Και συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε ακόμα περισσότερο μέχρι που είδαμε τον πρώτο μας παγετώνα στο βάθος
"Όταν η φύση φτιάχνει
πίνακες ζωγραφικής"
Το δρομάκι για την κορφή ήταν
αρκετά άγριο, σίγουρα η χειρότερη ποιότητα οδοστρώματος που πετύχαμε σε βουνό
σε όλο μας το ταξίδι, αλλά δε δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή, με 2α πηγαίναμε για να
χαζεύουμε γύρω-γύρω, μέχρι που φτάσαμε
"when dreams come true"
Απο 'κει που χτες το πρωί στην
Φλωρεντία έσταζε ο ιδρώτας πλιτσ-πλιτς κατεβαίνοντας από τη μύτη μέσα στο
κράνος, αυτή τη στιγμή είμασταν στα 2770 και παρόλη τη λιακάδα είχε υπερβολικό
βοριά και 9 βαθμούς... εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι θα τρώγαμε πολύύύ κρύο σε
περίπτωση που χάλαγε ο καιρός!
Το πότε περάσαμε τα σύνορα με την
Γαλλία δε το είχαμε πάρει χαμπάρι, μόλλον δεν είδαμε την ταμπέλα!
Όπου και να κοίταζες το σκηνικό
ήταν απίστευτο!
ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ >>
"breathtaking"
"η χαρά ζωγραφισμένη"
"μόνο σε εκείνο το σημείο
έκοβε αρκετά ο αέρας ώστε να ανάψεις τσιγάρο"
Αφού αράξαμε κάμποση ώρα ξεκινήσαμε
να κατεβαίνουμε, είχαμε πολύ χιλιόμετρο ακόμα!
Κάποιες φωτογραφίες της Τόνιας εν
κινήσει:
"περάσαμε τούνελ σμιλεμένα
μέσα στο βράχο"
"αλλά και άλλα πιο
εκσυγχρονισμένα"
"όποτε κοιτάς στο πλάι
βλέπεις κάτι αντίστοιχο"
"Άλπεις, όντως είναι ο
παράδεισος του μοτοσυκλετιστή"
Κατεβαίνοντας περάσαμε μέσα από
γαλλικά αλπικά χωριά στα οποία τον χειμώνα με τα χιονοδρομικά πρέπει να γίνεται
το αδιαχώρητο, τώρα ήταν σαν έρημος ξενοδοχειότοπος.
"Αν μη τι άλλο, πανέμορφα τα
χωριά"
"Ξεκινήσαμε να βλέπουμε
καινούργια αρχιτεκτονική στα πλάγια του δρόμου"
Και πηγένοντας προς Annecy, ο παπάρας ακολούθησα το GPS χωρίς να τσεκάρω το χάρτη και αντί να πάμε από Beaufort πήγαμε από εθνική. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι όσο είμαστε
βουνό πρέπει να πηγένουμε αποκλειστικά με χάρτη μιας και το μηχανηματάκι αυτό
χρειάζεται μόνο στις πόλεις.
Φτάσαμε στην Annecy και η θερμοκρασία ήταν πάνω από 35... πολλές παραστάσεις
αλλάζαμε σε μία μέρα λέμε!
Όσο για την πόλη, είχε απίστευτα
πολύ τουρισμό και άμετρη κίνηση αλλά δικαιολογημένα μιας και ήταν πανέμορφη και
χτισμένη δίπλα σε μία τεράστια λίμνη κάτω από ένα επιβλητικό βουνό. Όπως και να
έχει δεν ήταν να μείνουμε για πολύ, μία ώρα περπάτημα και θα καβαλάγαμε πάλι
για Λωζάνη.
Να πω ακόμα πως η πόλη είναι πολύ
ωραία αλλά και για πολύ ωραίους μισθούς, σκεφτόμασταν να φάμε κάτι αλλά μόλις
είδαμε τις τιμές με την φτηνότερη μακαρονάδα κοντά στα 15 ευρώ είπαμε να φάμε
αργότερα!
Δείτε και μόνοι σας:
"Η πόλη είχε και κάποια
μικρά κανάλια σε στυλ Βενετία που επικοινωνούσαν με τη λίμνη"
"ω λαλα"
"επιβλητικό"
"χαζοχαρουμενιές"
"swan lake?"
