Λίγες σκέψεις του φίλου mAthosalas.
(ευχαριστώ για την άδεια αναδημοσίευσης)
Ολα δειχνουν μαυρα και δυσκολα αλλά...Αυτο το γ@μημενο ευτυχως "αλλά"...
Στα 40 σου εχεις φαμιλια να θρεψεις.Υποχρεωσεις,παιδια,εξοδα,ειδικα σημερα που οι καιροι ολοενα και στριμωχνουν...Οικονομικα που μονο ανθηρα δεν θα τα ελεγες...Αμ κι ο χρονος;Λες κι αν ειχαμε λεφτα,με τις υποχρεωσεις θα ειχαμε τον ελευθερο χρονο να τα χαρουμε;....Τι ειπες;Ελευθερος χρονος;Εκεινος εκει που καποτε τον ειχες αλλά δεν μπορουσες να τον εκμεταλλευτεις και τωρα που τον χρειαζεσαι δεν τον εχεις;Τωρα που τον θες,για ανασες...
Ανασες ειπα ε;...Ρε συ,απο παντου ακουω για χαρατσια,για περικοπες μισθων,για απολυσεις για στριμωγματα,για αγανακτισμενους για αλητες πολιτικους,για μια κοινωνια που βραζει,μια κοινωνια με αποβρασματα και ανθρωπους ετοιμους να εκραγουν.Ενα τεραστιο αγχος,μια ροη γεγονοτων που θαρρεις σε προσπερνα ανημπορος να κανεις το παραμικρο για να δρασκελισεις μπροστα απο την επικαιροτητα......Δεν παιρνεις ανασα...Ομως φιλε...ευτυχως στην αρχη καπου στο κειμενο ελεγα γιαυτο το γ@μημενο "αλλά"...
Ειναι αληθεια,πολλες φορες στροφαρει το μυαλο πώς να τα βγαλεις περα με την ολοενα και πιο πιεσμενη οικονομικη ανεση...Ολοενα συρρικνωνεται το εσοδο στην φαμιλια ενω το εξοδο παει στο δι@λο κυριολεκτικα...σαν τις φωτιες ενα πραμα,που οταν βρουν ελατο λες και τζουραρει οξυγονο και κατακαιει συνεχως...Ποια ελπιδα ρε π@υστη μου λες;Κοιτας το τωρα και τραβας ζορι.Πας να παρεις μια ανασα να δεις λιγο πιο μακρυα,στο μελλον και τραβας διπλή πικρα...Τι θα κανουν αυτα τα παιδια αυριο;Τι σκ@τα τα σπουδαζεις και χαλας τα κερατ@ σου και τραβας τα ζορια σου;Γιατι;Για να γινουν κι αυτα υποζυγια των παιδιων του "συστηματος";....
Και λες ως μανα μου...Ναι η μανα που τη θυμασαι παντα οταν τραβας τα ζορια...Η μανα που σου στεκεται οταν θες εναν ωμο να ακουμπησεις...Αλλά ρε συ....Εισαι κι ο ιδιος πατερας και εχει τοσα ζορια η φαμιλια,οχι σαν φαμιλια.Γιατι εδω μιλαμε για ευτυχια.Πιτσιρικια,μια συζυγο που γουσταρω,μια ζωη στρωμενη οπως την εψαχνα...σιγολεω μεσα μου...Ο πατερας ομως οφειλει να τραβαει τα ζορια ωστε να βγει περα,ετσι το λενε,η φαμιλια.Πρωτος θα στερηθεις για να μη λειψει τιποτα απο τα μικρα και την κυρα σου...Και μην μου πεις;Ελα στη θεση μου.θα περασε κι εσενα πολλακις απο το μυαλο σου"πουλα την"............................................................................................................................................
