 |
| Ιτέα |
Τελευταίο τσιγάρο και λίγη ξεκούραση
"Ξενοδοχείο" στα Βλάχερνα
Μάνη
Χαλάνε και τα Africa?
Άγιος Κωνσταντίνος
ΠΑΜΕ ΣΠΑΡΤΗ?
2 Africa Twin
3 συνοδοιπόροι
1120χλμ
36 ώρες
-Οργάνωση ταξιδιού.Το Α & Ω για μια όμορφη εξόρμηση
Σκέψη για εκκίνηση απο Τρίκαλα στη 1 το μεσημέρι του Σαββάτου.Ακολουθούμε διαδρομή Τρίκαλα-Καρδίτσα-Λαμία-Αθήνα-Κόρινθο-Τρίπολη-Σπάρτη.Συνολική απόσταση 550χλμ,υπολογιζόμενος χρόνος άφιξης στις 8 το απόγευμα.Παίρνουμε το δρόμο για το καταφύγειο Ταϋγέτου και απο εκεί πεζοπορία μέχρι την κορυφή απο το εύκολο μονοπάτι για να δούμε το επόμενο πρωϊ το φαινόμενο της πυραμίδας.Αν και κουραστικό η ιδέα έμοιαζε ιδανική για ένα όμορφο Σαββατόβραδο.
-Απο την θεωρία στην πράξη
Σάββατο 14.00μμ και βρισκόμαστε ακόμα στα Τρίκαλα με τον Θανάση να προσπαθεί να βολέψει τα 5 εσώρουχα και τα 4 T-shirt του κάπου ανάμεσα στα 2 πακέτα Musli και τα 2 μπουκάλια ισοτονικού του Γιώργου. Οι κονσέρβες του τόνου μαζί με αυτή του καλαμποκιού είχαν τοποθετηθεί στην ίδια σακούλα με τα crackers,τα μπισκότα κανέλας ,και τις φρυγανιές που ελπίζαμε μέχρι να τις ανοίξουμε να μην έχουν γίνει κρουτόν. Αρκετά μπουκάλια νερό και ήμαστε έτοιμοι να φύγουμε.... ή μήπως όχι?
Ώρα 15.00 και στα ντεπόζιτα των Africa, που μας περιμένανε υπομονετικά έξω από το σπίτι του Θανάση ,μπορούσες άνετα να φτιάξεις μια ομελέτα μιας και η θερμοκρασία είχε χτυπήσει κόκκινο. Βρισκόμασταν μέσα στο σπίτι με τον Θανάση να λέει πως πριν από ένα ταξίδι χρειάζεται ένα φρεσκάρισμα(μπάνιο ,ξύρισμα ,πλύσιμο δοντιών ,κόψιμο νυχιών).Η μαλακία είχε ξεκινήσει να εκδηλώνεται. Ωραία......
-Το ταξίδι
15.20 και ξεκινάμε. Ήδη 2 1/2 ώρες έξω από το πρόγραμμα χωρίς να έχουμε κάψει ακόμα λίτρο βενζίνης.... Ώρε γλέντια... Πριν ξεκινήσουμε ρίχνω τρομάρα μου την φαεινή ιδέα να μην πάμε από Αθήνα(πολλά χλμ αδιάφορου δρόμου)και προτείνω την διαδρομή Λάμια-Άμφισσα ,Αγ.Νικόλαο ,Ferry ,Αίγιο ,Καλάβρυτα ,Κλειτώρια ,Τρίπολη ,Σπάρτη. Οκ ,και ξεκινάμε...
Στο πρώτο Africa Ο Θανάσης-Σήφης με τα υποστρώματα ,sleeping bags ,κουβέρτες ,σεντόνια και στην βαλίτσα τα του φαγητού και ποτού.
Στη δεύτερη Africa εγώ και ο Γιώργος (ο οποίος να σημειώσω πως θα ταξίδευε για πρώτη φορά με μηχανή. Είχε κάνει και ακόμα ένα ταξίδι όταν ήταν πιτσιρικάς με παπάκι και ο γκαζοφονιάς φίλος του το έριξε στο χαντάκι).Πρώτη στάση μετά από 3 χλμ για βενζίνη και έλεγχο στα λάστιχα ποιανού άλλου.... του Θανάση. Το Africa του Θανάση δανεικό από κολλητό (Λάκη το θηρίο πάει παντού φίλε).
