Romania, Toate Fi Rutier (Ρουμανία, Όλα Είναι Δρόμος)

Το ταξίδιωτικό είναι αφιερωμένο στον Σώτο, σε έναν άνθρωπο καθαρό και αγνό. Κώστα, Δήμητρα εύχομαι η θύμησή του να σας δίνει δύναμη.

Ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ στον Τσιοπελάκο Γιάννη, συνταξιδιώτη και φίλο που φρόντισε αυτό το ταξίδι να μου μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου.
Ευχαριστώ επίσης τον Κυριακόπουλο Μανώλη για τις πληροφορίες που προσφέρθηκε να δώσει για την Ρουμανία.

Πρόλογος

"Όταν θα είσαι στον δρόμο της επιστροφής από το πρώτο σου ταξίδι εκτός συνόρων, στο μυαλό σου θα σχεδιάζεις ήδη το επόμενο", λόγια φίλου και άποψη πολλών μοτοσυκλετιστών
...Σεπτέμβριος του 2010 και πριν καλά καλά μπούνε σε μια σειρά οι σκέψεις και οι εικόνες από το ταξίδι μου στο Nordkapp
δέχομαι τηλεφώνημα από τον Γιάννη ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει από την Αγία Πετρούπολη. (Φίλος και συν-ταξιδιώτης
τα τελευταία 2 χρόνια ο Γιάννης με την ίδια αγάπη για τα ταξίδια και με αρκετά χιλιόμετρα στις ρόδες του δικού του Africa Twin.)

Η συνάντηση κανονίστηκε με την συζήτηση να περιστρέφεται στις εμπειρίες των ταξιδιών μας. Σε ανύποπτη στιγμή με ρωτάει:

- Θέλεις να δεις το GPS των 2,5 χωρών? Η αλήθεια είναι πως δεν πολυκατάλαβα τι ήθελα να μου δείξει, απορία που μου λύθηκε τα επόμενα δευτερόλεπτα.
Βάζοντας το χέρι στο τσαντάκι του βγάζει ΜΙΑ τσαλακωμένη σελίδα-χάρτη της Ρουμανίας, Σερβίας και βόρειας Βουλγαρίας.
Πάνω στη σελίδα τσεκαρισμένες διαδρομές και διάφορες σημειώσεις.

- Κάθε χρόνο στα μέσα Νοεμβρίου κάνω αυτό το ταξίδι μέχρι τη Ρουμανία, μου λέει
- Τι λές? Έχεις διάθεση φέτος να πάμε παρέα?

Το υπόλοιπο της ώρας ο χάρτης μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας και ήδη είχε αρχίσει να δημιουργείται ένα πρόχειρο πλάνο ταξιδιού.

Φτάνοντας ο Νοέμβριος γεγονότα και καταστάσεις μας ανάγκασαν να αναβάλουμε το ταξίδι. Ο χειμώνας πέρασε με διαδρομές εντός Ελλάδας
χωρίς φυσικά να ξεχνάμε το ταξίδι στη Ρουμανία. Στην διάρκεια αυτών των μηνών έγινε γνωριμία και με άλλους δύο ταξιδιώτες (Τσιάμης Βασίλης, Χριστογεωργάκης Γιώργος)
οι οποίοι με χαρά θα μας ακολουθούσαν στο ταξίδι το οποίο και επανα-προγραμματίστηκε για το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά την Πρωτομαγιά.
Πλησιάζοντας ο καιρός ο Βασίλης μας ανακοίνωσε πως δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει τελικά, ενώ το ίδιο έγινε και με τον Γιώργο λίγες μόλις ημέρες πριν ξεκινήσουμε.

1η Ημέρα

(Παρασκευή 6 Μαϊου Τρίκαλα/Καρδίτσα-Cluj Napoca 1250 χιλιόμετρα)
Παρασκευή 6 Μαϊου και έχοντας πάρει τα τελείως απαραίτητα ξεκινάω για το σημείο συνάντησης με τον Γιάννη (περιφερειακός Τρικάλων-Ιωαννίνων)

Ώρα 16.30 και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε (μέσω Γρεβενών και Εγνατίας Οδού) με πρώτη μας μεγάλη στάση τις Σέρρες
όπου και θα μας περίμεναν 2 φίλοι (Γιάννης και Γιάννης) από την Θεσσαλονίκη και το VStrom Club ώστε να γνωριστούμε.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γιάννη αποφασίστηκε τελικά να συναντηθούμε στη Θεσσαλονίκη και να συνεχίσουμε παρέα μέχρι τις Σέρρες όπως και έγινε.

21.00 περίπου μπαίναμε στην πόλη των Σερρών. Μετά από 1,30 ώρα ευχάριστης συζήτησης είχε έρθει η στιγμή εγώ με τον Γιάννη να συνεχίσουμε τον δρόμο μας
καθώς θα ταξιδεύαμε transit τη Βουλγαρία και θέλαμε τα ξημερώματα να βρισκόμαστε στα στο Oriahovo.
και τα παιδιά να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής για την Θεσσαλονίκη.
Προς μεγάλη μας έκπληξη τα παιδιά μας ανακοινώνουν ότι θα μας συντροφεύσουν μέχρι τα σύνορα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα!!!
Είναι από τα ομορφότερα συναισθήματα όταν νιώθεις πως, χωρίς να το επιδιώκεις, μοιράζεσαι τέτοιες μοναδικές στιγμές.
Με την νύχτα να έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσίας της και το ρολόι να δείχνει 23.00 φτάσαμε στα σύνορα και αφού ευχαριστήσαμε τα παιδιά
και κάναμε τα απαραίτητα τηλεφωνήματα στις οικογενειές μας περάσαμε στο έδαφος της Βουλγαρίας.

