Πινδος-Ζαγοροχωρια-Τζουμερκα η συνταγη πετυχε..!!

 Οδοιπορικο Φιλων στην πανεμορφη Ελληνικη υπαιθρο.
Γιαννη, Γιαννη, Κωστα σας το εχω πει και απο κοντα. Θεωρω πως ειστε ΠΟΛΥ αξιολογα ατομα και Ταξιδιωτες με ολη την σημασια της λεξης. Να ειστε παντα καλα για να μας χαριζετε ομορφες περιγραφες και εικονες.





                                                      Παει καιρος από τοτε που καναμε αυτην την εκδρομη με τους συνοδοιπορους Γιαννη και Κωστα αλλα το συγκεκριμενο οδοιπορικο δεν ειχε την τυχη να γραφτει τοτε..
Ηταν από τις 24 μεχρι τις 27 Μαρτιου του 11 στα υπεροχα βουνα της Πινδου..
Οποιος δεν εχει υπνο λοιπον, ας βαλει ενα ποτο και ας πάμε λίγο πίσω να δούμε τι συνέβη..

Οι προϋποθέσεις χρόνου και χρημάτων υπήρχαν, ο καιρός ήταν με το μέρος μας (όπως φαινόταν τουλάχιστον) και η όρεξη μας για χιλιόμετρα μετά από έναν νωχελικό χειμώνα στα ύψη..
Τις προηγούμενες ημέρες είχε προηγηθεί συνάντηση και των τριών μας για πιτσομπυροκατασταση και προγραμματισμό των διαδρομών..
Βγάλαμε κάποιες διαδρομές σαν αρχικό πλάνο και από εκεί και πέρα θα διαμορφωνόταν αυτές ανάλογα με τις συνθήκες του ταξιδιού..
Μια από τις διαδρομές που θα κάναμε την είχε βγάλει ο φίλος Βαγγέλης (Βαγγέλη σ’ευχαριστουμε πολύ) ο οποίος την είχε κάνει και μας την προτείνε σαν πολύ ενδιαφέρουσα, όπως και αποδείχτηκε..

Πέμπτη 24-3-11 λοιπόν και ενώ έχουμε ετοιμάσει τα πράγματα από την προηγουμένη μέρα περιμένουμε με ανηπομονισια τον Γιάννη να τελειώσει από την δουλειά του και να βρεθούμε για να ξεκινήσουμε..
Μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο και να δώσουμε το ραντεβού προς την έξοδο την Θεσσαλονίκης οι ώρες κυλούσαν δύσκολα και βασανιστικά.
Ώσπου γύρω στις 16¨45 πέφτει το σύρμα από τον Γιάννη.. «τελείωσα από την δουλεια,παω σπίτι να τσιμπήσω κάτι και σε μισή ώρα ραντεβού στο μέρος»
Αυτό ήταν, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει.
Τηλέφωνο στον Κώστα και σε λιγότερο από μισή ώρα ήμασταν στο ραντεβού..
Γέμισμα τα ντεπόζιτα, δυο βαθιές ανάσες και βουρ στον δρόμο..

Το σχέδιο έλεγε να πάμε από Καστανιά μέσο Βεροίας και μετά αφού πλέον θα είχε βραδιάσει να το συνεχίσουμε μέχρι Γιάννενα από Εγνατία..
Έτσι και έγινε.
Η πρώτη μας στάση έγινε σε ένα ωραίο μέρος στην Καστανιά από οπού μπορούσαμε να απολαύσουμε μια καταπληκτική θέα και να ξεμουδιάσουμε λίγο μιας και θα ήταν η πρώτη και τελευταία στάση μέχρι τα Γιάννενα..





Η θεα οπως ειναι φανερο προσφεροταν για καφε και αγνάντεμα αλλα ο χρονος ηταν περιορισμενος και επρεπε να καβαλησουμε και να παρουμε σιγουλια σιγουλια τον δρομο της Εγνατίας για να παμε Γιαννενα..
Δεν θα περασαν δυο ωρες και ειμασταν ηδη στο προαυλιο του σπιτιού οπου θα μεναμε και τα τρια βραδια.
Το σπιτι ηταν σε ενα μικρο ορεινο χωριο περιπου 10 χλμ εξω απο τα Γιαννενα ..
Αφου φτασαμε και καναμε τα διαδικαστικα νερο,ρευμα κτλ ηρθε η ωρα να αναψουμε το τζακι γιατι η θερμοκρασία ηδη ειχε πεσει σε αισθητα χαμηλα επιπεδα όπως και ηταν αναμενομενο αφου το χωριο όπως ειπαμε ηταν ορεινο..
Μπαινουμε μεσα στο σπιτι και μολις ο Γιαννης αντικρισε το τζακι η χαρα του παιδιου ηταν εμφανης στο προσωπο του..!!
«Ξυλα που εχει..??» με ρωτησε..
«Στην αποθηκη πισω από το σπιτι»..
Δεν προλαβα να ολόκληροσω την προταση μου και ηδη ειχε βγει με τον φακο και πηγαινει προς την αποθήκη..
Πηραμε ξυλα και αφου αναψαμε το τζακι καβαλησαμε να παμε στην πολη για μαμ και τσιπουρο μιας και ειχαμε ξελιγωθεί από ολη την μερα και περιμεναμε πως και πως αυτην την στιγμη..


