30 Σεπτεμβρίου 2015 - 22 Μαρτίου 2024 

Σχεδόν 9 χρόνια από την τελευταία μου ανάρτηση στο αγαπημένο μου blog.

Στον χώρο που μου κρατούσε συντροφιά, που έγραφα τις σκόρπιες σκέψεις μου, που με βοηθούσε να ξεπεράσω τις δύσκολες στιγμές της καθημερινότητάς μου.

9 χρόνια, μια περίοδος που άλλαξαν τα πάντα τόσο σε προσωπικό, επαγγελματικό, ψυχολογικό αλλά και πνευματικό επίπεδο.

Αλλαγές παντού, σχεδόν 180 μοίρες στροφή, και ένα καινούριο ξεκίνημα με μεγάλη δόση ρίσκου, ατελείωτες στιγμές βαθύτερης ενδοσκόπησης, νύχτες με τοίχους δωματίων να συρρικνώνονται και να πιέζουν όλα εκείνα τα γκρίζα συναισθήματα που κινούνταν σχεδόν στα όρια της κατάρρευσης και ίσως μιας άνευ επιστροφής διαδρομής.

Κύκλοι που έκλεισαν με μεγάλο θόρυβο μέσα μου και που αφήσαν τα σημάδια τους σαν μια υπενθύμιση των μαθημάτων που χρειαζόταν να πάρω για να ξεκινήσω ξανά από την αρχή σε μία διαφορετική βάση σε όλα σχεδόν τα επίπεδα.

Σε όλα?

Όχι ακριβώς...

Κάτι που δεν άλλαξε ΠΟΤΕ είναι ο έρωτας για αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν "μοτοσυκλετισμό" αλλά για εμένα είναι οι αναπνοές που γεμίζουν την ύπαρξή μου.

Ακόμη και στις δύσκολες στιγμές μου αυτές οι αναπνοές με κρατούσαν όρθιο, με προστάτευαν και μου έδιναν την ευκαιρία να δημιουργώ από την αρχή όμορφες εικόνες και ασυμβίβαστα όνειρα.

Πάμε λοιπόν ξανά για μια νέα αρχή και σε αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι του διαδυκτίου.

Το αν θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος να διαβάσει τις σκέψεις μου, κάνοντας κλικ στα οδοιπορικά μου είναι κάτι που δεν το γνωρίζω. 

Αυτό όμως που γνωρίζω γράφοντας αυτές τις γραμμές, μετά από 9 χρόνια απουσίας μου, είναι πως νιώθω την ίδια χαρά και ενθουσιασμό όπως τότε.

Αίσθηση ενός καινούριου ταξιδιού με όλα τα υπέροχα συναισθήματα που έρχονται και πλημμυρίζουν την ψυχή μου.