Οκ και βενζίνη και επιτέλους ο καυτός αέρας του καύσωνα άρχισε να μαστιγώνει τα χαρούμενα πρόσωπά μας. Περνάμε Καρδίτσα και ανεβαίνουμε Δομοκό. Απαραίτητη στάση στην Αγ.Αικατερίνη (κι όμως Θανάση οι εκκλησίες που βρίσκονται στον δρόμο δεν είναι αλυσίδα όπως τα Goody’s και δεν ονομάζονται ΌΛΕΣ Αγ.Παρασκευή). Τσιγάρο ,ισοτονικό και ένα τσούρμο στιβαγμένους ΙΧιδες. Μια τσιγγάνα μας ρωτούσε επίμονα τι πίνουμε και από που το αγοράσαμε. Η παροιμία "Μάθανε ότι γ....στε πλακώσανε και οι γύφτοι" που συνειρμικά περνάει από το μυαλό σας είναι τουλάχιστον άτοπη.
Τέλος το τσιγάρο και προχωράμε ακάθεκτοι. Λαμία-Εθνική Οδός Λαμίας-Αθηνών και στροφή για Μπράλλο. Γρήγορες ανηφόρες με το μηχανάκι μου να πάει σα βάρκα μία από το βάρος (διπλός+ 3γεμάτες βαλίτσες) και μια από τον αέρα Στάση λίγο πιο πάνω από το Χάνι της Γραβιάς. Τσιγάρο ,νερό και χαιρετούρες με οτιδήποτε κινούταν σε δίτροχο.
Ώρα 18.00 και φτάνουμε Ιτέα. Μετά την απαραίτητη βόλτα εντοπίζουμε kafe και αραδιάζουμε τον εξοπλισμό στις καρέκλες του ενός τραπεζιού και τα κορμιά μας στις καρέκλες του διπλανού. Στάση 2 ωρών και αν η κοπελίτσα που σέρβιρε ήξερε πόσες φορές θα πηγαινοερχόταν για νερό θα μας χρέωνε το νερό και όχι τους καφέδες.
Ώρα 20.00 και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε. Επόμενη στάση θα ήταν ο Αγ.Νικόλαος για να πάρουμε το ferry για Αίγιο ώστε να αποφύγουμε την διαδρομή ως το Αντίριο. Φτάνουμε περίπου στις 20.45μμ και μας λένε πως το τελευταίο είχε φύγει στις 18.00. Μάλιστα... Στις μηχανές και πάμε για Αντίριο, δε βαριέσαι ,έτσι κι αλλιώς το πρόγραμμα ήταν άχρηστο πλέον.
21.45 και πέρασμα της γέφυρας ,με το λαμόγιο τον Γιώργο να προσπαθεί να επιλέξει την λωρίδα όπου θα συναντήσουμε την πιο όμορφη κοπελίτσα για να καταθέσουμε τον οβολό μας (1,80 για τις μοτοσυκλέτες,11,80 για τα ΙΧ.... χαχαχαχα).Τελικά κάτι η διαίσθηση κάτι η τύχη και έπεσε διάνα (υπάρχει και video με το αποδεικτικό υλικό) στρίβουμε αριστερά για Αθήνα και πληρώνουμε διόδια για να διασχίσουμε τον φανταστικό από κάθε άποψη δρόμο υπερταχείας Πάτρας-Αθηνών.Στάση στην καντίνα δεξιά λίγο μετά τα διόδια Τα απαραίτητα τηλεφωνήματα σε γυναίκες-μανάδες-γιαγιάδες για το ότι είμαστε καλά και το κλασικό ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΦΤΑΣΑΤΕ?
10 και κάτι και επόμενος προορισμός τα Καλάβρυτα. Ο θεός μας φύλαξε και βγήκαμε σώοι από τον Πάτρας-Αθηνών και στην πρώτη ταμπέλα για Καλάβρυτα στρίβουμε δεξιά. Ο δρόμος οδηγούσε στο Αίγιο. Μπαίνοντας στην πόλη ρωτάμε και μας λένε ότι για Καλάβρυτα θα πρέπει να γυρίσουμε πάλι Εθνική και να στρίψουμε στην επόμενη πινακίδα που θα συναντήσουμε. Ωραία....
Μετά από αρκετά χλμ στην κλειστή διαδρομή προς Καλάβρυτα φτάνουμε στο χωριό. Εντυπωσιαστήκαμε και οι 3μας και μπράβο στους εκεί άρχοντες για την καλαισθησία και την ομορφιά της περιοχής. Ένα μεγάλο μπράβο επίσης στον μάστορα της ταβέρνας που φάγαμε. Α....αν τύχει ποτέ και διαβάσει η κοπέλα που δούλευε στο περίπτερο( όπως ανεβαίνουμε τον δρόμο δεξιά) αυτό το post ας επικοινωνήσει μαζί μου να της δώσω το τηλέφωνο του Γιώργου.:)
Ώρα μαύρα μεσάνυχτα και αφήνουμε πίσω τα Καλάβρυτα με την υπόσχεση πως θα ξανάρθουμε. Επόμενη στάση Κλειτωρία.Η κούραση είχε ήδη να κάνει την εμφάνισή της και παρά τις πάρα πολλές στάσεις έπρεπε κάπου να σταματήσουμε για 1-2 ώρες ύπνο.
Στη μέση του πουθενά και κάπου ανάμεσα στην Κλειτωρία και στο Λεβίδι ένα κλειστό βενζινάδικο φάνηκε μια καλή επιλογή για ξεκούραση. Πλησιάζοντας βλέπουμε ένα πανέμορφο τεράστιο ξαπλωμένο σκυλί. Λένε ότι σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Το συγκεκριμένο δεν γαύγιζε.... Το ρισκάρεις? Όχι βέβαια. Πάμε γι άλλα. Σε λίγα χλμ το χωριό Βλάχερνα. Ένα θα σας πω. Η πλατεία του χωριού (νομίζω με τις προτομές του Αριστείδη και του Σωκράτη) δίπλα στο δρόμο όλα τα λεφτά. Υποστρώματα ,sleeping bag ,και ξενοδοχείο "Τα Άστρα".Η κίνηση μεγάλη μιας και Σαββατόβραδο και όλο και κάποιος είχε προχωρήσει στο απονενοημένο βήμα και όσοι είχαν γλεντήσει με το κάζο του συγγενή-φίλου τους περνούσαν κορνάροντας. Εννοείται πως ο Θανάσης κοιμήθηκε αμέσως με το απαραίτητο ροχαλητό να συνοδεύει την μαγεία του έναστρου ουρανού. Ωραία εμπειρία ,είχα χρόνια να τη ζήσω.
Ώρα 4πμ και έπρεπε να συνεχίσουμε. Φορτώνουμε τις μηχανές και πάλι στο δρόμο. Κάπως πιο ξεκούραστοι πλέον αλλά ο δρόμος άγνωστος και η ταχύτητα μικρή. Παρόλα αυτά και σε κλειστή αριστερή στροφή, δικιά μου έξοδος από το δρόμο σε χωματόδρομο με αποτέλεσμα μικρή πτώση και "παράσημο" στη δεξιά βαλίτσα ,έτσι για να θυμάμαι πως κάπου στην Πελοπόννησο έχω αγοράσει ένα οικόπεδο.
Επόμενη στάση Λεβίδι 30χλμ από Τρίπολη ,παγωμένο νερό από την βρύση του χωριού και ένας Θανάσης να ψάχνει για σοκολάτα για να τον ξαγρυπνήσει. Ούτε γλυκό του κουταλιού δεν βρήκε.
Τρίπολη-Σπάρτη σε μια μάλλον αδιάφορη αλλά σχετικά καλή διαδρομή και με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να ξεπροβάλουν. Επιτέλους σκέφτηκα ,άρχισε να ξημερώνει. Ατελείωτη η νύχτα.