Στόχος μας ήταν μέχρι τα ξημερώματα
να φτάσουμε στο Οριάχοβο, να πάρουμε το ferry, να περάσουμε τον Δούναβη και να μπούμε στην Ρουμανία.
Η θερμοκρασία ήταν σχετικά χαμηλή 10-12 βαθμούς και όσο οδηγούσαμε προς την Σόφια και ειδικότερα στα κομμάτια της διαδρομής
δίπλα στον Στριμώνα ποταμό το κρύο γινόταν αισθητό.

Άφιξη στη Σόφια περίπου στις 02.00 τα ξημερώματα και στάση για ανεφοδιασμό και ξεκούραση. Γνωρίζοντας πως ανεβαίναμε πιο ψηλά και πως η θερμοκρασία θα έπεφτε κι άλλο
αποφασίζουμε να φορέσουμε ότι ρούχο είχαμε στη βαλίτσα μας.

Ώρα 03.40 και σε κάποιο σημείο της διαδρομής κάνουμε στάση. Απίστευτο κρύο και υγρασία. Είναι από τις στιγμές που το πνεύμα θέλει
αλλά το σώμα δεν ακολουθεί. Ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν, τα πάνω και κάτω άκρα να είναι παγωμένα, την μύτη να στάζει ενώ ένας ελαφρύς πόνος είχε αρχίσει να κάνει
την εμφάνισή του στο κεφάλι μου. Η λύση της στιγμής ήταν λίγο περπάτημα,
ώστε να κυκλοφορήσει το αίμα στο σώμα, ένα συμπλήρωμα πολυβιταμινών και ένα Depon.

Ώρα 05.40 και μετά από 2 επίπονες ώρες φτάνουμε στο Οριάχοβο. Τυπικός έλεγχος διαβατηρίων, 6 ευρώ για 2 άτομα και 2 μοτοσυκλέτες
ποσό που αντιστοιχεί για τα εισητήρια του ferry που θα μας μετέφερε στην απέναντι πλευρά του Δούναβη.

Το πέρασμα στο Οριάχοβο
είναι περισσότερο γνωστό στους οδηγούς των φορτηγών. Έτσι πλησιάζοντας στην προβλήτα 4-5 φορτηγά περίμεναν για να επιβιβαστούν.

Παρακείμενο κιόσκι ήταν το τέλειο μέρος για να πιούμε τον πρωϊνό μας καφέ. Τα πλαστικά ποτήρια είχαν μείνει στο συρτάρι της κουζίνας
και έτσι 2 κομμένα μπουκάλια νερού πήραν τη θέση των ποτηριών.

2η Ημέρα

(Σάββατο 7 Μαϊου, Τρίκαλα/Καρδίτσα-Cluj Napoca 1250 χιλιόμετρα)

Με τον ήλιο να έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του και το φως από το γλυκοχάραμα να αντανακλάται στα νερά του Δούναβη είχε έρθει η ώρα της επιβίβασής
στο ferry. Παράξενο στην όψη, σαν μια τεράστια πλατφόρμα και μπροστά ακριβώς η τσιμεντένια ράμπα με το μέγεθός της να είναι τέτοιο
που να διευκολύνει τους οδηγούς φορτηγών.

Επιβίβαση περίπου στις 06.00 πμ και μετά από περίπου μισή ώρα περνούσαμε στο Ρουμάνικο έδαφος.

 Oriahovo

Δούναβης

Έλεγχος διαβατηρίων
και μικρή καθυστέρηση λόγω του δικού μου διαβατηρίου.(γράφει τόπο γέννησης SW και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιά χώρα είναι). Αφού δόθηκαν οι
απαραίτητες εξηγήσεις χαμογελόντας μας ευχήθηκαν καλό ταξίδι και πλέον μπροστά μας ανοιγόταν οι δρόμοι για την όμορφη περιπέτεια στη χώρα των χρωμάτων,
τη χώρα των Τσιγγάνων.

 (Το τσιγγάνικο στοιχείο συναντάται σε μεγάλο βαθμό στο
νότιο μέρος της χώρας και οι εικόνες που αντίκρυσα συνειρμικά με οδήγησαν αρκετά χρόνια πίσω. Μερικά από τα στοιχεία που μου κάναν εντύπωση από την πρώτη στιγμή είναι:
-τα πολύ έντονα χρώματα που χρησιμοποιούν για να βάψουν τα σπίτια τους. Πραγματική παλέτα χρωμάτων.
-Τα χωριά είναι χτισμένα κατά μήκος του δρόμου
και έξω από κάθε σπίτι υπάρχουν παγκάκια στα οποία άνθρωποι όλων των ηλικιών συγκεντρώνονται για να συζητήσουν την σκληρή τους καθημερινότητα.
-Εντύπωση μου έκανε η εικόνα ανθρώπων στην άκρη του δρόμου οι οποίοι τραβούσαν μια αγελάδα και κάπου την πήγαιναν. Πρώτη μου σκέψη ήταν
πως τις πήγαιναν για βοσκή, όμως ο Γιάννης μου εξήγησε πως λόγω της ημέρας (Σάββατο) τις πήγαιναν στο κεφαλοχώρι της περιοχής
όπου και γινόταν παζάρι ζώων.
- Καθ΄όλη τη διάρκεια του ταξιδιού στην Ρουμανία δεν περάσαμε ΠΟΥΘΕΝΑ απαρατήρητοι και σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι μας χαιρετούσαν με
μια κίνηση του χεριού ή με ένα χαμόγελο.)