"μεροκάματο"
"όμορφα σοκάκια"
"γραφικά"
"Όταν έχεις γούστο"
"Από τα ωραία δρομάκια της
πόλης"
"Άμα δεις βάρκα στο
βουνό...ξέρεις"
Είχε αρχίσει να απογευματιάζει σιγά-σιγά
και ξεκινήσαμε πάλι προς Λωζάνη, από εθνική μόνο για να προλάβουμε!Εκεί μας
περίμενε ένας φίλος που σπουδάζαμε μαζί, αλλά πλέον ζει εδώ και 3 χρόνια
περίπου μόνιμα σε ένα προάστιο της Λωζάνης μαζί με την Τζούλια, την κοπέλα του
που θα μας φιλοξενούσαν.
Οδηγήσαμε μισή ώρα περίπου και
φτάνουμε στα σύνορα με Ελβετία, ήταν η τρίτη χώρα που θα αλλάζαμε σε μία μέρα!
Μία χώρα που δεν ανήκει στην
Ευρωπαϊκή ένωση, δεν έχει ευρώ αλλά ελβετικό φράγκο με ισοτιμία κοντά στο ευρώ
και οι περισσότεροι δεν ξέρουν ότι πρωτεύουσα της είναι η Βέρνη, μία πόλη με
130.000 κατοίκους μόνο.
Παρόλα αυτά συμπεριφέρεται σαν να
είναι στην ευρωπαϊκή ένωση λόγω κάποιων συνθηκών που έχει υπογράψει, οπότε δε
χρειάζεσαι διαβατήριο για να μπεις σε αυτήν.
Αυτό που χρειάζεσαι όμως είναι 32
ευρώ χαράτσι για το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας οχήματος σε αυτοκινητόδρομο, ακόμα
κι αν πρόκειται να μείνεις για 3 μέρες. Αυτό δεν ήταν και το μόνο χαστούκι που
φάγαμε από την οικονομία της Ελβετίας, αλλά θα τα πούμε αργότερα αυτά πιο
αναλυτικά.
Αν περνάγαμε από άλλα σύνορα (στα
βουνά) που δε σε υποχρέωναν να το αγοράσεις για να περάσεις σίγουρα δε θα το
είχα πάρει.
Αυτά που βλέπεις οδηγώντας στην
εθνική της Ελβετίας είναι τεράστιες βιομηχανίες, απέραντες εκτάσεις με σιτιρά,
λίγα αμπέλια και καλαμπόκι, γελάδες ελευθέρας βοσκής, πλούσιους με πανάκριβα
κάμπριο και μαλλί που ανεμίζει, αρκετούς χαρλεάδες που γελάω όταν τους βλέπω να
οδηγάνε σαν τον εσταυρωμένο και μία τεράστια λίμνη με φόντο το μοντ μπλανκ.
Τουλάχιστον από την εθνική που διασχίζαμε εμείς το σκηνικό ήταν έτσι για πάνω
από 100χλμ και αν μη τι άλλο ήταν πανέμορφα.
Μόλις έπεφτε ο ήλιος φτάσαμε στον
Μανώλη όπου πάθαμε ένα ψιλοσοκ μπαίνοντας στο γκαράζ (αν και βλέποντας την
περιοχή είμασταν προιδεασμένοι).
Είχε κι άλλα απλά δεν έβγαλα
άλλες φωτογραφίες
"Εμείς πάντως παρκάραμε
δίπλα στο πριόνι του Μανώλη"
Η πρώτη φωτογραφία που τράβηξα
μόλις μπήκα στο σπίτι κοιτώντας από το μπαλκόνι:
Αφού πήγαμε να ψωνίσουμε τα
κρέατα που θα ψήναμε για να φάμε, φάγαμε το πρώτο γερό χαστούκι, βλέποντας τις
τιμές της Ελβετίας. Θυμάμαι ο Μανώλης μου είπε ότι ένα κιλό αρνί (και το μισό
κόκκαλο) είχε γύρω στα 35 με 40 ευρώ...στο κρεοπωλείο ε, όχι μαγειρεμένο σε
εστιατόριο!
Μιας και είμασταν λιώμα τα παιδιά
κάναν τα πάντα, φτιάξαν σαλάτες, ψήσαν, βάλαν μπύρες και κρασιά, και κάπως έτσι
τελείωσε το βράδυ μας!
Το ότι θα έτρωγα φέτα με κρητικό
ελαιόλαδο και ελιές στη Λωζάνη δε το περίμενα...
Αλλά να έχει τελειώσει η
τσικουδιά? Αυτό δε θα στο συγχωρήσω ποτέ Μανώλη! χαχα!
Καληνύχτες λοιπόν και σε καμιά
βδομάδα θα συνεχίσουμε με το 2ο μέρος του ταξιξδιωτικού που θα περιλαμβάνει
μόνο βουνό, περισσότερες φωτογραφίες αλλά και περισσότερες εντυπώσεις από την
Ελβετία αλλά και τα υπόλοιπα μέρη που θα επισκεφτούμε.