06.30 και μπαίνουμε Σπάρτη. Καφές αμέσως και το απαραίτητο φαγητό. Πρώτη προσπάθεια αποτυχημένη μιας και εκεί που καθίσαμε για καφέ σε λίγα λεπτά μαζευτήκανε όλοι οι ξενύχτηδες κάγκουρες της περιοχής. Πληρώνουμε και φεύγουμε σε αναζήτηση ενός ήσυχου μέρους.
Μετά από κάμποση ώρα και αφού κάναμε τους κατοίκους να αναρωτηθούν πόση τρέλα μπορεί να κουβαλήσει κάποιος καθίσαμε στο Mr Donut (Νομίζω).Παίξαν τα απαραίτητα fredoγαλα με τον Θανάση να πηγαινοέρχεται για να μας σερβίρει (οι συνήθειες δεν κόβονται) και τον Γιώργο να έχει κάνει την διαδρομή τραπέζι-τουαλέτα πάνω από 10 φορές. Δικαιολογημένα... πολύ νερό... άλλος το κατούραγε άλλος ίδρωνε. Ο μόνος που δεν έκανε τπτ από τα δύο ήταν ο Θανάσης-Σήφης ο μονάντερος. Τι σκατά τα έκανε όλα αυτά που ήπιε και έφαγε δεν μπορώ να καταλάβω. Τέλος πάντων η φύση έχει και τα παράξενα πλάσματά της.
Είχαμε χάσει την αίσθηση της ώρας και πλέον αυτό που μας ενδιέφερε ήταν πως να βρούμε γκόμενα του Γιώργου μέσω Facebook.όμορφο παιδί-γυμνασμένο και φιλότιμο. Όσες πιστές προσέλθετε. χαχαχαχα. Είχε πάει ήδη 09.00 και η ερώτηση της στιγμής ήταν. Μυστράς ή Γύθειο και σπηλιά Δύρου? Ο Ταϋγετος είχε προ πολλού ξεχαστεί.(Σταύρο κάποια άλλη στιγμή φίλε)."Παίξαν" τα εξής σενάρια
Γιώργος: Πάμε όπου θέλετε αρκεί στις 12 να φάμε.
Θανάσης: Πάμε όπου θέλετε αρκεί 1ον να έχει βενζινάδικο κάθε 100χλμ (το Africa του δεν είχε αντλία βενζίνης και δούλευε με την πίεση του ντεπόζιτου)και 2ον να έχει θάλασσα για να κάνουμε και κανα μπανάκι βρε αδερφέ.
Βαγγέλης: Πάμε Γύθειο ,Μυστρά και γυρίζουμε Σπάρτη για ξεκούραση.(εκεί είδα πρώτη φορά μίσος στα μάτια τους. Ο τρελός της παρέας ήθελε να κάνει +120χλμ χαχαχαχα)
Τελικά επικράτησε η λογική (ναι υπήρξαν και τέτοιες στιγμές) και ανεβήκαμε Μυστρά. Φτάσαμε στην κάτω είσοδο κάναμε τσιγάρο ,ήπιαμε καυτό νερό και βγάλαμε 2-3 φωτογραφίες χωρίς να μπούμε μέσα. Πολύ περπάτημα για να γυρίσουμε την όλη περιοχή και σίγουρα θα είχαμε απώλειες. Πρώτος και καλύτερος ο γράφων μιας και καλλιεργώ και μπάκα τον τελευταίο καιρό.:)Ανεβαίνουμε και στην είσοδο του κάστρου ,εντυπωσιαζόμαστε με την θέα αλλά μέχρι εκεί.2-3 φωτογραφίες και go.Στην επιστροφή και πριν τη Σπάρτη στάση για ισοτονικό και τσιγάρο και χαιρετούρες με ΙΧιδες (είτε μας λυπόταν ,είτε μας θαύμαζαν, που να καταλάβεις τη διαφορά από το χαμόγελο που βλέπεις πίσω απο τα τζάμια των αυτοκινήτων με το A/C στο full.)