Με προτροπή του Γιάννη ταξιδέψαμε μέχρι την Craiova και από εκεί προς Dragasani όπου και συναντήσαμε στην άκρη του δρόμου δύο πεταλωτές να πεταλώνουν ένα άλογο. Απίστευτο θέαμα που σε συνδιασμό με την ενδυμασία και τον περιβάλοντα χώρο μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω.(Σε αυτό το σημείο έπεσαν τα γυαλιά του Γιάννη, κάποιος τα πάτησε και έσπασε ο σκελετός)

Περνώντας το Dragasani και συνεχίζοντας προς Sibiu ακολουθούσαμε τον ποταμό Olt που σε ορισμένα σημεία της διαδρομής δημιουργεί μαγικά τοπία.

Έχοντας όμως αρκετές ώρες στο δρόμο μοναδική μας έννοια ήταν να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο Sibiu και από εκεί στο Cluj
όπου και ήταν ο τελικός μας προορισμός. Ευχάριστη έκπληξη η θέα του λεωφορείου Της Στεάουα Βουκουρεστίου.

Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε η ομορφιά κάποιων χωριών στην κεντρική Ρουμανία που διατηρήθηκαν ανέπαφα στο πέρασμα του χρόνου. Οι διαφορές με τα τσιγγάνικα χωριά
του νότου εμφανείς και η ιστορία κάποιων από αυτά έχει ως εξής: Την εποχή της παντοδυναμίας του Τσαουσέσκου μια από της βασικές αρχές του ήταν η μεταφορά-
μετακίνηση πλυθυσμών από τα χωρια σε μεγάλα αστικά κέντρα. Οι κάτοικοι αυτών με μια μικρή αποζημίωση και ένα διαμέρισμα στα περιβόητα blog, εγκατέλειπαν
(στις περισσότερες των περιπτώσεων με τη βία) τα χωριά τους για να γίνουν εργάτες στις φάμπρικες και στα κρατικά εργοστάσια.Βίαιο ξερίζωμα οικογενειών,
γκρέμισμα χωριών μεγάλα πολυόροφα συγκροτήματα κατοικιών χωρίς κάποια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά,και στοίβαγμα ονείρων και προσδoκιών.

Λίγα χιλιόμετρα πριν το Sibiu στάση για ξεκούραση και ο Γιάννης μου δείχνει τα βουνά στα οποία βρίσκεται το πέρασμα Transfagarasan. Αρχές Μαϊου και το χιόνι
κάλυπτε σχεδόν τα πάντα.Πέρασμα που ανοίγει συνήθως στα τέλη Ιουνίου και ξανακλείνει τέλος Αυγούστου.

Ο καιρός όσο ταξιδεύαμε στη Ρουμανία και ανεβαίνοντας βόρεια ήταν σχετικά καλός με τα σύννεφα να κάνουν την εμφανισή τους απειλητικά μετά το Sibiu τον δρόμο
προς Cluj-Napoca.30 χιλιόμετρα πριν τον τελικό μας προορισμό και αυτό που φοβόμασταν τελικά έγινε. Σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και σε ελάχιστο χρόνο άρχισε
να ρίχνει απίστευτη βροχή.Βλέποντας πιο πριν ότι πλησιάζαμε και μπαίναμε στο μάτι της καταιγίδας προετοιμαστήκαμε φωρόντας τα αδιάβροχα μας.
Στάση σε βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και καθώς βλέπαμε πως η βροχή αντί να σταματήσει δυνάμωνε συνεχίσαμε με αργούς ρυθμούς για τα τελευταία 30 χιλιόμετρα.

Απόγευμα Σαββάτου πλέον και μετά από 24 περίπου ώρες στο δρόμο και έχοντας διανύσει 1250 χιλιόμετρα φτάσαμε στον τελικό μας προορισμό.

Στο Cluj το ευχάριστο ήταν πως δεν χρειάστηκε να ψάξουμε να βρούμε χώρο για να μείνουμε μιας και μας περίμενε η αδερφή της γυναίκας του Γιάννη Adina
στο πατρικό τους σπίτι.Διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης σε ένα πολύ όμορφο κτίριο και το ίδιο το διαμέρισμα όμορφα διακοσμημένο.
Σπιτικό φαγητό, ένα μπουκάλι κρασί, λίγη συζήτηση και είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση. Πρόγραμμα δεν υπήρχε για την επόμενη ημέρα αλλά ήμουν σίγουρος πως
θα ήταν από κάθε άποψη ενδιαφέρουσα.