Αφιξη στο σπιτι…


Η πηγη ζεστασιας μας..

Αφου φτασαμε στην πολη ψαχναμε για το που θα γεμισουμε τα στομαχια μας..
Και ψαχναμε και ψαχναμε.. Τι οικονομικη κριση μου λετε και πρασινα αλογα.. ΟΛΑ ΤΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΑ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΑ..
Αφου μετα κοπων και βασανων βρηκαμε ένα να καθίσουμε γεμισαμε τα στομαχια μας και δροσισαμε τα χειλη μας με ευχαριστιση..
Η ωρα ειχε περασει όμως και επρεπε να επιστρεψουμε γιατι την επομενη μερα μας περιμεναν πολλα χιλιομετρα να κανουμε και πολλα μερη να επισκεφτουμε..

Στον δρομο της επιστροφης..


Μετα τα τσιπουρα το κεφι ανεβαινει…

Ακολουθει γυρισμος στο σπιτι, ένα τελευταιο τσιπουρο για το καλο της επομενης μερας και νανι μιας και ειχε παει 4¨00 και την επομενη ειχαμε πρωινο ξύπνημα..

Ημερα 2η

Ειχαμε συμφωνησει να ξυπνησουμε στις 8 για να καβαλησουμε στις 9 αλλα μετα τα τραβήγματα της προηγουμενης ημερας ηταν αναμενομενο να μην ακολουθησουμε τοσο πιστα την ωρα αφύπνισης..
Ξύπνημα στις 10¨30 λοιπον, ένα γρηγορο καφεδακι για να ανοιξει το ματι και γυρω στις 11 ημασταν στις μηχανές..
Το σχεδιο της ημερας ελεγε Μονοδενδρι-φαραγκι του Βικου – Παπιγκο- Κονιτσα-Διστρατο και μετα επιστροφή στα Γιαννενα από Βοβουσα και Φραγκαδες..

Στον δρομο για το Μονοδενδρι μας τραβηξε την προσοχη το αγαλμα μιας Σουλιωτησας που ειχε τοποθετηθεί εκει για να τιμησουν αυτές της γυναικες-ηρωιδες της Ελλαδας του 1800..
Δεν χασαμε βεβαια την ευκαιρια για μια μικρη σταση για φωτογραφιες ..



Το αγαλμα της Σουλιωτισσας,,





Η θεα απο το αγαλμα..

Ξανα πανω στις μηχανές και συνεχιζουμε τον δρομο για το φαραγκι του Βικου..
Τα χιλιομετρα που ακολουθησαν αν και ηταν σε στενο επαρχιακο δρομο με αρκετες φουρκετες και παγιδες ανα διαστήματα, ειχαν αρκετο ενδιαφερον από πλευρα φυσικης ομορφιας και παρα την κουραση της προηγουμενης ημερας διασχιστηκαν ευκολα και απολαυστικα..



Αφιξη στο φαραγγι του βικου και η θερμοκρασία ειχε ξεπερασει τους 20 βαθμους

Το φαραγγι του Βικου ειχε μπει στο βιβλιο guiness το 1997 ως το πιο βαθυ φαραγκι παγκοσμιος με βαθος τα 900 μετρα και πλατος μονο τα 1100, όπως μας πληροφορει η πινακιδα που φαίνεται στην φωτογραφία..

Αφησαμε της μηχανές φορτομενες με τα πραγματα (tang bag,κρανοι κλπ) και ελπίζοντας ότι δεν θα μας τα πειραξουν κατευθυνθήκαμε προς την μονη αγιας παρασκευης για να την δουμε από κοντα και να απολαυσουμε την μαγευτικη θεα του φαραγκιου..
Καπου εκει αντιληφθηκαμε ποσο δυσκολο είναι να κανεις περιπατο φορτομενος με δερματα, κοντούρες και ισοθερμικα όταν το θερμομετρο δειχνει μερικους βαθμους πανω από τους 20 και εχοντας κατεβασει αρκετα ποτηρακια τσιπουρο την προηγουμενη μερα..