Ώρα για αναχώρηση και η επιστροφή πλέον μοιάζει πιο εύκολη μιας και αποφασίσαμε να κόψουμε τις μαλακίες και να "φάμε" χιλιόμετρα πηγαίνοντας από Κόρινθο και χωρίς πολλές στάσεις. Ζήτησα από τον Θανάση να φορτώσουμε στο δικό μου μηχανάκι όλα τα πράγματα και να πάρει αυτός τον Γιώργο για να ξεκουραστώ. Μετά από λίγη συζήτηση και από την υπόσχεση πως θα του δώσω λίγο από το κρύο νερό που είχαμε ,στον μοναδικό θερμό ο οποίος βρισκόταν στην βαλίτσα μου ,το θέμα κανονίστηκε.
Βγαίνοντας από Σπάρτη ζευγάρι με CBR600F (μάλλον Σέρβοι) μας δίνουν έναν σβέλτο ρυθμό και φτάνουμε Τρίπολη σχετικά γρήγορα. Κατεύθυνση για Κόρινθο εύκολα και γρήγορα αλλά όλα τα καλά έχουν ένα τέλος.
Φτάνοντας Κόρινθο βγαίνουμε για βενζίνη και αποφασίζουμε να πάμε Λουτράκι για μπάνιο. Όλα καλά... παίρνουμε και τις απαραίτητες οδηγίες από τον βενζινά που μέσα στον πανικό του που τα πιτσιρίκια είχαν κάνει ρημαδιό το γραφείο του μάλλον μας μπέρδεψε παρά μας βοήθησε. Τις οδηγίες για το πως θα βγούμε στο Λουτράκι τις άκουσαν Θανάσης-Γιώργος.Ξεκινώντας είδα μια απόγνωση στα πρόσωπά τους αλλά δεν έδωσα σημασία. Την επόμενη μισή ώρα έχω ρίξει το γέλιο της ζωής μου. Ακολουθούσα τον Θανάση και τον Γιώργο και κάθε φορά που τους έβλεπα να κάνουν αναστροφή διαπιστώνοντας πως κάναν λάθος απλά λυνόμουν στο γέλιο. Δεν ξέρω τελικά αν ήταν τόσο αστείο το όλο σκηνικό αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν απίστετο. Με τα πολλά χανόμαστε. Αποφασίζω να πάω Λουτράκι και να τους περιμένω εκεί. Η αλήθεια είναι πως χρειάστηκα τη βοήθεια 2-3 ατόμων μέχρι να βρω το δρόμο.(Είναι τόσο μπέρδεμα ή το αλτσχάιμερ ξεκινάει στα 36?).
Φτάνω Λουτράκι, με την θερμοκρασία να έχει χτυπήσει τρελά νούμερα, παρκάρω πρόχειρα σε ίσκιο και ανάβω τσιγάρο. Σε κάποια στιγμή και όπως κατέβασα το χέρι μου νιώθω απο την μέσα μεριά του χεριού και στο ύψος του αγκώνα να κυλάει κάτι. Τρομάζω και περιμένω να δω τι είναι. Μετά από κλάσματα βλέπω από τα δάχτυλα να κυλάει ιδρώτας σαν να τον είχε ρίξει κάποιος εκείνη τη στιγμή. Καλή η Cordura αλλά πολλή ζεστή.
Στο μεταξύ και σε 15 περίπου λεπτά να σου και οι Lost in Lutraki φίλοι μου. Αναστροφή και ψάξιμο για ένα σκιερό μέρος όπου θέλαμε να αφήσουμε της μηχανές,να έχει καφέ και κάτι να τσιμπήσουμε ,με ξαπλώστρες για να ισιώσουμε τα κορμιά μας, και ένα μέρος να φορέσουμε τις βερμούδες που είχε κουβαλήσει ο Θανάσης μαζί με τα 5 βρακιά (ποτέ δεν μου απάντησε τελικά πόσα πρόλαβε να αλλάξει).
