Novembers Doom - Autumn Reflection
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως η ψυχή σου στροβιλίζεται σε έναν τυφώνα που κουβαλάει μαζί του όλα τα "πρέπει", όλα τα "σωστά"...
Υπάρχουν στιγμές που βρίσκεσαι ακριβώς στο κέντρο του και τα βλέπεις όλα να περιστρέφονται γύρω σου έτοιμα να χιμήξουν και να σε κάνουν να ματώσεις...
Υπάρχουν στιγμές που τρέχεις να κρυφτείς κάπου που δεν μπορεί τίποτα να σου κάνει κακό, μην γελιέσαι όμως, πάντα έχουν τον τρόπο να σε βρουν...
Υπάρχει και η στιγμή που ορθώνεις το ανάστημά σου και με όλη σου τη δύναμη φωνάζεις "ΦΤΑΝΕΙ", "ΩΣ ΕΔΩ"...
...και τότε όλα ησυχάζουν, η σκόνη κατακάθεται, η θάλασσα γαληνεύει και η ψυχή σου ηρεμεί...μέχρι την επόμενη μάχη.
Και "σαλπάρεις" για ακόμη μια φορά...
...για να βρεις την δική σου Ιθάκη...
...μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα...
...των δήθεν.
Το λιμάνι είναι εκεί και σε περιμένει...
...προσφέροντάς σου λίγες στιγμές χαλάρωσης...
...ηρεμίας...
...και μοναδικής ομορφιάς.
Ξέρεις πως αυτά τα λιμάνια δεν έχουν κανόνες...
ούτε "πρέπει"...
...είναι απλά εκεί και σε περιμένουν...
...για να ξαποστάσεις...
...για να αφήσεις την ψυχή σου να αλητέψει...
...και να νιώσεις πως τελικά αξίζει να ζεις.
Στις μάχες μας...
Φωτογραφία: Κώστας Αλεξίου, Βαγγέλης Γκαραγκούνης