  Ο δρομος για την μονη..


Το περπατημα του τουριστα..




Ο χωρος της μονης..






Η θεα απο το φαραγγι..


Ο Κωστας και ο Γιαννης αγναντεύοντας..



Πραγματικα όταν αντικριζεις αυτά τα τοπια η εννοια της διαστασης χανει για λιγο την σημασια της..
Δεν ξερεις που να προτοκοιταξεις και τι να πρωτοθαυμασεις..
Μπορεις να κάθεσε με τις ωρες με ένα καφε στο χερι και να αγναντευεις από εδώ και από εκει..
Δεν ειχαμε όμως τετοια πολυτελεια εκεινη την ημερα μιας και ο χρονος κυλουσε και ειχαμε αρκετα χιλιομετρα μπροστά μας..
Αφου βγαλαμε τις απαραιτητες φωτογραφιες γυρισαμε πισω στης μηχανές οπου και διαπιστωσαμε ότι δεν μας πειραξαν τιποτα από τα πραγματα μας και μετα κατευθυνθήκαμε προς την πλατεια του χωριου για να βαλουμε κατι της στα αδεια στομαχια μας και να πιουμε έναν καφε να ανοιξει το ματι..



Αφου πηραμε δυναμεις μετα τον τονοτικο καφε και την χορταστικη μανιταροπιτα ανεβηκαμε στις μηχανές και πηραμε τον δρομο για τον ποταμο Βοιδοματης..










Ποταμος βοϊδομάτης (καθαρος και γυαλιστερος σαν ματι βοδιου εξου και το ονομα του όπως μας ειπε αργοτερα η γιαγιά του Γιαννη)

Ο ηλιος μας εκανε ολημερης αισθητη την παρουσια του και σε συνδιασμο με την εξαντληση από την ζεστη και τον υδροτα που ριξαμε από τον βαρυ ρουχισμο της μηχανης μας εκανε να σκεφτουμε για μια στιγμη να πεσουμε μεσα στα δροσερα και καταγαλανα νερα του ποταμου..
Βεβαια κατι τετοιο δεν ηταν δυνατον να γινει γιατι όπως ειπαμε ο χρονος μας πιεζε πολύ..
Ετσι το αφησαμε για καποια καλοκαιρινη στιγμη που θα ξανα επισκεπτόμασταν αυτό το υπεροχο το μερος..

Σειρα ειχε το Παπιγκο..
Ο δρομος προς το παπιγκο ηταν στενος, γεματο στροφες και γλυστέρες φουρκετες..
Ηθελε αρκετη προσοχη κυριος για τα αυτοκινητα που κατεβαιναν και σε πολλες στροφες ηταν η μιση μουρη τους και παρα πανω στο αντιθετο ρευμα..
Ανηφορίζοντας σε αυτόν τον δρομο συναντησαμε αυτό το καταπληκτικο θεαμα..!!!







Αγρια ελευθερα αλογα να καλπαζουν ανενοχλητα από τα διερχομενα οχήματα στην φυση.. Πραγματικα εκλεψαν την παρασταση της ημερας.. Είναι κορυφαια η αίσθηση να βλεπεις αυτά τα ελευθερα ζωα να καλπαζουν διπλα σου την ωρα που εσυ τα θαυμαζεις με δεος..

Μετα από λιγα λεπτα ήμασταν επιτελους στο Παπιγκο..
Το Πάπιγκο είναι από τα πιο γνωστα χωρια των Ζαγοροχωριον από τουριστικης πλευρας και προσφερεται για πεζοπορια, καφε,φαγητο και αλλα τετοια ωραια πραγματα..




Αυτά τα αφησαμε για την επομενη επίσκεψη μας στο μερος και αφου βγαλαμε μερικες απαραιτητες φωτογραφιες και ζητησαμε πληροφοριες για τον δρομο, καβαλησαμε παλι με προορισμο την Κονιτσα και από εκει το Διστρατο οπου και θα μας περιμενε η γιαγιά του Γιαννη με τα καλουδια της..

Από Κονιτσα για Διστρατο ο δρομος ηταν αρκετα καλος (αν εξεραισεις καποιες παγιδες που εκριβε κατά διαστήματα λογο των διαβρώσεων κτλ) και σε ωθουσε να πιασεις αρκετα γρηγορους ρυθμους με αποτελεσμα τα χλμ να βγουν γρηγορα και απολαυστικα..
Βεβαια ακομη δεν ειμαι σιγουρος αν πηγαιναμε γρηγορα γιατι μας αρεσε ο δρομος η απλα γιατι πεινουσαμε σαν λυκοι και τρεχαμε στο φαγητο..


