Όπως λέει και ο τίτλος βρεθήκαμε για ακόμη μια φορά σε κάποια γωνιά της Ελλάδας (αυτή τη φορά πολύ κοντά στη βάση μας) να αναζητάμε ένα ακόμα εγκαταλελειμμένο χωριό που ο χρόνος δεν κατάφερε ακόμα το τελειωτικό του χτύπημα.
Η ιδέα ξεκίνησε από τον Σωτήρη ο οποίος (δεν έχω καταλάβει ακόμη πως) ψάχνοντας στο google earth παρατήρησε κάποια χαλάσματα κοντά στο χωριό Αγρελιά (βορειο-ανατολικά του νομού Τρικάλων). Παρατηρόντας πιο προσεκτικά τον χάρτη διαπιστώσαμε πως όχι απλά δεν επρόκειτο για κάποια χαλάσματα αλλά φαινόταν καθαρά η ύπαρξη ένος χωριού πολύ κοντά μάλιστα στον επαρχιακό που οδηγεί στο χωριό Αγρελιά.
Απογευματινή βόλτα και καφές στο βόρειο κομμάτι του νομού Τρικάλων (το οποιό για να πω την αμαρτία μου δεν το είχα και σε ιδιαίτερη εκτίμηση λόγω της Πίνδου, των Αγράφων, των Τζουμέρκων που μέχρι τώρα μονοπωλούσαν τον ταξιδιωτικό και φωτογραφικό μου ενδιαφέρον).
Γρήγορη βόλτα και καφές λοιπόν με την παρέα να αποτελείται από
Αποστόλη, Σωτήρη, Θάνο, Σπύρο, Νίκο και Βαγγέλη
Τα χιλιόμετρα που διανύθηκαν δεν ξεπέρασαν τα 80 με τα 20 από αυτά χωμάτινα μέσα στην νότιο-δυτική πλευρά των Βερδικούσσων. Το κόστος της βόλτας κάτω από 10 ευρώ. Νέα μηχανή στην παρέα, με τον ίδιο θεοπάλαβο αναβάτη (KTM-Θάνος), νέο μέλος στην παρέα (Νίκος-Transalp), και το κλείσιμο της ημέρας έγινε με εντυπωσιακό τρόπο καθώς ο καλός φίλος Σπύρος πραγματοποίησε επιτέλους το όνειρό του και έγινε κάτοχος Αφρικάνας. Σπυράκο καλορίζικη και καλοτάξιδη !!!!!
Για όσους επιθυμούν να επισκευθούν το συγκεκριμένο χωριό, στον περιφερειακό Λαρίσης-Ιωαννίνων (στα Τρίκαλα), απέναντι απο την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου ακολουθείτε πινακίδες προς Παλαιόπυργο. Στα 30 χιλιόμετρα περίπου στο αριστερό σας χέρι θα δείτε ένα μεγάλο ξωκλήσι και πινακίδα που γράφει "Κουμαριά". Ακολουθείτε τον βατό χωματόδρομο για περίπου 5-6 χιλιόμετρα και βρίσκεστε στο χωριό.
Ας ξετυλίξουμε σιγά σιγά το οδοιπορικό χωρίς πολλά λόγια από εμένα αλλά με πολλές φωτογραφίες και πληροφορίες για την συγκεκριμένη περιοχή.
Η αναχώρηση έγινε στις 16:30 από το γνωστό πλέον μέρος συνάντησης (Bulli's Cafe).
Ξεκινόντας και αφού περάσαμε από την Κρηνίτσα και τον Παλαιόπυργο αρχίσαμε να ανεβαίνουμε
για να συναντήσουμε μετά από λίγα χιλιόμετρα την Ι.Μ Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου
( Η Ι. Μ. Κοιμήσεως Θ/κου, ή άλλως γνωστή ως μονή Κορμπόβου είναι κτισμένη στο χείλος μικρού κρημνώδους βράχου, ενώ αρχικά είχε χτισθεί σε απότομο γκρεμό και αναφέρεται σε χρυσόβουλλο του 1336 ως μετόχι της ακμάζουσας τότε μονής Ζαβλαντίων. Το παλιό καθολικό αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, είναι μονόχωρος τρίκογχος ναός, εσωτερικά κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1650, ενώ το σημερινό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ναός αθωνίτικου τύπου, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλλο, που ανηγέρθηκε στα 1809, με ελάχιστο εναπομείναντα τοιχογραφικό διάκοσμο και ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1838.)
Ούτε λόγος για στάση στο μοναστήρι μιας και ο προορισμός μας ήταν άλλος και αφού περάσαμε και το χωριό Λαγκαδιά συνεχίσαμε το ανηφορικό κομμάτι. Επόμενο χωριό το Λιόπρασο και πλέον το τοπίο αρχίζει και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η αναχώρηση έγινε στις 16:30 από το γνωστό πλέον μέρος συνάντησης (Bulli's Cafe).
Ξεκινόντας και αφού περάσαμε από την Κρηνίτσα και τον Παλαιόπυργο αρχίσαμε να ανεβαίνουμε
για να συναντήσουμε μετά από λίγα χιλιόμετρα την Ι.Μ Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου
( Η Ι. Μ. Κοιμήσεως Θ/κου, ή άλλως γνωστή ως μονή Κορμπόβου είναι κτισμένη στο χείλος μικρού κρημνώδους βράχου, ενώ αρχικά είχε χτισθεί σε απότομο γκρεμό και αναφέρεται σε χρυσόβουλλο του 1336 ως μετόχι της ακμάζουσας τότε μονής Ζαβλαντίων. Το παλιό καθολικό αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, είναι μονόχωρος τρίκογχος ναός, εσωτερικά κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1650, ενώ το σημερινό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ναός αθωνίτικου τύπου, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλλο, που ανηγέρθηκε στα 1809, με ελάχιστο εναπομείναντα τοιχογραφικό διάκοσμο και ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1838.)
Ούτε λόγος για στάση στο μοναστήρι μιας και ο προορισμός μας ήταν άλλος και αφού περάσαμε και το χωριό Λαγκαδιά συνεχίσαμε το ανηφορικό κομμάτι. Επόμενο χωριό το Λιόπρασο και πλέον το τοπίο αρχίζει και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αποστόλης με την Africana του (?). (Παρασκευά επιτέλους η καλή σου ανέπνευσε και πάλι. Έχουμε θέματα ανοιχτά εμείς οι τρεις ;) )
Ο δρόμος μετά το Λιόπρασο. Στροφές σε μέτρια άσφαλτο και φυσικό τοπίο πολύ διαφορετικό από αυτό της Πίνδου, εξίσου όμορφο.
Πολύ κοντά στο Λιόπρασο υπάρχει ο ποταμός Ντολερίτης. Στην δεξιά πλευρά του δρόμου ο Δήμος Παλαιοκάστρου έχει κατασκευάσει έναν όμορφο χώρο αναψυχής δίπλα στην μονότοξη γέφυρα του ποταμού. Δυστυχώς τα γράμματα της ξύλινης πινακίδας έχουν σβηστεί και δεν γνωρίζω άλλες πληροφορίες για την συγκεκριμένη περιοχή.
Να περάσω, να μην περάσω...
Θα περάσω !!
Ο μάχιμος Σπύρος κάνοντας την τελευταία του βόλυα με το V-Strom
Η ευτυχία των κατόχων HONDA δεν κρύβεται ούτε σε στιγμές χαλάρωσης...KαΤ εΜέ πάντα :) (Σωτήρης XR)
Το καλογιαλισμένο Transalp του Νίκου (ελπίζω να ακολουθήσεις και σε άλλες μας εξορμήσεις φίλε)
Μετά την σύντομη στάση μας στο ποτάμι και μετά από λίγα χιλιόμετρα στο αριστερό μας χέρι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και λίγα μέτρα πιο κάτω ο χωματόδρομος που οδηγεί στο χωριό Κουμαριά. Φτάνοντας στο χωριό απλά έμεινα έκπληκτος από το θέαμα που αντίκρυσα. Ένα ολόκληρο χωριό χτισμένο στις πλαγιές του λόφου. Τα σπίτια σε αρκετή καλή κατάσταση χωρίς σε κανένα από αυτά να υπάρχει σκεπή μιας και οι ξύλινες κατασκευές δεν άντεξαν στον χρόνο.
Λίγα λόγια για το χωριό
(πηγή)
Tο χωριό Κουμαριά (Τσιμάρια) έχει μικρή ιστορία, λιγότερη από έναν αιώνα.