"Πουλα την"..........................Και ειναι η στιγμη που παγωνει ο χρονος...Που θαμπωνει η σκεψη,που δεν βγαινει σχεδον η μιλια...Ειναι που σκεφτεσαι ολα οσα εχεις περασει μαζι της....Δεν εχει σημασια με ποια.Δεν εχει σημασια με ποσες.δεν εχει σημασια η πικρα...Γιατι μιλας για μοτοσυκλετα....Μιλας για μια σχεση που γουσταρεις.Μιλας για μια ζωη διπλα σ'αυτην......να την δωσω λες να ξελασκαρουμε.Που χρονος για βολτες;Που χρημα για να ακουμπας για παρτη της......Ναι το σκεφτεσαι,.το σκεφτομαι και καθενας που βαζει τη λογικη μπροσταρη το κανει...να την δωσω να παρω ανασα...εγω και οι γυρω μου....Ανασα ε;.....
Και εκει που την καβαλας για να πεταχτεις μεχρι την Τραπεζα να καταθεσεις την πολλοστη δοση για εκεινο το δανειακι....λες τι γινεται εδω ρε;Καβαλας απο το σπιτι μεσ'τις μαυρες σου και με τη σκεψη στα παραπανω και...Τι γινεται εδω ρε;ΡΕ!!!!!
Αρχιζεις και χουφτωνεις τη σιλουετα της πριν καν τη βαλεις μπροστα...Κανεις μια γυρα γυρω της και τη χαζευεις...βαζεις το κλειδι να αρχισει να σου μιλαει και νοιωθεις οτι ολα τα παραπανω αρχιζουν και παλατζαρουν προς τα κατω...Αυτο το γ@μημενο "αλλα"...οι ανασες...Ανεβα ρε πανω!Αρχοντας νοιωθω!Κανω να κουμπωσω πρωτη και αρχιζει να κινειται οχι μονο στο χωρο αλλά και στο χρονο...Την ακους να δουλευει και λες και χαμηλωνει ο ηχοληπτης ολες τις αλλες μουσικες,ενοχλητικες ουσικες γυρω σου και βαζει στο Hi αυτην εδω......Το σωμα σου γινεται ενα πανω της αλλά κυριως το μυαλο σου.Σε παιρνει μακρυα,εξω απο τη λογικη,εξω απο το βασανο να επιβιωσεις,εξω απο τα λεφτα τα γ@μημενα που οσο και να τα μετρας δεν βγαινουν....Κανεις μια βολτα μεχρι την Τραπεζα,μεσα στο στριμωκολο της πολης και νομιζεις οτι εχεις φυγει σε αλλο μερος,οι δυο σας!Ειναι αυτη η χρυση τομη αναμεσα στο κινουμαι ασφαλως,γιατι το ενα μερος του μυαλου προσεχει να κινουμαι ασφαλως αλλά το αλλο μερος στο μυαλο φευγει μαζι της....
Και μετα γυριζεις σπιτι και φτιαχνεις ενα καφεδακι και καθεσαι στο μπαλκονακι διπλα της,την χαζευεις και θυμασαι ολες οσες μεχρι σημερα....και συλλογιεσαι.Τι ταξιδια,τι βολτες,τι χιλιομετρα,τι χαρές,τι περασαμε...μια ζωη...ποσα εχεις περασει μαζι με μια μοτοσυκλετα-ενα μαζι εσυ κι αυτη.Ποσες φορες αδειασες το μυαλο απο τα σκ@τα της καθε μερας,απο τα ζορια της καθημερινης τρελλας και εφυγες;...........Ειναι αυτο το "αλλά"....
Τι να δωσω ρε μ@λακα;Κι αντε την εδωσα...και πηρα 10 φραγκα...θα το "σωσω";Θα μεινει εκει;Κι αντε ειμαι πιο ανετος.Ε και;παλι θεμα χρονου δεν ειναι να μου ξανασφιγγουν τ'######α εμενα εσενα του διπλανου αυτοι με τα αρρωστημενα μυαλα;Που μας θελουν απο κατω;Και τι;Να χασω οτι πολυτιμοτερο ειχα διπλα μου ολα αυτα τα χρονια;Μ'αυτη μεγαλωσα.Αυτην ονειρευτηκα...Γκομενες,βολτες,χαζομαρες,αδρεναλινη...στροφες,ταξιδια,βολτες.Πολη,βουνα,αλλα μερη....με αυτη με γνωρισε η κυρα.τα παιδια ηρθαν μετα απο αυτη.Και την αγαπησανε κιολας...Δεν εχει σημασια η ταμπελα.Σημασια εχει η μοτοσυκλετα,ο κοσμος της η κουλτουρα της.Ο τροπος που σε παιρνει απο τη μιζερια και τη στριμουρα και σε παει ενα βημα πιο πανω απ'ολους γυρω σου.Να νοιωθεις τεραστιος κι ας εισαι ιδιος...
Θα την κρατησω διπλα μου.Αυτη καποια αλλη καποια...αλλά σιγουρα θελω να βαζω μπροστα και να ξεχνιεμαι.Να εχω αυτη τη σχεση που ειναι περα απ'ολες...να με κανει να νοιωθω καποιος.Οχι γιατι ειμαι ξιπασμενος και δηθεν.αλλά γιατι αυτη η σχεση ενα που ειμαστε,αυτη η ερωτοτροπια αναμεσα μας,με κανει να βαζω δυναμη πανω μου.Να ξαναβλεπω τα μικρα κι ας ειναι μεγαλα...Δεν θες να την δωσεις δεν θες να κανεις ενα βημα περα απο αυτην.Εγω ετσι νοιωθω.
Μια μοτοσυκλετα φερνει την Ανοιξη;Μπορει να μην πιανεις ο αλλος καν τι προσπαθω να πω.Μπορει να σβηνει ο σκληρος του αυτο που πληκτρολογω εγω σαν "γουσταρω".Μπορει να μην λεει τιποτα σε σενα η δικη μου ιστορια.Αλλιως φτιαχνεται ο ενας αλλιως ο αλλος...Μπορει ομως και να ειμαστε τοσο ιδιοι...Γιατι ευτυχως υπαρχει και αυτο το γ@μημενο "αλλά"..................
Το προσωπο λαμπει και το χαμογελο φερνει οταν απλα την κοιτας...αυτη ειναι-για μενα!
Στα 40 σου εχεις φαμιλια να θρεψεις.Υποχρεωσεις,παιδια,εξοδα,ειδικα σημερα που οι καιροι ολοενα και στριμωχνουν...Οικονομικα που μονο ανθηρα δεν θα τα ελεγες...Αμ κι ο χρονος;Λες κι αν ειχαμε λεφτα,με τις υποχρεωσεις θα ειχαμε τον ελευθερο χρονο να τα χαρουμε;....Τι ειπες;Ελευθερος χρονος;Εκεινος εκει που καποτε τον ειχες αλλά δεν μπορουσες να τον εκμεταλλευτεις και τωρα που τον χρειαζεσαι δεν τον εχεις;Τωρα που τον θες,για ανασες...
Ανασες ειπα ε;...Ρε συ,απο παντου ακουω για χαρατσια,για περικοπες μισθων,για απολυσεις για στριμωγματα,για αγανακτισμενους για αλητες πολιτικους,για μια κοινωνια που βραζει,μια κοινωνια με αποβρασματα και ανθρωπους ετοιμους να εκραγουν.Ενα τεραστιο αγχος,μια ροη γεγονοτων που θαρρεις σε προσπερνα ανημπορος να κανεις το παραμικρο για να δρασκελισεις μπροστα απο την επικαιροτητα......Δεν παιρνεις ανασα...Ομως φιλε...ευτυχως στην αρχη καπου στο κειμενο ελεγα γιαυτο το γ@μημενο "αλλά"...