Ο δρομος για το Διστρατο..

Μολις φτασαμε στο Διστρατο πηγαμε στο σπιτι της κ.Κωσταντινιας (γιαγιά του Γιαννη, υπεροχος ανθρωπος) που μας περιμενε με ένα χαμογελο και ένα φιλι για τον καθένα (εκτος του εγγονου της που του εδωσε πολλα) ..
Εκεινη την μερα ετυχε να είναι ο αδερφος και η νυφη του Γιαννη στο σπιτι και ενώ εμεις γνωριζόμασταν και μιλούσαμε για την διαδρομη η κ.Κωσταντινια ετρεχε στην κουζίνα και εφερνε φαγητα ασταματητα...
Όταν ειδα το τραπεζι γεματο με τα καλουδια που μας ειχαν ετοιμασει, ένα πραγμα μονο μπορουσα να σκεφτω.. «καπως ετσι πρεπει να είναι ο παραδεισος» και αν δεν με πιστεύετε οριστε τα διαπιστευτηρια..



Μετα το φαγητο βαρυναμε πολύ όπως ηταν αναμενομενο και η σκεψη του γυρισμου φαινόταν ολοένα και πιο δυσκολη..
Το σχεδιο ελεγε να γυρισουμε από Βοβουσα και Φραγκάδες αλλα ηδη ηταν αργα το απογευμα και δεν θα αργουσε πολύ να νυχτωσει και με βαρια στομαχια και την κουραση να μας διακατεχει αποφασισαμε να την αφησουμε για αλλη φορα..
Οποτε αυτό το σχεδιο εγκαταληφθηκε και τελικα ειπαμε να παμε από Γρεβενά στην γιαγιά του Κωστα για έναν καφε και μετα από εκει Γιαννενα μεσο Εγνατίας..
Η αποφαση ειχε παρθει, το μονο που εμενε ηταν να βρουμε κουραγιο να ανεβαουμε στις μηχάνες και να φυγουμε..
Αφου ηπιαμε από έναν μοναδικο ελληνικο καφε ψημενο στην «μασινα» από τα χερακια της κ.Κωσταντινιας αποχαιρετησαμε την ωραια παρεα και φυγαμε..




 


Η ωρα της αποχωρησης..

Περασαμε από το χιονοδρομικο της Βασιλιτσας και αφου σταματησαμε λιγο πριν για φωτογραφιες…..







…….και ένα κερακι για το καλο, φτασαμε μετα από περιπου 2 ωρες στα Γρεβενά



Εκει μας περιμενε η φιλοξενη γιαγιά του Κωστα η οποια μας εφτιαξε καφεδακια-τσαγακια και μας γλυκισε με τα παραδοσιακα σοροπιαστά της..
Αφου χαλαρωσαμε λιγο και πηραμε δυναμεις, αποχαιρετησαμε την κ.Κωσταντινα και ανεβηκαμε στις μηχανές για να παρουμε τον δρομο του γυρισμου..
Ο γυρισμος ηταν λιγο ανιαρος αφου γυρισαμε από Εγνατία αλλα ήμασταν τοσο γεματοι από αυτά που ειδαμε και ζησαμε την ημερα που ποσος μας ενοιαζε..

Οταν φτασαμε σπιτι καθίσαμε για προβολη φωτογραφιων και βίντεο ημερας παρεα με τα φαγητα που μας φορτωσε η γιαγιά του Γιαννη και σπιτικο τσιπουρο μπροστά στην φωτια..


Η κουραση της ημερας ηταν μεγαλη και η προσμωνη της επομενης ακομη μεγαλυτερη, οποτε δεν αργησαμε να πεσουμε στα κρεβατια μας αναπολωντας οσα ειδαμε και ζησαμε σημερα..


Hμερα 3η
Αφου ξυπνησαμε, φτιαξαμε έναν καφε και βγηκαμε για πρωινη ερασιτεχνικη απειρη φωτογραφιαδα στον περιγυρο του σπιτιού..

Η πρωινη υγρασία ηταν εμφανης..
















Αφου ηπιαμε τον καφε και βγαλαμε την φωτογραφιες μας, ηρθαμε σε επικοινωνία με τον φιλο Βαγγελη που μας ειχε βγάλει την διαδρομη που θα ακολουθουσαμε εκεινη την μερα..
Η διαδρομη ελεγε Ιωαανινα- Καλαρυτες- Συρρακο Καλαμπακα-Μετεωρα-Ιωαννινα

Ο βαγγελης θα ανεβαινε με τους φιλους του για καφε λιγο μετα το Συρρακο σε ένα υπεροχο μερος από ότι μας ειπε και θα βρισκόμασταν εκει για να συνεχισουμε ολοι μαζι την διαδρομη..