3η Ημέρα
(Κυριακή 8 Μαϊου, Cluj-Napoca-Huedin-Belis-Campeni-Turda-Cluj-Napoca 280 χιλιόμετρα)

Πρωινό ξύπνημα Κυριακής με κουλούρια και καφέ και μη θέλοντας να ενοχλούμε την Adina η οποία συμμετείχε στο TIFF (Transilvanian International Film Festival)
αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο της Cluj-Napoca.

Κατεβαίνοντας στο μέρος όπου είχαμε αφήσει τις κυρίες...

...διαπιστώσαμε πως δεν ήταν μόνες...

Πανέμορφη πόλη με σαφείς επιρροές από τις χώρες που συνορεύει στα βόρεια και δυτικά η Ρουμανία.

Χαρακτηριστικό αυτού είναι πως ο δήμαρχος της πόλης είναι Γερμανικής καταγωγής ενώ πολλά χωριά αναφέρονται στις πινακίδες με 3 διαφορετικές ονομασίες.
(Ρουμάνικα, Ουγγρικά και Γερμανικά ονόματα). Το ορθόδοξο χριστιανικό στοιχείο είναι διάχυτο στις περισσότερες Ρουμάνικες πόλεις
ενώ στην κεντρική πλατεία της Cluj-Napoca υπάρχει η ορθόδοξη εκκλησία της Θεοτόκου με την καθολική του St.Micheal να βρίσκεται λίγα μέτρα πιο μακριά.

Ναός της Θεοτόκου

Κεντρική πλατεία-Άποψη κτιρίων

 Mathias Rex Statue

St Michael's Church

National Theatre

 Avram Iancu Statue

Ποιός είπε πως κυκλοφορούν μόνο κάρα στη Ρουμανία?

Έξω από το πάρκο της πόλης υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στις πόλεις που συμμετείχαν στην ανατροπή του Τσαουσέσκου...

 ...ενώ το πάρκο προσφέρεται
για μια ήρεμη βόλτα.

Μέσα στο πάρκο υπάρχει χώρος με τεράστια ξύλινα τραπέζια και πάγκους όπου τις Κυριακές συγκεντρώνονται λογείς σκακιστών
από την ευρύτερη περιοχή. Η λίμνη που υπάρχει προσφέρει στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας.

Υπαίθριο γυμναστήριο για όλους.

Παραδοσιακή κατοικία

Romania-Cluj Napoca (VIDEO)

 Μετά από την περιήγηση στο κέντρο της πόλης επιστροφή στο σπίτι αλλά όχι για πολύ μιας και η πρόταση του Γιάννη να επισκεφτούμε την λίμνη Belis με βρήκε
απόλυτα σύμφωνο. Σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν στο δρόμο δυτικά της Cluj προς Huedin. Είχε μεσημεριάσει όμως και το βιολογικό μας καμπανάκι άρχισε να χτυπάει
με την ένδειξη "άδειο στομάχι". Μικρή αναζήτηση χωριού στο οποίο υπάρχει ένα Ουγγρικό εστιατόριο και μετά από κάποια ώρα οδήγησης άφιξη στο Tama's Bistro.

 Υπέροχος χώρος και τραπέζι-άμαξα που φιλοξένησε τις γαστριμαργικές μας ανησυχίες. Φαγητό πεντανόστιμο, μερίδες τεράστιες, και οι τιμές κάτι παραπάνω από λογικές.(Γιάννη αν μπορείς πρόσθεσε το όνομα του χωριού γιατί δεν το θυμάμαι).

Μετά κόπων και βασάνων καταφέραμε να σηκωθουμε από το τραπέζι για να βρεθούμε στον δρόμο ξανά αυτή τη φορά με κατεύθυνση τη λίμνη Belis.
Πανέμορφη διαδρομή σε πυκνή βλάστηση και μετά από αρκετά χιλιόμετρα η λίμνη απλωνόταν μπροστά μας. Όχι όμως όπως την περιμέναμε, τουλάχιστον όπως την περίμενε ο Γιάννης μιας και είχε επισκεφθεί το χώρο πριν αρκετά χρόνια και το θέαμα που αντίκρυσε τον απογοήτευσε. Η στάθμη της λίμνης αρκετά μέτρα χαμηλά και η γύμνια κάτι παραπάνω από εμφανής.

Ο λόγος της χαμηλής στάθμης όπως μας είπε αργότερα η Adina ήταν η υπερβολική άντληση των νερών για την τροφοδοσία της Cluj-Napoca.

Ολιγόλεπτη παραμονή στο χώρο, κάποιες φωτογραφίες και καθώς το ρολόϊ έδειχνε 16.00 και η διάθεσή μας ήταν προς την σωστή κατεύθυνση (δρόμος και εξερεύνηση) αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο της λίμνης και να κατέβουμε πιο νότια περνώντας από μικρά χωριά ακολουθόντας τον 1R.

Η διαδρομή κάτι παραπάνω από εκπληκτική και οι φωτογραφίες μπορούν να αποκαλύψουν μόνο ένα μικρό κομμάτι της απίστευτης φύσης της Ρουμάνικης επαρχίας.

Είχε έρθει όμως η "ώρα του παιδιού" με την αρχή να γίνεται από τον Γιάννη ο οποίος κατέβηκε ένα δρόμο-μονοπάτι...

που οδηγούσε στις όχθες παρακείμενου ποταμού.