Ειναι αληθεια,πολλες φορες στροφαρει το μυαλο πώς να τα βγαλεις περα με την ολοενα και πιο πιεσμενη οικονομικη ανεση...Ολοενα συρρικνωνεται το εσοδο στην φαμιλια ενω το εξοδο παει στο δι@λο κυριολεκτικα...σαν τις φωτιες ενα πραμα,που οταν βρουν ελατο λες και τζουραρει οξυγονο και κατακαιει συνεχως...Ποια ελπιδα ρε π@υστη μου λες;Κοιτας το τωρα και τραβας ζορι.Πας να παρεις μια ανασα να δεις λιγο πιο μακρυα,στο μελλον και τραβας διπλή πικρα...Τι θα κανουν αυτα τα παιδια αυριο;Τι σκ@τα τα σπουδαζεις και χαλας τα κερατ@ σου και τραβας τα ζορια σου;Γιατι;Για να γινουν κι αυτα υποζυγια των παιδιων του "συστηματος";....
Και λες ως μανα μου...Ναι η μανα που τη θυμασαι παντα οταν τραβας τα ζορια...Η μανα που σου στεκεται οταν θες εναν ωμο να ακουμπησεις...Αλλά ρε συ....Εισαι κι ο ιδιος πατερας και εχει τοσα ζορια η φαμιλια,οχι σαν φαμιλια.Γιατι εδω μιλαμε για ευτυχια.Πιτσιρικια,μια συζυγο που γουσταρω,μια ζωη στρωμενη οπως την εψαχνα...σιγολεω μεσα μου...Ο πατερας ομως οφειλει να τραβαει τα ζορια ωστε να βγει περα,ετσι το λενε,η φαμιλια.Πρωτος θα στερηθεις για να μη λειψει τιποτα απο τα μικρα και την κυρα σου...Και μην μου πεις;Ελα στη θεση μου.θα περασε κι εσενα πολλακις απο το μυαλο σου"πουλα την"............................................................................................................................................
"Πουλα την"..........................Και ειναι η στιγμη που παγωνει ο χρονος...Που θαμπωνει η σκεψη,που δεν βγαινει σχεδον η μιλια...Ειναι που σκεφτεσαι ολα οσα εχεις περασει μαζι της....Δεν εχει σημασια με ποια.Δεν εχει σημασια με ποσες.δεν εχει σημασια η πικρα...Γιατι μιλας για μοτοσυκλετα....Μιλας για μια σχεση που γουσταρεις.Μιλας για μια ζωη διπλα σ'αυτην......να την δωσω λες να ξελασκαρουμε.Που χρονος για βολτες;Που χρημα για να ακουμπας για παρτη της......Ναι το σκεφτεσαι,.το σκεφτομαι και καθενας που βαζει τη λογικη μπροσταρη το κανει...να την δωσω να παρω ανασα...εγω και οι γυρω μου....Ανασα ε;.....
Και εκει που την καβαλας για να πεταχτεις μεχρι την Τραπεζα να καταθεσεις την πολλοστη δοση για εκεινο το δανειακι....λες τι γινεται εδω ρε;Καβαλας απο το σπιτι μεσ'τις μαυρες σου και με τη σκεψη στα παραπανω και...Τι γινεται εδω ρε;ΡΕ!!!!!
Αρχιζεις και χουφτωνεις τη σιλουετα της πριν καν τη βαλεις μπροστα...Κανεις μια γυρα γυρω της και τη χαζευεις...βαζεις το κλειδι να αρχισει να σου μιλαει και νοιωθεις οτι ολα τα παραπανω αρχιζουν και παλατζαρουν προς τα κατω...Αυτο το γ@μημενο "αλλα"...οι ανασες...Ανεβα ρε πανω!Αρχοντας νοιωθω!Κανω να κουμπωσω πρωτη και αρχιζει να κινειται οχι μονο στο χωρο αλλά και στο χρονο...Την ακους να δουλευει και λες και χαμηλωνει ο ηχοληπτης ολες τις αλλες μουσικες,ενοχλητικες ουσικες γυρω σου και βαζει στο Hi αυτην εδω......Το σωμα σου γινεται ενα πανω της αλλά κυριως το μυαλο σου.Σε παιρνει μακρυα,εξω απο τη λογικη,εξω απο το βασανο να επιβιωσεις,εξω απο τα λεφτα τα γ@μημενα που οσο και να τα μετρας δεν βγαινουν....Κανεις μια βολτα μεχρι την Τραπεζα,μεσα στο στριμωκολο της πολης και νομιζεις οτι εχεις φυγει σε αλλο μερος,οι δυο σας!Ειναι αυτη η χρυση τομη αναμεσα στο κινουμαι ασφαλως,γιατι το ενα μερος του μυαλου προσεχει να κινουμαι ασφαλως αλλά το αλλο μερος στο μυαλο φευγει μαζι της....