Ετοιμαστηκαμε, ανεβηκαμε στις μηχανές και αρχισαμε να κατηφοριζουμε γεματοι λαχταρα για την σημερινη διαδρομη..

Το τοπιο προς Καλαρρυτες ειχε απιστευτη φυσικη ομορφια, η φυση αγγαλιαζε τον δρομο με έναν δικο της μοναδικο τροπο που μονο αυτή ξερει να κανει, ο ηλιος ελαμπε σαν χαμογελαστο παιδι πανω στα λευκα ακομη από τα χιονια βουνα και ένα δροσερο αεράκι εκανε αισθητη την παρουσια του που και που σαν να ηθελε να συμμετάσχει και αυτό σε αυτόν τον τρελο Ανοιξιατικο χορο της φυσης..

Η διαδρομη αν και ειχε ωραιες στροφες και καλη ασφαλτο δεν σε αφηνε να πας γρηγορα. Ηθελες απλα να πηγαινεις με 40 και να αγναντευεις δεξια και αριστερα σε μια προσπαθεια να χορτασεις τα ματια σου με οσο το δυνατον περισσοτερες εικονες από αυτό το μαγευτικο τοπιο γυρω σου..

Ενώ πηγαιναμε ένα ωραιο θεαμα μας τραβηξε την προσοχη και σταματησαμε φυσικα να απαθανατίσουμε την στιγμη..






Ηταν μια παλια γεφυρα υπο καταρευση..
Ποιος ξερει αραγε ποσα χρονια στεκόταν εκει αγεροχη και γινοταν το διαβα ανθρωπων και ζωντανών μεχρι να καταληξει στην σημερινη της μορφη..


Ο σημερινος αντικαταστατης της παλιας γκρεμισμενης γεφυρας και οι συνταξιδιώτες Γιαννης και Κωστας



Η σημασια του νερου με μια φραση..

Μετα από αυτην την αξιολατρευτη διαδρομη και αφου τα ματια μας χορτασαν για λιγο χρωματα και εικονες περασαμε μεσα από το Παλαιοχωρι Συρρακου..
Λιγα χιλιομετρα εξω από αυτό, μας κεντρισε το ενδιαφερον ενας χωματοδρομος που δεν εδειχνε που εβγαζε αλλα για καποιον περιεργο λογο πιστεψαμε ότι επρεπε να τον ακολουθησουμε για να δουμε τι κρυβει η διαδρομη του..






Τελικα το προαίσθημα μας ηταν σωστο..
Ο χωματοδρομος οδηγουσε σε ένα υψωμα από οπου μπορουσαμε να θαυμασουμε αυτό το γαληνιο χιονισμενο τοπιο μεχρις εκει που εφτανε το ματι μας..

Αφου πηραμε λιγες βαθιες ανασες για να γεμισουν τα πνευμονια μας οξυγονο κατεβηκαμε από το υψωμα για να συνεχισουμε τον δρομο μας..
Διασχησαμε το χωριο Προσηλιο που ειχε επισης να μας προσφερει μια πολύ ομορφη θεα..

σαν αυτη..


Αυτή η πινακίδα καλοσωρισματος μου θυμιζει κατι πινακιδες απο wild western cities στα comics του Lucky Luck αλλα στην πιο φιλικη της μορφη..

Μετα από λιγη ωρα βρισκομασταν εξω από το χωριο Καλαρρυτες


και αρχισαμε να ανηφοριζουμε στον δρομο που παει προς Τρίκαλα, εχοντας σαν προορισμο τον πυργο Μάντανια που θα βρισκομασταν με τον Βαγγελη και τους φιλους του για καφε και κουβέντα..

Η διαδρομη προς τα εκει φανηκε αρκετα ενδιαφέρουσα..


Με τουνελ..


.παλιες γευφυρες..




..αλλα και καινουριες, μαζι με..


καποια εμποδια που ηθελαν προσοχή..


Καθως ανηφοριζαμε…


και κατηφοριζαμε..




Συναντησαμε αυτό το σπασμενο κομματι δρομου, υπολλειμα της κακοκαιριας του χειμώνα..

Ισως στις φωτογραφιες να μην φαίνεται πολύ δυσκολο για καποιον να το περασει αλλα στην πραγματικότητα ηταν αρκετα..

