Πόση Ομορφιά Αντέχεις? (Πίνδος, Τζουμέρκα, Λάκμος)

Μονοήμερο οδοιπορικό σε γνωστά αλλά και άγνωστα μονοπάτια της ΠΑΝΕΜΟΡΦΗΣ Ελληνικής υπαίθρου.

Την συντροφιά αποτελούν:
Γιώργος (CBF 1000)
Γιάννης (XRV 750)
Βαγγέλης (XRV 750)

Η διαδρομή ξεκίνησε για τον Γιώργο και τον Γιάννη από την Καρδίτσα. Στις 09.00 πίναμε τον πρώτο καφέ της ημέρας στα Τρίκαλα. Βενζίνη και αναχώρηση για Καλαμπάκα, Διάβα, Καστανιά, Πύργος Μαντάνια, Ανθούσα, Μπάρος, Καλαρύτες, Προσήλιο, Κοτομίστα, Βαθύπεδο, Ανατολική, Μικρή Γότιστα, , Μπαλτνούμα, Μέτσοβο, Παναγία, Καλαμπάκα, Τρίκαλα.

View Larger Map

Το "πλάνο" άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το Σάββατο 23/7 όταν και έφτασε ο Γιώργος από την Αθήνα ο οποίος θα φιλοξενούνταν στο σπίτι του Γιάννη. Το απόγευμα του Σαββάτου μας βρίσκει στη λίμνη Πλαστήρα (Γιάννη δεν θυμάμαι το όνομα του μαγαζιού, βοήθησε) να πίνουμε το καφεδάκι μας και να σχεδιάζουμε τη διαδρομή της επόμενης ημέρας.
Μικρή διαδρομή στη λίμνη και επιστροφή στην πόλη της Καρδίτσας όπου η "Γωνια της Γιώτας" (σωστά θυμάμαι?) φιλοξένησε και ικανοποίησε στο έπακρο τις στομαχικές μας ανησυχίες.





Κυριακή πρωί και ήδη έχω φτάσει στον τόπο της συνάντησής μας. Σε λιγότερο από 10 λεπτά Γιώργος και Γιάννης παρκάρανε τις μοτοσυκλέτες για μια ολιγόλεπτη στάση για τον πρωϊνό καφέ και μια ανακεφαλαίωση της διαδρομής.
  

Γρήγορα χιλιόμετρα μέχρι την Καλαμπάκα και λίγο έξω από την πόλη στον επαρχιακό Τρικάλων-Ιωαννίνων στροφή δεξιά πρός Διάβα.
Μετά την γέφυρα στροφή πάλι δεξιά και κατεύθυνση προς Καστανιά, Αμάραντο. Αδιάφορα χιλιόμετρα μέχρι το σημείο που φτάνουμε σε στενή γέφυρα όπου στρίβοντας αριστερά σε οδηγεί στην Χρυσομηλιά, Περτούλι και στρίβοντας δεξιά προς Καστανιά, Αμάραντο, Καλιρόη, Χαλίκι, Ανθούσα, Στεφάνι.
Δεξιά λοιπόν και γρήγορα το τοπίο αλλάζει. Αξίζει μια στάση στο καφέ που βρίσκεται στα δεξιά σας λίγο πριν την Καστανιά (http://www.africatwinrides.com/ride-in-one-of-the-balconies-of-pindus-polithea-trikala-greece.html)

 

 Στάση για τσιγάρο και μερικές ανάσες με το τοπίο να μας αποζημιώνει με το παραπάνω.
Καταπράσινη περιοχή και λίγα αυτά που μπορούσαν να μας αποσπάσουν την προσοχή από το μεγαλείο της στιγμής.

