Atlas Panniers (Πρώτη παράδοση)

 ΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΜΑΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟ

WWW.EARTHEXPLORER.GR



Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό που νιώθεις, όταν κάτι που έχεις δημιουργήσει με πολύ αγάπη και μεράκι, να παίρνει μορφή και σχήμα. Όταν δε αυτό το αντικείμενο έρχεται η στιγμή να περάσει στα χέρια του ιδιοκτήτη του και βλέπεις πως ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του τότε η στιγμή ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο.

Κάτι αντίστοιχο ένιωσα την Τρίτη το απόγευμα όταν είχε κανονιστεί το ραντεβού στο Δροσερό Τρικάλων για να παραδοθούν οι πρώτες μας βαλίτσες στους νέους τους ιδιοκτήτες. Μέλη όλοι μας του GS Forum, το οποίο έχει δικαίως φήμη για τις όμορφες συγκεντρώσεις του, αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε από το πρωί στο εργαστήριο του Κύρου-Φώτη Γρανάζη και φυσικά δεν θα μπορούσε και αυτή η συνάντηση να αποτελέσει εξαίρεση.

Η παρέα  αποτελούμενη από τον Γιάννη, τον Αλέκο, τον Αντώνη, τον Αργύρη, τον Γιάννη με τον γιο του Νικήτα, τον Φώτη και την αφεντιά μου είχε άγριες διαθέσεις και το έδειξε από τις πρώτες στιγμές όταν στον χώρο όπου τοποθετούνταν οι βαλίτσες ο πατέρας του Φώτη, ο Κος Βασίλης, έστρωσε το στρόγγυλο τραπέζι το οποίο σε λίγο είχε γεμίσει με μισοάδεια ποτήρια τσίπουρου και μεζεκλίκια. Το project προχώραγε με αργούς ρυθμούς μιας και κανένας μάλλον δεν ήθελε να τοποθετηθούν οι βαλίτσες στην πρώτη ώρα και στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπήρχε η ταβέρνα του Παππού απέναντι από την εκκλησία του χωριού.

Λόγω δουλειάς έφτασα στον χώρο λίγο μετά τις 15:00 και δυστυχώς δεν πρόλαβα να αποθανατίσω τις στιγμές δόξας του βαπτίσματος από τον Αργύρη των βαλιτσών του Γιάννη με τσίπουρο.

Με την ολοκλήρωση της τοποθέτησης των βαλιτσών στο θηριώδες BMW 1200 GS ADV του Γιάννη είχε έρθει η ώρα για να γιορτάσουμε το γεγονός και να περιμένουμε και την άφιξη του Αντώνη για να φορέσει και αυτός στο δικό του "τέρας" BMW 650 GS Fanduro τις δικές του βαλίτσες.

Αλέκος, ένας υπέροχος άνθρωπος....

Γιάννης, φίλε ειλικρινά χαίρομαι ιδιαίτερα που σε έχω γνωρίσει. Να περάσεις όμορφα στην Κρήτη !!!

Αργύρης, οι συμπάθειες δεν κρύβονται ;)

 Αντώνης, απίστευτο παλικάρι με κέφι και ατελείωτη διάθεση.

 Στου Παππού οι μάχες για το ψωμί που είχε κάνει βούτα στο λαδολέμονο ήταν ομηρικές. Αλέκος και Αργύρης οι πρωταγωνιστές. (τελικά ποιος το έφαγε το έδεσμα?)

Οι μάχες γινόταν όπως σας είπα πιο πάνω για το ψωμί μιας και τα κοψίδια τα είχε προλάβει άλλος...και χωρίς καν να έχει πηρούνι !!!

Επί τω έργο....

 Ο Αργύρης εγκαινιάζει τις βαλίτσες του Γιάννη με ένα δώρο που παγωμένο είναι ότι πρέπει για τον καύσωνα.

 Και για να υπολογιστεί η οδηγική συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας έπρεπε να μπει και κάτι στην αριστερή βαλίτσα.

Αργύρης, Γιάννης, Αντώνης. Με τέτοιο παρεάκι περνάς απλά ΤΕΛΕΙΑ !!!

 Τα εδέσματα βγήκαν από το πορτ-παγκαζ του Lancia....

Αφού κουμπώσαμε και τις βαλίτσες του Αντώνη σειρά είχε το αποχαιρετιστήριο καφεδάκι στο "Χαλίλι" κοντά στο Φανάρι Καρδίτσης. Όπως είπε και ο Γιάννης από έξω δεν σε πρεοϊδεάζει για κάτι αξιόλογο αλλά μόλις περάσεις το κατώφλι ανοίγεται μπροστά σου ένα μέρος υπέροχο.

Ομορφιές....

 Το παρεάκι σε πλήρη παράταξη. Από αριστερά...Φώτης, Νικήτας, Γιάννης, Γιάννης, Αργύρης, Αλέκος, Αντώνης

Ο πωπός της μπέμπας του Γιάννη !!!

Κάπου εκεί με πιάσαν οι καλλιτεχνικές μου ανησυχίες :)

Ο πωπός της μπέμπας του Αντώνη !!!

Εύχομαι να είμαστε ΠΑΝΤΑ ΟΛΟΙ καλά και να περνάμε όπως ξέρουμε αυτές τις μικρές στιγμές που γεμίζουν τις ζωές μας γιατί όπως είπε και ο φίλος Αλέκος είναι τόσα λίγα αυτά που μας χωρίζουν και τόσα πολλά αυτά που μας ενώνουν...