Αν επεφτε η μηχανη δεξια θα κατρακυλουσε μεχρι να βρει καποιο εμποδιο να την σταματησει και αν επεφτε αριστερα θα βουτουσε κατευθείαν στην μεγαλη τρυπα που εκανε ο δρομος και που ηταν καλυμενη με χιονι..
Η ιδεα ηταν να το περασει πρωτος ο Γιαννης που φορουσε πιο χωματινα λαστιχα από εμας, για να βρουμε τα δυσκολα σημεια που ηθελαν προσοχη..

Η πρωτη προσπαθεια ηταν αποτυχημενη..
Η μπροστινη ροδα βρηκε σε μια μεγαλη πετρα και όπως ηταν αναμενόμενο η πισω αρχισε να σκαβει επι τοπου..

Με την βοήθεια και των τριων, πιανοντας την μηχανη από τα πλαγια καγκελα, στην ουσια την «σηκωσαμε» για να μπορεσει να ξεκολλησει από κατω και να περασει..



Αφου περασε, τοποθετησαμε πετρες στα σημεια που εσκαψε ο Γιαννης ώστε να τα καταφερουμε χωρις να κολλησουμε..

Όταν πλεον περασαμε ολοι, ειπαμε να το πανηγυρίσουμε με ένα τσιγαρο (για τους καπνιστες) και με αγνάντεμα ..

Η θεα από εκει ψηλα ηταν απλα απεριγραπτη..
Από τις ομορφοτερες της εκδρομης κατ εμε.. (οχι ΚΤΜ ε)







 









Οσο απολαμβάναμε αυτο το μοναδικο τοπιο ένα κυνηγος κατεβαινε τον δρομο προς το μερος μας παρεα με το σκυλι του..

-Για πού το βαλατε..??
-Παμε στον πυργο Μάντανια..
-Ενταξει, ελατε παλι το καλοκαίρι..
-Γιατι τι συμβαίνει? Είναι κλειστος ο δρομος..??
-Μπα, όχι, μονο 3-4 μετρα χιονι εχει και μερικες κατολισθησεις..

Δεν θελαμε να πιστεψουμε στα αυτια μας.
Μας χωριζαν λιγοτερο από 15 χιλιομετρα μεχρι τον πυργο και ο κυνηγος μας ελεγε ότι δεν θα μπορουσαμε να φτασουμε..

Και τοση ωρα αδικα προσπαθουσαμε να περασουμε αυτο το σπασμενο κομματι δρομου..??
Αν δεν το βλεπαμε με τα ιδια μας τα ματια δεν θα το πιστευαμε, οποτε αποφασισαμε να παμε να δουμε τι συμβαίνει..

Το θεαμα ηταν καπως ετσι..








Ισως να μπορουσαμε να περασουμε με snow mobile αλλα με vstrom όχι..

Η αληθεια είναι ότι χαλαστηκαμε αρκετα, όχι τοσο γιατι δεν θα καταφερναμε να ολοκληρωσουμε την διαδρομη αλλα γιατι θελαμε να βρεθουμε με τους φιλους μας και τωρα ηταν αδυνατο..

so shit happens..!!

Προσπαθησαμε να βρουμε εναλακτικη για να προσεγγισουμε τον πυργο αλλα ματαια..



-Εσεις καντε ότι θελετε…


-Εγω δεν το κουναω από εδώ


Ενταξει παλιόπαιδα θα ερθω αλλα κομένες οι μ@λ@κιες, θα παμε να φαμε και να ζεσταθουμε καπου επιτελους..
Ετσι και καναμε..


Γυρισαμε στους Καλαρρυτες για καφε και φαγητο ώστε να συζητησουμε τι θα κανουμε μιας και ειχαμε πλεον αρκετο χρονο και θελαμε να τον αξιοποιησουμε οσο το δυνατον καλυτερα..

Λιγο πιο πανω απο την εκκλησια του χωριου..


Η εκκλησια..


Εισοδος στο χωριο παρεα με τουριστες που μολις ειχε κατεβασει λεοφωρειο..














μαγαζάκι-σπιτι με χιλιων λογης μικρα πραγματουδια..


Το μαγαζι που ηπιαμε καφε και φαγαμε..
Αν βρεθείτε στους Καλαρυτες δεν θα σας προτεινα να πατε εκει..
Οι μαγαζατορες του, εκοβαν τιμες με το κεφαλι..
Σας παραθετω μια μικρη κουβέντα για να καταλαβετε τι ενοοω..

Κατι δεν μας αρεσε στο ολο περιβαλλον (δεν ειχε μενου πουθενα) και θελησαμε να μαθουμε τιμες..

-Ποσο εχει το κομματι η πιτα..??
-Εεεεε 4..!!
-Ενταξει τρια κομματια πιτα και 3 καφεδες..

Ερχεται ο λογαριασμος και..

