Ξεκίνημα από Sarajevo και στο μυαλό μου είχα την τελευταία στάση του ταξιδιού που θα ήταν το Nis στη Σερβία πριν μπω Σκόπια και μετά Ελλάδα.
Στάση σε βενζινάδικο όπου για ακόμη μια φορά τα κορίτσια των INA (φίρμα πρατηρίων) αποτελούν μια ΠΟΛΥ ευχάριστη νότα στο ταξίδι σου.
Μη ρωτάτε πως, από πού, και γιατί αλλά μετά από κάποια χιλιόμετρα έξω από το Sarajevo και ψάχνοντας ένα χωριό που ήταν στα σύνορα με τη Σερβία βρέθηκα στο μέρος που θα δείτε στις φωτογραφίες.
25 περίπου χιλιόμετρα σε αυτό το δρόμο και τους μόνους που συνάντησα αυτοκίνητο Ολλανδών (2 νεαροί και μια κοπέλα) που μάλλον και αυτοί πήγαιναν στα χαμένα.
Η μόνη μου ανησυχία κάποιο σκασμένο λάστιχο αλλά είχα προσπεράσει τους Ολλανδούς οπότε μια σιγουριά ότι κάποιος έρχεται πίσω μου την ένιωθα και συνέχιζα.
Με τα πολλά και κατά τις 24:00 έφτασα στο Nis.
Έλα όμως που η επιθυμία μου να πατήσω Ελλάδα ήταν έντονη. Στάση για φουλάρισμα έξω από το Nis, πετάω τα υποστρώματα σε κάδο, δένω τα υπόλοιπα πιο σφιχτά και τα τακτοποιώ καλύτερα μιας και ο σάκος που είχα πίσω στη σέλα είχε έρθει μπροστά και πίεζε τη μέση μου και ξεκινάω για τα τελευταία 150χλμ μέχρι σύνορα με Σκόπια + 250χλμ μέχρι τα σύνορα με Ελλάδα + 270χλμ από τα σύνορα για Τρίκαλα.
Πολλή η κίνηση από τους μετανάστες (Έλληνες και Τούρκους) που κατέβαιναν από Σερβία. Πολύ επικίνδυνο κομμάτι 50-60χλμ αυτό εκεί που τελειώνει ο αυτοκινητόδρομος και μπαίνεις σε δρόμο (όπως αυτός στον Νέο Παντελεήμονα στην Ε.Ο Θεσσαλονίκης – Αθήνας)
Έφτασα περίπου στις 02:00 στα Σερβο- Σκοπιανά σύνορα. Τυπικός έλεγχος.
Σταμάτησα 3 φορές σε βενζινάδικα στα Σκόπια για βενζίνη και ξεκούραση, δεν με ενόχλησε κανένας και πλέον στις 5 και κάτι έμπαινα στα Ελληνικά σύνορα με το ντεπόζιτο γεμάτο βενζίνη λόγω της απεργίας των φορτηγών που με προσγείωσε απότομα στην Ελληνική πραγματικότητα.
Ανοιχτοί ορίζοντες, ανοιχτοί δρόμοι.
Βάζουμε τελεία αλλά όχι παύλα σε αυτό το ταξίδι και κοιτάμε μπροστά σχεδιάζοντας το επόμενο.
Πολλά ευχαριστώ σε διάφορους ανθρώπους (ξέρουν αυτοί) που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν δίπλα μου καθ όλη τη διάρκεια που βρισκόμουν στο δρόμο.
Και μια θέση στην ψυχή μου σε όλους αυτούς που γνώρισα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Βαγγέλης Γκαραγκούνης
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Στάση σε βενζινάδικο όπου για ακόμη μια φορά τα κορίτσια των INA (φίρμα πρατηρίων) αποτελούν μια ΠΟΛΥ ευχάριστη νότα στο ταξίδι σου.
Μη ρωτάτε πως, από πού, και γιατί αλλά μετά από κάποια χιλιόμετρα έξω από το Sarajevo και ψάχνοντας ένα χωριό που ήταν στα σύνορα με τη Σερβία βρέθηκα στο μέρος που θα δείτε στις φωτογραφίες.25 περίπου χιλιόμετρα σε αυτό το δρόμο και τους μόνους που συνάντησα αυτοκίνητο Ολλανδών (2 νεαροί και μια κοπέλα) που μάλλον και αυτοί πήγαιναν στα χαμένα.
Η μόνη μου ανησυχία κάποιο σκασμένο λάστιχο αλλά είχα προσπεράσει τους Ολλανδούς οπότε μια σιγουριά ότι κάποιος έρχεται πίσω μου την ένιωθα και συνέχιζα.
Με τα πολλά και κατά τις 24:00 έφτασα στο Nis.
Έλα όμως που η επιθυμία μου να πατήσω Ελλάδα ήταν έντονη. Στάση για φουλάρισμα έξω από το Nis, πετάω τα υποστρώματα σε κάδο, δένω τα υπόλοιπα πιο σφιχτά και τα τακτοποιώ καλύτερα μιας και ο σάκος που είχα πίσω στη σέλα είχε έρθει μπροστά και πίεζε τη μέση μου και ξεκινάω για τα τελευταία 150χλμ μέχρι σύνορα με Σκόπια + 250χλμ μέχρι τα σύνορα με Ελλάδα + 270χλμ από τα σύνορα για Τρίκαλα.
Πολλή η κίνηση από τους μετανάστες (Έλληνες και Τούρκους) που κατέβαιναν από Σερβία. Πολύ επικίνδυνο κομμάτι 50-60χλμ αυτό εκεί που τελειώνει ο αυτοκινητόδρομος και μπαίνεις σε δρόμο (όπως αυτός στον Νέο Παντελεήμονα στην Ε.Ο Θεσσαλονίκης – Αθήνας)
Έφτασα περίπου στις 02:00 στα Σερβο- Σκοπιανά σύνορα. Τυπικός έλεγχος.
Σταμάτησα 3 φορές σε βενζινάδικα στα Σκόπια για βενζίνη και ξεκούραση, δεν με ενόχλησε κανένας και πλέον στις 5 και κάτι έμπαινα στα Ελληνικά σύνορα με το ντεπόζιτο γεμάτο βενζίνη λόγω της απεργίας των φορτηγών που με προσγείωσε απότομα στην Ελληνική πραγματικότητα.
Ανοιχτοί ορίζοντες, ανοιχτοί δρόμοι.
Βάζουμε τελεία αλλά όχι παύλα σε αυτό το ταξίδι και κοιτάμε μπροστά σχεδιάζοντας το επόμενο.
Πολλά ευχαριστώ σε διάφορους ανθρώπους (ξέρουν αυτοί) που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν δίπλα μου καθ όλη τη διάρκεια που βρισκόμουν στο δρόμο.
Και μια θέση στην ψυχή μου σε όλους αυτούς που γνώρισα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Βαγγέλης Γκαραγκούνης
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου