Γέλα! Γέλα όσο μπορείς πιο δυνατά. Να κάνει αντίλαλο. Πήγαινε στους καταρράχτες και γέλα να ταξιδεύει το γέλιο σου με την ροή του ποταμού. Γέλα! Γέλα μέχρι να μην μπορείς άλλο! Στάσου στην μέση ενός δάσους και γέλα τόσο ζωηρά μέχρι να τρομάξουν και τα πουλιά απ’ την χαρά σου. Γέλα! Με ακούς;; Άπλωσε τα χέρια σου στον ουρανό και γέλα. Δες ένα μωράκι πως γελάει με την ψυχή του γιατί είναι αθώο και τα ματάκια του κοιτάζουν μονάχα το καλό. Έτσι γέλα. Γίνε μικρό παιδί και “κλέψε” την ενέργεια από το γέλιο σου. Αθώα γέλα, μα έντονα. Να το νιώθεις. Και προσευχήσου αυτό το γέλιο να μην σβήσει ποτέ. Γιατί στην πρώτη στροφή μπορεί να παραπέσει. Γιατί μπορεί την επόμενη μέρα να έχει καταιγίδα και το γέλιο σου να χαθεί ανάμεσα στις ψιχάλες. Να γελάς λοιπόν, με την ψυχή σου. Για να έχει αποθέματα η ψυχή όταν δακρύζει. Κι αν νιώσεις το γέλιο σου να ξεψυχά. Γέλα! Και θα βρει τον δρόμο να επιστρέψει στα χείλη σου.