 

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας αφήσαμε πίσω την Καστανιά και τον Αμάραντο και αρχίσαμε πλέον να μπαίνουμε για τα καλά στην καρδιά της Νότιας Πίνδου. Όσοι έχετε επισκευθεί την περιόχη θα αντιλαμβάνεστε την ομορφιά της και όσοι ακόμα δεν έχετε πάει σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Λίγο μετά την ταβέρνα που βρίσκουμε κοντά στον χώρο εκδηλώσεων Ασπροποτάμου και στα αριστερά, μας πινακίδα που μας οδηγεί στην εκκλησία Τιμίου Σταυρού Δολιανών.
Φτάνοντας ο φιλόξενος φύλακας του χώρου μας άνοιξε την βαριά ξύλινη πόρτα ώστε να μπούμε μέσα στην εκκλησία και να δούμε αυτό το έργο αρχιτεκτονικής τέχνης με τους 13 τρούλους, μοναδικό στην Ελλάδα και από τα λίγα στα Βαλκάνια (13 τρούλοι, 12 οι μαθητές και ο Χριστός)

Άποψη του εσωτερικού του ναού







Ηγούμενος Ευγένιος Πιτσογιάννης


 

 Ξανά στο δρόμο και αυτή τη φορά η επόμενη στάση μας αρκετά κοντά. Πύργος Μαντάνια για τον δεύτερο καφέ της ημέρας.
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω διασταύρωση προς Χαλίκι, Ανθούσα, Κατάφυτο. Ο δρόμος σχετικά καλός αλλά χρειάζεται προσοχή λόγω των κατολισθήσεων που είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην περιοχή.
Κοντά στην Ανθούσα ακολουθούμε την πινακίδα για Καλαρύτες και μπαίνουμε σε χωμάτινο δρόμο που τους καλοκαιρινούς μήνες είναι βατός ενώ το χειμώνα μέχρι αργά την άνοιξη το χιόνι καλύπτει τα πάντα.
Μετά από κάποια χιλιόμετρα και αριστερά του δρόμου υπάρχει μικρός παράδρομος που οδηγεί στην εκκλησία της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας. Μοναδικό θέαμα με την πέτρινη βρύση έξω από την εκκλησία να αποτελεί ιδανική λύση για τους διψασμένους ταξιδιώτες.

 

 Μιλώντας για Ελληνικά πάσα έχω την γνώμη πως ο Μπάρος (1905μ) είναι ένα από τα ομορφότερα. Καθαρά Αλπικό τοπίο στο φυσικό σύνορο της Πίνδου με τα Τζουμέρκα. Φτάνοντας στην κορυφή η θέα κόβει την ανάσα μιας και όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις άγρια φυσική ομορφιά. Δεξιά ο δρόμος οδηγεί σε Καλαρύτες, Σιράκο ενώ αριστερά οδηγεί στο Ματσούκι (υπάρχει χωμάτινος δρόμος κορυφογραμμής που οδηγεί στην Νεράϊδα Ασπροποτάμου και ευελπιστώ η επόμενη διαδρομή μας να είναι αυτή)








 

 Καλαρίτες και επανασχεδιασμός. Ο πλάτανος την άκρη του δρόμου λίγο έξω από το χωριό ήταν ιδανικός για μας δροσίσει με την σκιά του.

Γιώργος-Γιάννης


Η είσοδος του Αγ. Νικολάου (τελικά αρχίζω και συνηδειτοποιώ πως σχεδόν όλες μου οι στάσεις σταβουνά γίνονται κοντά σε ξωκλήσια,εκκλησίες,μοναστήρια. Πρέπει να το προσέξω )
 

 Ότι και να γράψω για τα Τζουμέρκα θα είναι λίγο. Φανταστικά τοπία και η διαδρομή από Καλαρύτες προς Παλαιοχώρι...όνειρο.




Μονή Κηπίνας (αν δεν σηκώσετε το κεφάλι ψηλά δεν υπάρχει περίπτωση να τη δείτε. Κρέμεται σε βράχο ακριβώς πάνω από τον δρόμο)


 

Κατεβαίνoντας χαμηλότερα μπροστά μας ο Μελισουργιώτικος ποταμός (ίσως τον ξέρετε με διαφορετική ονομασία μιας και όπου περνούν παραπόταμοι μεγάλων ποταμών παίρνουν το όνομα του αντίστοιχου χωριού)
Σιδερένια στρατιωτική γέφυρα και περνώντας την, βλέπεις κομμάτι του πετρώδους βουνού να έχει αποκολληθεί και να έχει δημιουργήσει ένα όμορφο θέαμα.

Διασταύρωση λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω και ακολουθούμε κατεύθυνση για Ανατολική στα δεξιά μας. Λίγο πιο κάτω το ασφάλτινο κομμάτι τελειώνει και μπαίνουμε σε χωματόδρομο όπου σε σημεία δεν είναι εύκολος και μεγάλη εντύπωση μας κάνει η οδική απόκριση του Γιώργου με το CBF1000. (Παλίκαρος που δεν μάσησε σε κανένα σημείο της διαδρομής ακόμα και εκεί που τα Africa τραβούσαν ζόρι)






 

 Κοντά στον οικισμό Κοτομίστα βρεθήκαμε σε σημείο της διαδρομής που σκέφτεσαι πως "άξιζε η όποια κούραση για να φτάσω μέχρι εδώ".

 

 Στο ίδιο σημείο και κοιτάζοντας δεξιά και πίσω από τον βράχο που υψωνόταν μπροστά μας, παρατηρήσαμε πως υπάρχει δρόμος από την πίσω πλευρά σκαμμένος μέσα στο βραχώδες βουνό.....

Δεν χρειάστηκε να το συζητήσουμε καν και μετά από κάποια χιλιόμετρα χωματο-πετρόδρομου βρεθήκαμε να ανεβαίνουμε στον παλιό δρόμο που οδηγούσε στο Βαθύπεδο. Ο δρόμος είναι κομμένος από τις κατολισθήσεις όμως αυτό καθόλου δεν μας στεναχώρησε μιας και καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι το σημείο που θέλαμε.
Και εδώ ξαναρωτάω "Πόση Ομορφιά Αντέχεις?"


















 

 Η συνέχεια ήταν το εύκολο κομμάτι του οδοιπορικού. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω το χωριό του Γιώργου (Χωνέϊκα?) όπου μας περίμενε μια χωριάτικη λαχανόπιτα, μουσακάς, μπύρες, Ελληνικός καφές και φυσικά η γυναίκα με τις δύο κόρες, και τα πεθερικά του Γιώργου.

Αργά το απόγευμα ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής αυτή τη φορά σε χαλαρούς ρυθμούς μέσω Εγνατίας. Ο Γιώργος και η γυναίκα του προσφέρθηκαν να μας βγάλουν μέχρι τη Μπαλντούμα. Παιδιά ευχαριστούμε για την φιλοξενία. Γιώργο σε περιμένουμε ξανά. Έχουμε αφήσει εκκρεμότητες....

 

Μια ακόμη στάση στον Κορυδαλό για ανασκόπηση της ημέρας. (Καλά τα μοναχικά ταξίδια τα οποία και υπεραγαπώ αλλά η αξία της καλής παρέας δεν αντισταθμίζεται με τίποτα κάτι τέτοιες στιγμές).


Λίγο πριν νυχτώσει είσοδος στην Καλαμπάκα...



'Αλλο ένα οδοιπορικό στα όμορφα της Ελλάδας μας είχε φτάσει στο τέλος του αφήνοντάς μας μια γλυκιά γεύση για αυτά που ζήσαμε αλλά και μια υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα ξαναεπισκεφθώ τα συγκεκριμένα μέρη όσες φορές χρειαστεί για να γεμίσω το "είναι" μου από αρώματα και εικόνες της "άλλης" Ελλάδας μας...

Πάντα όρθιοι ΌΛΟΙ μας και ΜΕΓΑΛΗ προσοχή.

-Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη που για ακόμα μια φορά ανέχθηκε τις φωτο-παραξενιές μου. Επίσης ευχαριστώ τον Γιώργο για την πολύ όμορφη παρέα του.
-Υπάρχει πολύ υλικό και θα προσπαθήσω τις επόμενες ημέρες να φτιάξω ένα μικρό βίντεο.

Γκαραγκούνης Βαγγέλης

Επιλέξτε 720p & Full Screen