-Είναι 21..
-21..?? Ποσο εχει ο καφες..??
-2 ευρω
- Αρα 3*2=6 και 3*4=12 Συνονο 18
-Όχι 3*5 είναι, 5 εχει η πιτα..
-Μα πριν η κοπελα μας ειπε 4..
-Α! 4 σας ειπε (κοκκινιζει) τοτε είναι 18.. (χωρις ασπρο χαρτακι εννοειται..)

Αυτή είναι η ελληνικη πραγματικότητα κυριοι..
Για αυτους εισαι ευρω και όχι ανθρωπος..
Το μονο που κοιτανε είναι να εκμεταλευτουν την κατασταση και να σου παρουν οσο πιο πολλα μπορούν..
Αν ειχαν σωστη πολιτικη θα ειχαν και σωστες τιμες για να σε οθησουν να ξανα πας στο μερος τους αλλα με την συμπεριφορά τους το μονο που καταφερνουν είναι να σε αποθησουν..
Μετα παραπονιουντε ότι δεν εχουν δουλεια και οτι οι Ελληνες πανε διακοπες στο εξωτερικο και δεν αφήνουν τα χρηματα στον τοπο τους..
Βεβαια αυτή δεν είναι η πολιτικη μονο του συγκεκριμενου καταστηματος αλλα ας μην επεκταθώ παρα πανω τωρα..

Την ωρα του καφε ανοιξαμε τον χαρτη και σχεδιασαμε την νεα μας διαδρομη..
Δεν ηταν πολύ συγκεκριμενη.
Καναμε ένα γενικο πλανο και από εκει και περα θα τροποποιόταν αναλογα τις προτιμησεις μας..

Ακολουθησαμε τον δρομο προς τα χωρια Πραμαντα, Αγναντα..

Περασαμε από γεφυρακια με θεα..



Τον Καλαρυτικο ποταμο (παραποταμος του Αραχθου)..

Που δεν αντισταθηκαμε στο να κανουμε μια γρηγορη σταση..







Για να τον θαυμασουμε από κοντα..


Ξανα στον δρομο μεχρι…


..που φτασαμε στα Πραμαντα και από εκει…


..πηραμε τον δρομο για…












..τον καταρακτη οπου και…


..καθησαμε για σπαστο καφεδακι…








.. και αγνάντεμα
Αφου πηραμε την απαραιτητη δοση καφεΐνης που χρειαζομασταν αποφασισαμε ότι επρεπε σιγα σιγα να…

..παρουμε τον δρομο της επιστροφης προς Ιωάννινα από την παλια εθνικη..


Αρκετα χιλιομετρα μετα σταματησαμε για αλλη μια φορα να θαυμασουμε την θεα που μας προσεφερε το τοπιο και να βγαλουμε φωτογραφιες..









 
 Καβαλα για αλλη μια φορα στις σελες και συνεχισαμε τον δρομο μας προς Γιαννενα..
Ενω πηγαιναμε σε καποια δοση σταματαει ο Κωστας που ηταν μπροστα μας και..

-Εκεινον τον δρομο απεναντι τον βλεπετε..??
-Ναι
-Ωραιος δεν ειναι..??

Απαντηση δεν υπηρξε ποτε..
Στριψιμο το τιμονι, αναστροφη και παμε..

Σταματησαμε στα Πηγαδια (νομιζω) για να παρουμε πληροφοριες σχετικα με το κομματι αυτο απο μια συμπαθητικη θεια που ηταν στην ακρη του δρομου..

Οχι δεν θελει να μας χτυπησει με την βεργα, τον δρομο μας δειχνει..

-Καλησπερα, απο εκεινο το δρομο απεναντι μπορουμε να βγουμε Γιαννενα..??
-Μπορειτε αλλα ειναι χωματοδρομος, για δε πατε απο τον δρομο..??
-Θελουμε να πατησουμε και λιγο χωμα θεια, οι μηχανες περνανε..??
-Τι να σας πω, εγω με το αγροτικο περναω..!!!??!?!?!??!

Μας κουφανε λιγο αλλα αποφασισαμε να παμε..
Βαλαμε μπρος τον ρουφιανο (gps) για να δουμε που βγαζει αλλο το μονο που εδειξε ειναι..

Πηραμε λοιπον αυτον τον ανωνυμο δρομο....






..μεχρι που φτασαμε στα..


Και αφου μας ευχηθηκαν ωρα καλη με..

.τον δικο τους τροπο, συνεχισαμε τον δρομο μας απο την παλια εθνικη Αρτας-Ιωαννινων..

Η συνεχεια γνωστη, Γιαννενα,τσιπουρο,μασαλια και υπνος..