Το ανέβασμα ήταν περιπετειώδες και η φωτογραφική μου μηχανή "πήρε φωτιά" περιμένοντας την στιγμή της πτώσης :P. Μάταια όμως μιας και η εμπειρία του αναβάτη δεν κρύβεται.

 Με τις Τρανσυλβανικές Άλπεις να συνεχίζουν να μας αφήνουν άφωνους μετά από λίγα χιλιόμετρα είχε έρθει η σειρά μου. Στάση για φωτογραφίες σε κάποιο ξύλινο γεφυράκι...

...και εκείνη τη στιγμή τετράποδο ζωντανό περνούσε αμέριμνο το ποτάμι.

 Η ιδέα γαργαλούσε τις παλάμες μου και μετά από λίγο βρισκόμουν στην απέναντι πλευρά του ποταμού. Χρέη εικονολήπτη ο Γιάννης και δεν άργησα να βρεθώ μέσα στο ποτάμι με την Γριά μου να παλεύει να κρατηθεί όρθια στις πέτρες. Κάπου στη μέση και για κλάσματα του δευτερολέπτου άφησα το γκάζι με αποτέλεσμα να σταματήσω στη μέση του ποταμού με τα πόδια μου κάτω και το νερό να φτάνει ως τη γάμπα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ δροσιά. Με λίγη προσπάθεια πέρασα απέναντι με τον Γιάννη να μου φωνάζει "Άξιος, άξιος".

 Συνέχεια στη διαδρομή μας και τα λόγια για να περιγράψω αυτά που συναντήσαμε είναι πολύ φτωχά...

 Στάση σε χωριό και στο μοναδικό καφε-παντοπωλείο, το οποίο
ήταν γεμάτο κόσμο ο οποίος περιεργαζόταν τους δύο εξωγήινους.

 Δύο αναψυκτικά και άνοιγμα του GPS των 2,5 χωρών που σας είχα πει στην αρχή.

 Ο ήλιος είχε δύσει
και πλέον τα χιλιόμετρα βγαίναν με κάποια δυσκολία. Στα κατά της όλης υπόθεσης ήταν τα βρεγμένα πόδια μου (από το πέρασμά μου στο ποτάμι). Σινιάλο στον Γιάννη και στάση για να περπατήσω λιγάκι μήπως και καταφέρω να ζεστάνω τα κάτω άκρα μου. Όταν του είπα ότι είμαι μούσκεμα και δεν νιώθω τα ΄δαχτυλά μου μου λέει το θεϊκό.
"Έχω ένα ζευγάρι κάλτσες στη βαλίτσα μου"!!!!

 

Drum Bun λοιπόν και επόμενος προορισμός η Turda...

με μια ενδιάμεση στάση έξω από κάποιο χριστιανικό μοναστήρι. Απέναντι ακριβώς στο λόφο δέσποζε ένας τεράστιος φωτεινός σταυρός. Παρόλη την κούραση στήθηκε ολόκληρη επιχείριση για να μπορέσουμε να φωτογραφίσουμε τον σταυρό (δεν είχα τον τρίποδα της φωτογραφικής μαζί μου).

 Γρήγορο πέρασμα από την Turda και εύκολα 40 χιλιόμετρα μέχρι την Cluj-Napoca όπου μας περίμενε η Adina προσφέροντάς μας σπιτικό φαγητό και παγωμένη μπύρα.01:00 ξημερώματα η επιστροφή μας στη βάση και ξεκούραση καθώς την Δευτέρα σειρά είχε η Sighisoara και το Sibiu.

Η διαδρομή της 3ης Ημέρας

4η Ημέρα (Δευτέρα 9 Μαϊου Cluj-Napoca- Sighisoara-Copsa Mica-Sibiu 260 χιλιόμετρα)

Είχε έρθει η ημέρα που θα αναχωρούσαμε από την Cluj-napoca και θα κατεβαίναμε λίγο χαμηλότερα. Για σήμερα θέλαμε να επισκευτούμε την Sighisoara και στη συνέχεια να φτάσουμε στο Sibiu όπου και θα μέναμε στο σπίτι της Adinas. Πρωϊνό ξύπνημα και αφού φορτώσαμε τις μοτοσυκλέτες και ευχαριστήσαμε την Adina για την άψογη φιλοξενία ξεκινήσαμε για την σημερινή μας mini εξερεύνηση της Ρουμανίας.

Λίγο έξω από την πόλη συναντήσαμε ένα θέαμα που όμοιό του δεν έχω ξανασυναντήσει στη ζωή μου. Τσιγγάνικο σπίτι-παλάτι!!! Ένα κτίσμα επιβλητικό όσον αφορά τον όγκο του αλλά ταυτόχρονα και τόσο παράξενο. Ασυνήθιστο θέαμα για τα δικά μάτια μας σε σημείο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κιτσ, όμως.... όλα αυτά έχουν μια λογική εξήγηση μιας και οι άγραφοι νόμοι των τσιγγάνων προστάζουν πως ο ιδιοκτήτης του πιο μεγαλοπρεπούς σπιτιού είναι θα είναι και ο αρχηγός της φυλής.

Γρήγορα χιλιόμετρα (για τα δεδομένα των δρόμων της Ρουμανίας) και στάση στην Medias.

 Χωρίς να μπούμε στο κέντρο μου έδωσε την εντύπωση μιας αδιάφορης πόλης (ίσως κάνω και λάθος).