Το χωριό χτίστηκε κατά το 1881 από τους κατοίκους της παλιάς Σμόλιας (Παλαιοχώρι) εκεί που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, οι οποίοι για λόγους που παραμένουν ανεξακρίβωτοι αρχίσανε να εγκαταλείπουνε το χωριό. Ανεβήκανε βορειότερα και έτσι χτίσανε την Κουμαριά. Κατά τον εμφύλιο πολεμο κάηκε το χωριό και οι κάτοικοι του πήγανε στα Τρικαλα και επέστρεψαν το 1950. Κατά την δεκαετία του 1960 αρχίζει η μετανάστευση και οι τελευταίοι κάτοικοι έφυγαν οριστικά το 1979.
Το χωριό χτίστηκε κατά το 1881 από τους κατοίκους της παλιάς Σμόλιας (Παλαιοχώρι) εκεί που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, οι οποίοι για λόγους που παραμένουν ανεξακρίβωτοι αρχίσανε να εγκαταλείπουνε το χωριό. Ανεβήκανε βορειότερα και έτσι χτίσανε την Κουμαριά. Κατά τον εμφύλιο πολεμο κάηκε το χωριό και οι κάτοικοι του πήγανε στα Τρικαλα και επέστρεψαν το 1950. Κατά την δεκαετία του 1960 αρχίζει η μετανάστευση και οι τελευταίοι κάτοικοι έφυγαν οριστικά το 1979.
Τα σπίτια είναι πλέον μισογκρεμισμένα.
Μόνο κτηνοτρόφους και κυνηγούς συναντάει κανείς.
Αλλά αρκετοί χωριανοί, που έχουνε γεννηθεί στη Κουμαριά έρχονται συχνά και διανυχτερέουνε στον ξενώνα του χωριού.
Η εκκλησία Κοίμηση της Θεοτόκου σώζεται σε καλή κατάσταση. Κάθε δεκαπεντάυγουστο έχει πανηγυρι.
Τότε γεμίζει το χωριό ζωή, έστω για λίγες ώρες....Εχουνε χτιστεί ένας ξενώνας και μαγειρία, νερό υπάρχει ευτυχώς άφθονο.
Στον ξενώνα υπάρχουνε κρεβάτια, τραπέζια και ένα τζάκι για τις κρύες μέρες του χειμώνα
Ακριβώς απέναντι από το χωριό υπάρχει ένα μεγάλο μισογκρεμισμένο κτίριο. Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω είναι ο παλιός ναός της Αγ. Παρασκευής.
Σωτήρης και Θάνος ανάμεσα στα χαλάσματα
Ένα από τα μεγάλα κτίσματα του χωριού. Μάλλον το γραφείο της κοινότητας ή κάτι αντίστοιχο.
Ο δρόμος περνάει από την κορυφή του χωριού και προσφέρει μια απολαυστική θέα.
Θέα από το κάτω μέρος του χωριού
Το δημοτικό σχολείο
Όλα τα κτίσματα έχουν αυτή την όψη
Απόλυτη ησυχία και καλή πα΄ρεα. Όπως είπε ένα από τα παιδιά σε τέτοια μέρη σχεδιάζεις τα επόμενα ταξίδια σου. Συμφωνω....
Στνεχίζοντας στον χωματόδρομο επόμενος προορισμός μας ήταν η Αγρελιά.
Χρειάζεται λίγη προσοχή γιατί οι δασικοί δρόμοι πολλοί και οι διακλαδώσεις αυτών επίσης πολλές.
Σε κάποια σημεία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί....
"Στρώσε το Stromα σου για δυο"
Απίστευτη θέα λίγο πριν το χωριό Αγρελιά
Έχοντας οδηγήσει περίπου 50 χιλιόμετρα και το ρολόϊ να δείχνει λίγο μετά τις 20:00 πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. 4 γεμάτες ώρες, μια απογευματινή βόλτα που δεν θα την άλλαζα με τίποτα από αυτά που η πλειοψηφία θεωρεί in,wow,gamata,cool...
Καλά ταξίδια σε όλους
Γκαραγκούνης Βαγγέλης
Σπύρο καλορίζικο και καλοτάξιδο το νέο σου μωρό.
Άντε να εκπληρώνονται σιγά-σιγά τα όνειρα.
Καλά ταξίδια σε όλους
Γκαραγκούνης Βαγγέλης
Άντε να εκπληρώνονται σιγά-σιγά τα όνειρα.
