Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Αγαπημένε μου γείτονα...



Αγαπημένε μου γείτονα,

Απεγνωσμένα καταβάλεις προσπάθεια να με καταλάβεις.
Να μπεις στα πίσω διαμερίσματα του μυαλού...

Με βλέπεις να κατεβάζω την ζελατίνα του κράνους.
Σε βλέπω να κλείνεις την πόρτα της φυλακής σου...


Στρίβω το κλειδί στη μίζα γεμάτος ευτυχία
Στρίβεις το κλειδί στην κλειδαριά γεμάτος φόβο...

Πατάω τον διακόπτη και ανάβουν τα φώτα της για να με προσέχουν
Πατάς τον διακόπτη και ανάβει η οθόνη για να τους προσέξεις...

Κάθομαι αναπαυτικά στη σέλα μου και οι εικόνες περνάνε δίπλα μου σαν καλοσκηνοθετημένη Γαλλική ρομαντική ταινία
Κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου και οι εικόνες περνάνε μπροστά σου σαν κακομεταγλωτισμένο βραζιλιάνικο σήριαλ...

Κοιτάζω το ρολόϊ μου, πήγε 12, γμτ πόσο γρήγορα περνάει η ώρα
Κοιτάζεις το ρολόϊ σου, πήγε 12, γμτ δεν περνάει η ώρα...

Χαιρετώ τον συνταξιδιώτη μου και ας μην βλέπω καν το πρόσωπό του
Αλήθεια, πόσο καιρό έχεις να μου πεις καλημέρα...?

Τα σύννεφα μαύρα, ο καιρός χαλάει, αδιάβροχα check
Τα σύννεφα μαύρα, ο καιρός χαλάει, δεν το κουνάω από το σπίτι check...

Ψάχνω την επόμενη πινακίδα για να με καθοδηγήσει
Ήδη ο δημοσιογραφίσκος σε έχει καθοδηγήσει...

Με ενθουσιάζει το άγνωστο της επόμενης στροφής
Σε φοβίζει το άγνωστο της επόμενης είδησης...

Αγαπημένε μου γείτονα,
δεν ξέρω αν ποτέ μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι αυτό που κάνει το μυαλό μου να αποδρά από την ρουτίνα μου...
Ίσως όταν θα έρθει η ώρα να αναλογιστείς πόσο μικρή είναι η ζωή σου τότε να αναλογιστείς πόσο λάθος ήταν που άφησες όλες σου τις μικρές στιγμές να φύγουν μέσα από τα χέρια σου.
Ο αλήτης μηχανόβιος με την κοτσίδα





Κείμενο Φωτογραφίες Γκαραγκούνης Βαγγέλης