Μετά από 40 περίπου χιλιόμετρα άφιξη στην Sighisoara.

 

 

Ο Μανώλης μου είχε πει πως αυτή την πόλη την ερωτεύεσαι. Πραγματικά πιστεύω πως είναι από τις ομορφότερες πόλεις της Ρουμανίας που κρατάει με σθένος τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Κτίσματα που σε ταξιδεύουν σε περασμένους αιώνες, σοκάκια που περιτρυγιρίζονται από πολύχρωμα καλοδιατηρημένα σπίτια, κάστρα, εκκλησίες, μουσεία όλα τους με μια ξεχωριστή ιστορία.

Το ρολόϊ της πόλης.

Κτίριο όπου εικάζεται πως ο Vlad Tapes πέρασε κάποια χρόνια της ζωής του

Σκαλιά που οδηγούν στην κορυφή του λόφου στην οποία βρίσκεται μια μαθητική σχολή καθώς και ναός Γοτθικού ρυθμού.

248 σκαλιά μέχρι την κορυφή.

 Ο ναός εσωτερικά...

...και εξωτερικά.

 Κουκλίστικο σπίτι, το μοναδικό στον λόφο.

 Τα σοκάκια της πόλης προσφέρουν στον επισκέπτη στιγμές μοναδικής ομορφιάς.

 ...με την αρχιτεκτονική των σπιτιών τους...

 ...αλλά και τα χρώματά τους.

Φεύγοντας από την Sighisoara έδωσα στον εαυτό μου την υπόσχεση πως την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ αυτή την υπέροχη χώρα θα αφιερώσω λίγο χρόνο παραπάνω στην συγκεκριμένη πόλη ώστε να ανακαλύψω όλες τις ομορφιές που κρύβει.

Επιστροφή από την ίδια διαδρομή μέχρι τη Medias και στη συνέχεια ακολουθήσαμε τον δρόμο που θα μας οδηγούσε στο Sibiu.

Ο συγκεκριμένος δρόμος δεν επιλέχθηκε τυχαία μιας και ο Γιάννης ήξερε πως κάπου στη μέση της διαδρομής βρίσκεται το χωριό Copsa Mica. Χωριό που επί Τσαουσκέσκου θεωρείται πως ήταν τα πιο μολυσμένο της Ευρώπης λόγω των πολλών βιομηχανιών που υπήρχαν εκεί. Πλησιάζοντας στην Copsa Mica αυτό που ένιωσα στη θέα των πελώριων καμινάδων και κτιρίων ήταν δέος και απογοήτευση.Τεράστια εργοστάσια να αργοπεθαίνουν στο πέρασμα του χρόνου και μαζί τους να αργοπεθαίνει και ένας ολόκληρος λαός λόγω φτώχιας και ανεργίας.

Πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω....

 Πρώτη προσπάθεια προσέγγισης της περιοχής στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία καθώς ο δρόμος που πήραμε μας οδήγησε σε ένα τσιγγάνικο χωριό. Η αποτυχία όμως περιορίζεται στο γεγονός πως δεν συναντήσαμε τα εργοστάσια. Η μικρή αυτή περιήγηση στο τσιγγάνικο χωριό αποτελεί για εμένα σταθμό στο συγκεκριμένο ταξιδιωτικό μιας και, έστω για λίγο, μπήκα στην καθημερινότητα αυτών των αγνών ανθρώπων. Την ίδια άποψη έχω την εντύπωση πως έχει και ο Γιάννης. Προχωρόντας στο χωριό ένα αίσθημα φόβου, θαυμασμού, ανησυχίας, ευτυχίας, περιέργιας κατέκλυσε το "είναι" μου και όσο προχωρούσαμε και βλέπαμε την αντιμετώπιση των ανθρώπων τόσο πιο πολύ ήθελα να κρατήσουν αυτές οι στιγμές.

 Φεύγοντας από το τσιγγάνικό χωριό και λίγα μέτρα πιο κάτω βρήκαμε τον δρόμο που θα μας οδηγούσε στην περιοχή των εργοστασίων. Έχοντας άγνοια κινδύνου για το τι θα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε ένα τέτοιο μέρος ανεβαίνουμε την γέφυρα και αρχίζουμε να πλησιάζουμε τον χώρο.

Και μερικές φωτογραφίες που προλάβαμε να τραβήξουμε πριν μας διώξουν...

 Έχοντας πια φτάσει απόγευμα συνεχίσαμε στο δρόμο για το Sibiu.Πόλη σύγχρονη και όμορφη αποτελεί μια από τις μεγαλουπόλεις της κεντρικής Ρουμανίας.

Μετά από μια μικρή περιπλάνηση στους δρόμους φτάσαμε στο διαμέρισμα όπου θα περνούσαμε το βράδυ μας.

Romania Sibiu (VIDEO) 

Το διαμέρισμα βρισκόταν σε ένα από τα τεράστια blogs και πλησιάζοντας διαπίστωσα πως οι δρόμοι που συνέδεαν τις τεράστιες πολυκατοικίες σφύζαν από ζωή. Θα μπορούσα να τις παρομοιάσω σαν μικρές κοινωνίες. Τα κτίρια βαμμένα πολύχρωμα κατά κάποιο τρόπο ξεγελούν την αίσθηση ότι στην ουσία πρόκειται για απλά τετράγωνα κουτιά χωρίς κάν βεράντες τα περισσότερα.Πέρα όμως από την αισθητική του θέματος μπορείς έυκολα να διαπιστώσεις πως οι άνθρωποι που ζουν σε αυτά έχουν προσαρμόσει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους και ο καθένας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να κάνει τη ζωή του λίγο πιο εύκολη ή λίγο πιο όμορφη. 