Ημερα 4η και τελευταια :-(

Τον τελευταιο πρωινο καφε εμελε να τον πιουμε μαζι με τον προπαπου μου..

Επισκεψη λοιπον στο φτωχικο του και αφου ψησαμε τους καφεδες...







Καθησαμε για κουβεντολοι και ιστοριες..
Ξερετε απο εκεινες τις ωραιες των παπουδων που δεν τελειωνουν ποτε και πηδανε με επιδεξιοτητα απο το ενα θεμα στο αλλο..

Το γεροντοπαλικαρο μας..

Μετα απο το καφεδακι ειστρεψαμε στο σπιτι και χαζολογουσαμε στην αυλη σαν παιδια σε μια προσπαθεια μας να χορτασουμε το μερος πριν φυγουμε..





Ετοιμασαμε τα πραγματα με βαρια καρδια και σιγα σιγα πηραμε τον δρομο τηνς επιστροφης..
Το πλανο ελεγε.. Ιωαννινα-Βουλγαρελι-Μουζακι-Τρικαλα-Καλαμπακα-Θεσσαλονικη..

Αφου εχουμε καλυψει αρκετα χιλιομετρα της διαδρομης, σταματησαμε σε μια πηγη για τον δευτερο αναγκαιο καφε της μερας..








Μετα απο την ολιγολεπτη σταση συνεχισαμε προς ματσουκι μεχρι που ο καιρος αρχισε να μας παιζει τα παιχνιδια του..

Στην αρχη ηταν μοναχα μια δυνατη ψιχαλα που στην συνεχεια μετατραπηκε σε βροχη και μετα σε χαλαζι..

Μιλαμε για χαλαζι ομως οχι αστεια..
Ασπρησαν οι δρομοι λεμε..



ναι χαλαζι ειναι αυτο..

Σταματησαμε στο μαγαζι που βλεπετε για να προστατευτουμε απο τον καιρο και η καλη γιαγια που ηταν μεσα και ειχε αναμενο το τζακι δεν μας αφησε να μπουμε να ζεσταθουμε μαλλον γιατι μας φοβηθηκε..

Μολις κοπασε λιγο ο καιρος αποφασισαμε να φυγουμε απο εκει και να παμε στο κοντινοτερο χωριο που θαβρισκαμε για να φαμε και να στεγνοσουμε..

Τελικα καταληξαμε στην Νεραιδα Τρικαλων και στο τσιπουραδικο της Κ.Λιτσας που το ανοιξε αποκλειστηκα για εμας..
Ακουσε τις μηχανες μας ανεβαινοντας κα βγηκε να δει τι συμβαινει..
Μας ειδε μουσκεμα πανω στις μηχανες να ψαχνουμε ενα μαγαζι ανοιχτο να κατσουμε και εφερε αμεσως τα κλειδια να ανοιξει..


Μπηκαμε στο μαγαζι αναψαμε το τζακι και τα καλοριφερ και απλωσαμε την βρεγμενη μοτοσυκλετιστικη μας πραματια σε ολο το μαγαζι..

Ενω η κ.Λιτσα μας ετοιμαζε τους θεσπεσιους μεζεδες της και μας σερβιρε το πεντανοστημο σπιτικο τσιπουρακι της εμεις δεν χασαμε την ευκαιρια να κουβεντιασουμε με τους συχωριανους που ειχαν αρχισει να ερχονται σιγα σιγα στο μαγαζι μεσα σε ενα πολυ ζεστο και φιλοξενο κλιμα..

Ετσι περασαν μερικες απολαυστικες ωρες φαγητου,κουβεντας και ποτου μεχρι που ηπιαμε και καφε για να ξυπνησουμε και να συνεχισουμε τον δρομο της επιστροφης..


Το μαγαζι στην Νεραιδα Τρικαλων..
Φοβερα φαγητα,πολυ καλη εξυπηρετιση, αριστοι ανθρωποι και πολυ καλες τιμες..
Οχι για να μην λεμε και μονο τα στραβα του τοπου μας..
Οσες φορες και να περασουμε απο εκει παντα θα σταματαμε για ενα καφεδακι και μια καλημερα..

Η ωρα πλεον ηταν περασμενη οποτε και το αρχικο πλανο εγκαταλειφθηκε..
Η επιστροφη εγινε απο Μεσοχωρα,Λαρισα,Τεμπη και γυρω στις 2 η ωρα το πρωι ειμασταν πλεον στην Θεσσαλονικη..

Ελπιζω να σας αρεσε το οδοιπορικο και να μην σας κουρασα με τον σχολιασμο και τις φωτο..
Και εις αλλα με υγεια..