Για ακόμη μια φορά προσπαθώ να κάνω τις εικόνες λέξεις,
τα συναισθήματα να μπουν στη σειρά και να ξεχυθούν στη λευκή οθόνη
οι νωπές αναμνήσεις να γίνουν κείμενο ώστε να μην ξεθωριάσουν...
Θα μου ήταν εύκολο να καταγράψω γεγονότα και στοιχεία,
να πληκτρολογήσω τις πληροφορίες. που όλα τα "καθως πρέπει" οδοιπορικά που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν.
Αντ' αυτού θα επιλέξω να δώσω κάποιους τίτλους στις φωτογραφίες μου,
να σας βάλω στη θέση του οδηγού της μοτοσυκλέτας μου για λίγο,
και να οδηγήσω τα μάτια και το μυαλό σας σε ένα ανοιξιάτικο οδοιπορικό...
Η ομορφιά της απλότητας...
Είναι ωραίο να κοιτάς από ψηλά...
Με φίλους, ακόμα και ο καφές στο πλαστικό είναι κάτι μοναδικό...
Μακριά από τους πολύβοους δρόμους...
Τα καράβια φτιάχτηκαν για να ταξιδεύουν...
Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου όχι τυχαία...
Δέος...
Ελευθερία...
Ομορφιά...
Ελλάδα...
Όλοι μια παρέα...
Ελεύθερες ψυχές...
Αγαπημένος φίλος...
Να ονειρεύεστε...
Αφιερωμένο σε αυτούς που φύγαν.....