 Ξεφόρτωμα των μοτοσυκλετών και επίσκεψη στην πόλη για να απολαύσουμε τις ομορφιές της.

 Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μας και αφού την περισσότερη ώρα έβρεχε ήρθε η στιγμή του φαγητού. Εστιατόριο που κάλλιστα χαρακτηρίζεται ως 1ης κατηγορίας, με εδέσματα πεντανόστιμα.

Μετά από αρκετή ώρα, επιστροφή στο σπίτι και ξεκούραση μιας και η επόμενη ημέρα θα ήταν η ημέρα του γυρισμού. Φυσικά και το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ όπως θα δείτε και παρακάτω

Χάρτης 4ης Ημέρας

5η Ημέρα (Τρίτη 10 Μαϊου Sibiu Oriahovo 470 χιλιόμετρα)

Πρωϊνό ξύπνημα στις 08.00 και η ημέρα της επιστροφής είχε φτάσει.Μετά από συζήτηση για την διαδρομή που θα ακολουθούσαμε η απόφαση πάρθηκε.Θα ακολουθούσαμε τον 7 μέχρι την πόλη Benzoi όπου και θα στρίβαμε δεξιά ακολουθόντας τον 7Α ώσπου να συνανήσουμε τον 67C (Transalpina) που ξεκινάει βόρεια από το Sebes και
καταλήγει στο Novaci.Γρήγορα χιλιόμετρα παρόλο την κίνηση (κυρίως φορτηγά) και πρώτη στάση για ανεφοδιασμό στη Benzoi. Στρίβοντας στον 7Α η συνταγή της φύσης ίδια. Υπέροχα τοπία και ο δρόμος σα φίδι να περνάει μέσα από δάση, δίπλα από τεχνιτές λίμνες και μέσα από πανέμορφα χωριά.Μετά από κάποια χιλιόμετρα αρχίσαμε
να ανηφορήζουμε και πλέον είχαμε μπει για τα καλά στις Τρανσιλβανικές Άλπεις.

Ο καιρός σχετικά καλός με την θερμοκρασία να είναι σε ανεκτά επίπεδα πράγμα που μας έδωσε την ευκαιρία για αρκετές στάσεις για να απολαύσουμε το τοπία αλλά και να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες.

Μετά το χωρίο (αλλά και την ομώνυμη λίμνη)
Vidra και σε απόσταση λίγων χιλιόμετρων συναντήσαμε τον 67C και στροφή αριστερά για να ακολουθήσουμε το δεύτερο μισό της Transalpina.

 Στη βάση των βουνών ο δρόμος είναι σχετικά καλός (χωρίς να λείπουν και τα χωμάτινα κομμάτια), ενώ διάσπαρτα κατά μήκος της διαδρομής βρισκόταν συνεργεία υλοτομίας (η υλοτομία βρίσκεται σε μεγάλη άνθηση στα βουνά της Ρουμανίας που αναγκαστικά δημιουργεί γυμνά τοπία που δημιουργούν ένα αίσθημα λύπης στον επισκέπτη). Ανεβαίνοντας
πλέον τις Τρανσιλβανικές Άλπεις οι "φουρκέτες" διαδέχονταν η μια την άλλη και ο δρόμος γινόταν πιο τραχύς και πιο στενός ώσπου φτάσαμε στο σημείο όπου η μόνη βλάστηση ήταν κάποιοι θάμνοι και άγρια χόρτα. Τοπίο Αλπικό με τις κορυφές του βουνού να στέκονται περήφανες και χιονισμένες λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω μας. Η υποτυπώδης άσφαλτος είχε δώσει τη θέση της πλέον στο χώμα και το χιόνι στην άκρη του δρόμου έκανε δειλά-δειλά την εμφάνισή του. Ο ρυθμός της οδήγησής μας αναγκαστικά έπεσε κατά πολύ και πλέον δυσκολευόμασταν και λόγω της λάσπης που είχε δημιουργηθεί από το λιώσιμο του χιονιού αλλά και από το ίδιο το χιόνι.
Συνεχίσαμε όμως απτόητοι για κάποια ακόμη μέτρα μέχρι που.....ο δρόμος κοβόταν στη μέση από μια μεγάλη ποσότητα χιονιού.

Στάση για να διαπιστώσουμε αν υπήρχε η δυνατότητα να διασχίσουμε μέσα από το χίονι πράγμα αδύνατον καθώς ήταν παγωμένο και η απόσταση που μας χώριζε από την απέναντι πλευρά καθαρού δρόμου ήταν
πάνω από 50 μέτρα. Όσο μας επέτρεψε ο καιρός (πολύ δυνατός κρύος αέρας) απολαύσαμε την θέα από ψηλά για μερικά λεπτά ενώ τα σύννεφα είχαν αρχίσει να μαζεύονται απειλητικά.

Μετά την αρχική απογοήτευση έπρεπε να πάρουμε γρήγορα μια απόφαση για τον δρόμο που θα επιλέγαμε να κινηθούμε κατεβαίνοντας πάλι στον
7Α. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε προς Petrosani και από εκεί στην Craiova. Ο ίδιος δρόμος για κάποια χιλιόμετρα αλλά όχι η ίδια θέα μιας και όλοι γνωρίζουμε πως βλέπεις τελείως διαφορετικά πράγματα όταν κάνεις αντίστροφα μια διαδρομή.Χαμηλά στο βουνό και λίγο πριν φτάσουμε στην διαστάυρωση με τον 7Α διακρίνω στο βάθος μοτοσυκλέτες και κόσμο συγκεντρωμένο !!!!! Πλησιάζοντας βλέπω τον Γιάννη (που είχε φύγει πιο μπροστά) να έχει παρκάρει την μοτοσυκλέτα και να
ανταλλάσει χαιρετούρες με 4 τύπους !!!! Φτάνω κοντά παρκάρω, κατεβαίνω και ο Γιάννης μου λέει πως τα παιδιά είναι Σλοβάκοι και κάνουν τον γύρο της Ρουμανίας.
1 Africa Twin, 1 KTM, και 2 Tenere. Φωτογραφίες, συζήτηση, ανταλλαγή e-mail με όλο το σκηνικό να αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη στο ταξίδι μας.

Transalpina και συνάντηση με Σλοβάκους μοτοσυκλετιστές (VIDEO)

Στο δρόμο ξανά και επόμενη στάση μας το Petrosani. Λίγη ξεκούραση και συνεχίσαμε προς Targu Jiu. Και επειδή η Ρουμανία είναι η χώρα των εκπλήξεων ΟΛΗ η διαδρομή από το Petrosani μέχρι την Targu Jiu είναι πραγματική απόλαυση. Και για να μην παρεξηγηθώ δεν αναφέρομαι στο θέμα "δρόμοι" αλλά στο θέμα "θέα".

 Petrosani to Targu Jiu (VIDEO)

 Ανεφοδιασμός στην Targu Jiu, λίγη ξεκούραση και στον δρόμο για Craiova αυτή τη φορά με τον δρόμο από ένα σημείο και μετά να είναι απλά απολαυστικός (καινούρια άσφαλτος, χωρίς να είναι αυτοκινητόδρομος). Τίποτα ιδιαίτερο μέχρι την Craiova όπου και μπήκαμε στον "περιφερειακό" με απίστευτη κίνηση για να βγούμε στον δρόμο που θα μας οδηγούσε στο Becket για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Άφιξη στο Becket περίπου στις 19.30 όπου έπρεπε να περιμένουμε αρκετή ώρα μέχρι να έρθει το ferry για να μας μεταφέρει στην απέναντι πλευρά του Δούναβη και στο Oriahovo.

 6η Ημέρα (Τετάρτη 11 ΜαΙου Oriahovo Τρίκαλα 690 χιλιόμετρα)

Περίπου στις 21.00 αναχωρούσαμε από το Oriahovo με τα μαύρα σύννεφα να μην μας κάνουν τελικά τη χάρη. Στάση, ανεφοδιασμός, αδιάβροχα και η δρόμος απλωνόταν μπροστά μας με τη νύχτα να έχει ανοίξει τα πέπλα της και να μας καλοδέχεται.

 Άφιξη στα Ελληνικά σύνορα στις 02.40 περίπου...

 ...και τέλος ταξιδιού έξω από την Λάρισα στις 05.50 τα ξημερώματα της Τετάρτης με τον Γιάννη να παίρνει τον δρόμο
για την Καρδίτσα και εγώ για τα Τρίκαλα.

Χάρτης διαδρομής 5ης Ημέρας
Χάρτης διαδρομής 6ης Ημέρας

Κάποιες "σημειώσεις" που έρχονται σκόρπιες στο μυαλό μου.
- Adina η φιλοξενία σου ήταν κάτι παραπάνω απο ΥΠΕΡΟΧΗ. Προσωπικά σε ευχαριστώ για ΌΛΑ.
- Οι δρόμοι της Ρουμανίας δεν είναι και ότι καλύτερο από όλες τις απόψεις όμως, παραμερίζοντας την σωματική κούραση που σου δημιουργούν, σε οδηγούν σε σημεία πολύ δυνατών εμπειριών.
- Συνολικά ξόδεψα 270 ευρώ που αφορούσαν καύσιμα, φαγητό και κάποια
αναμνηστικά.
- Από Παρασκευή μεσημέρι μέχρι Τετάρτη πρωί διανύσαμε συνολικά περίπου 3000 χιλιόμετρα.

 Χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός το ταξίδι αυτό ήταν από κάθε άποψη ολοκληρωμένο και γεμάτο. Εναλλαγές συναισθημάτων, καταστάσεις που δεν είχα ξαναζήσει, γνωριμία με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μα τόσο ίδιους στη νοοτροπία με την φυλή μας. Ένα ταξίδι που με έκανε να σκεφτώ κάτω από ένα άλλο πρίσμα τη ζωή, που με έκανε να αναθεωρήσω πολλά "δεδομένα" που με έκανε να γίνω λίγο καλύτερος ως άνθρωπος, πρώτα για τον εαυτό μου και μετά για τον συνάνθρωπό μου.

ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