Τσάμπα κόπος .......ή εμείς ζητούσαμε πάρα πολλά ή το Λουτράκι είχε βουλιάξει από κόσμο. Η αλήθεια συνήθως βρίσκεται στη μέση. Με τα πολλά και κατά τις 15.00 καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο στην άκρη του Λουτρακίου. Συμπαθητικό με πολύ καλό Club σαντουιτς. Καφές ,μπύρες ,φαγητό και άντε να σηκωθείς. Μετά απο 1,30 ώρα αποφασίζουμε πως πριν ξεκινήσουμε για Αθήνα θα πρέπει να ξεκουραστούμε μιας και είχαμε άλλα 400+ χλμ μπροστά μας. Λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο παρτέρια με γρασίδι ,μικρά πεύκα ,πεταλούδες, μέλλισες και κάποιους περίεργους. Ξεφόρτωμα των μηχανών και οι γύφτοι σε λίγα λεπτά βρισκόταν ξαπλωμένοι κάτω από τα πεύκα. Ο μορφέας επισκέφθηκε κλασικά τον Θανάση, ο Γιώργος άκουγε στο MP3 ήχους από θάλασσα και ουρλιαχτά λύκων με λίγο από ambient μουσική και εγώ έμεινα καθισμένος να τρίβω το καλάμι μου από την μέλισσα που άλλη δουλειά δεν είχε από το να με τσιμπήσει.
Ώρα 18.00 και έχει σηκωθεί ο Γιώργος, τακτικός του το αναγνωρίζω ,και παλεύουμε να ξυπνήσουμε τον Σήφη. Μάταιος κόπος. Μέχρι και τη Λόλα του Carnation του τραγουδήσαμε. Τίποτα.Με τα πολλά ξύπνησε μες τη γκρίνια (χειρότερη γκρίνια και από της πεθεράς μου),και 18.30 έτοιμοι για αναχώρηση.
Δρόμος Λουτρακίου-Αθήνας.Απίστευτη κούραση για μένα μιας και είχε τρομερό αέρα. Δεν μπορούσα να κινηθώ ανάμεσα στα αυτοκίνητα λόγω όγκου και έπρεπε να περιμένω. Κόλαση.
Μπαίνουμε στην Αθηνών-Λαμίας και όλα γίνονται πιό εύκολα. Στάση στα Mc Donalds για καφεδάκι και ο ουρανός πάλι παιχνίδια και αλλαγή χρωμάτων. Είχε ήδη σουρουπώσει ήταν καιρός να συνεχίσουμε. Επόμενη στάση στις σήραγγες του Αγ.Κωνσταντίνου. Η μαλακία σε όλο της το μεγαλείο.2 χαρτιά υγείας τύλιξαν την Africa και την έκαναν νυφούλα. Το κράνος του Γιώργου μπήκε μέσα από την μπλούζα του στην πλάτη και με το μάζεμα της φόρμας μέχρι το στήθος και τις κατάλληλες γκριμάτσες έγινε ο κουασιμόδος της παρέας.2 τζιπ που σταμάτησαν απλά φύγαν αμέσως. Οι τρελοί υπάρχουν παντού θα σκέφτηκαν, έχει κι άλλα πάρκινγκ η εθνική. Τι να λέμε τώρα.
Ώρα 23.00 και φτάνουμε Λαμία. Ο απαραίτητος ανεφοδιασμός και γνωριμία με τον Παναγιώτη (αν θυμάμαι καλά) με το 600ακι Transalp του φορτωμένο μέχρι τα φλας και την γυναίκα του. Γύρος Πελοποννήσου τα παιδιά σε 1 εβδομάδα. Καλά χιλιόμετρα να έχετε πάντα.
Τελευταία στάση εκεί που έγινε και η πρώτη. Αγ.Αικατερίνη. Τσιγάρο, Red Bull και φύγαμε για το τελευταίο κομμάτι .Ατελείωτες οι ευθείες ανάμεσα στον Δομοκό και την Καρδίτσα με έργα κάθε 5-10 χλμ. Ταχύτητα 80-90 και απίστευτη κίνηση.
Ώρα 01.30 και μπαίνουμε Τρίκαλα. Το κοντέρ έχει μηδενίσει και γράφει +120χλμ. Συνολικά 1120χλμ σε 36 ώρες.
Καληνύχτα Θανάση και Γιώργο. Ήταν από τα ταξίδια που θα θυμάμαι......
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