Και μετα γυριζεις σπιτι και φτιαχνεις ενα καφεδακι και καθεσαι στο μπαλκονακι διπλα της,την χαζευεις και θυμασαι ολες οσες μεχρι σημερα....και συλλογιεσαι.Τι ταξιδια,τι βολτες,τι χιλιομετρα,τι χαρές,τι περασαμε...μια ζωη...ποσα εχεις περασει μαζι με μια μοτοσυκλετα-ενα μαζι εσυ κι αυτη.Ποσες φορες αδειασες το μυαλο απο τα σκ@τα της καθε μερας,απο τα ζορια της καθημερινης τρελλας και εφυγες;...........Ειναι αυτο το "αλλά"....
Τι να δωσω ρε μ@λακα;Κι αντε την εδωσα...και πηρα 10 φραγκα...θα το "σωσω";Θα μεινει εκει;Κι αντε ειμαι πιο ανετος.Ε και;παλι θεμα χρονου δεν ειναι να μου ξανασφιγγουν τ'######α εμενα εσενα του διπλανου αυτοι με τα αρρωστημενα μυαλα;Που μας θελουν απο κατω;Και τι;Να χασω οτι πολυτιμοτερο ειχα διπλα μου ολα αυτα τα χρονια;Μ'αυτη μεγαλωσα.Αυτην ονειρευτηκα...Γκομενες,βολτες,χαζομαρες,αδρεναλινη...στροφες,ταξιδια,βολτες.Πολη,βουνα,αλλα μερη....με αυτη με γνωρισε η κυρα.τα παιδια ηρθαν μετα απο αυτη.Και την αγαπησανε κιολας...Δεν εχει σημασια η ταμπελα.Σημασια εχει η μοτοσυκλετα,ο κοσμος της η κουλτουρα της.Ο τροπος που σε παιρνει απο τη μιζερια και τη στριμουρα και σε παει ενα βημα πιο πανω απ'ολους γυρω σου.Να νοιωθεις τεραστιος κι ας εισαι ιδιος...
Θα την κρατησω διπλα μου.Αυτη καποια αλλη καποια...αλλά σιγουρα θελω να βαζω μπροστα και να ξεχνιεμαι.Να εχω αυτη τη σχεση που ειναι περα απ'ολες...να με κανει να νοιωθω καποιος.Οχι γιατι ειμαι ξιπασμενος και δηθεν.αλλά γιατι αυτη η σχεση ενα που ειμαστε,αυτη η ερωτοτροπια αναμεσα μας,με κανει να βαζω δυναμη πανω μου.Να ξαναβλεπω τα μικρα κι ας ειναι μεγαλα...Δεν θες να την δωσεις δεν θες να κανεις ενα βημα περα απο αυτην.Εγω ετσι νοιωθω.
Μια μοτοσυκλετα φερνει την Ανοιξη;Μπορει να μην πιανεις ο αλλος καν τι προσπαθω να πω.Μπορει να σβηνει ο σκληρος του αυτο που πληκτρολογω εγω σαν "γουσταρω".Μπορει να μην λεει τιποτα σε σενα η δικη μου ιστορια.Αλλιως φτιαχνεται ο ενας αλλιως ο αλλος...Μπορει ομως και να ειμαστε τοσο ιδιοι...Γιατι ευτυχως υπαρχει και αυτο το γ@μημενο "αλλά"..................
Το προσωπο λαμπει και το χαμογελο φερνει οταν απλα την κοιτας...αυτη ειναι-για μενα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου