Τον Αύγουστο του 1553 μια καταιγίδα "φέρνει" ένα αγγλικό πλοίο, το "Edward Bonaventura" με κυβερνήτη τον Richard Chancellord στην περιοχή του κάθετου βράχου που ονομάστηκε NORDKAPP.
Οι Βρεττανοί έψαχναν το βόρειο πέρασμα προς την Κίνα και έτσι το ακρωτήριο πέρασε στη γνωστή ιστορία.
Το 1664 ένας Ιταλός ιερέας ταξιδευτής, ο Francesco Negri, ήταν ο πρώτος ταξιδιώτης που έφτασε σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος.
Από τότε, εκατομμύρια ανθρώπων πάτησαν το βράχο και βίωσαν τη "μαγεία" του.
Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες, ο τραχύς γυμνός τόπος,
η παράξενη ρότα του ήλιου στον καλοκαιρινό ουρανό και οι αφηγήσεις των πρώτων ταξιδιωτών
κέντρισαν την περιέργεια όλων των επόμενων. Έτσι και έγινε και με τους Έλληνες ταξιδιώτες.
Πρώτος Έλληνας μοτοσυκλετιστής που πάτησε το 71 10 21 ήταν ο Ηλίας Σανιδάς με το Kawasaki Unitrak το 1983,
ταξίδι πολύ δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες στην διέλευση των χωρών (κυρίως Ανατολικών),
ποιότητας δρόμων, εξοπλισμός αναβάτη και μοτοσυκλέτας και μιάς σειράς άλλων θεμάτων
που αν μη τι άλλο αποθάρρυναν επίδοξους "κατακτητές" του NordKapp.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει όσον αφορά τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα στην Ευρώπη και γενικότερα σε όλον τον κόσμο.
Πλέον οι πληροφορίες που μπορεί να συλλέξει κάποιος πριν το ταξίδι είναι απεριόριστες,ο εξοπλισμός άριστος,οι μοτοσυκλέτες ταξιδεύουν απροβλημάτιστα
και η γκάμα των προορισμών περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα (από τα βορειότερα σημεία του χάρτη μέχρι τις αχανείς ερήμους του Νότου).
Οι περισσότεροι κάτοχοι μοτοσυκλετών στις διάφορες συζητήσεις σε κάποιο forum στο internet,
σε κάποια μοτοσυκλετιστική λέσχη ή ακόμα και μεταξύ ενός απογευματινού καφέ αναφέρονται σε προορισμούς που αποτελούν για τους ίδιους την απόλυτη περιπέτεια (NordKapp,Γύρος Μεσογείου, κ.α)
Σε μιά τέτοια συζήτηση συμμετείχα πριν 6 χρόνια (νέος κάτοχος τότε του Africa Twin 750 το οποίο οδηγώ μέχρι σήμερα) με τον παιδικό μου φίλο Παπαδόπουλο Θανάση.
Παρέα Ελλήνων έκανε ένα μεγάλο ταξίδι διασχίζοντας σχεδόν όλη την Ευρώπη και περνώντας απο το βορειότερο σημείο της,
το Βόρειο Ακρωτήρι ή NordKapp κάλυψε σχεδόν 13,000 χιλιόμετρα σε 30 ημέρες πάνω σε 2 ρόδες.
Η ιδέα απλή,η διάθεση υπήρχε, οι εικόνες είχαν ήδη αρχίσει να περνάνε καρέ-καρέ μπροστά από τα μάτια μας και σε κάθε επόμενη συζήτηση η θέληση
για την πραγμάτωση ενός τέτοιου ταξιδιού γινόταν ολοένα και πιό έντονη.
Όσο η θέληση μεγάλωνε άλλο τόσο μεγάλωναν και τα προβλήματα που εμπόδιζαν την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου ταξιδιού.Η ιδέα όμως που είχε φωλιάσει
στο πίσω μέρος του μυαλού το 2004 άρχισε να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2009 να έχει πλυμμηρίσει κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο.
Η απόφαση είχε παρθεί αλλά έπρεπε να αντιμετωπιστούν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες.Το πως θα πεισθεί το έτερον ήμισυ και το οικονομικό ήταν προσωπικά
τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα που έπρεπε να φέρω εις πέρας.Και τα δύο αντιμετωπίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο και έτσι σειρά είχε η προετοιμασία του ταξιδιού.
Δυστηχώς ένα απο τα προβλήματα που ήρθε να προστεθεί ήταν το ζήτημα των συνοδοιπόρων μιας και ο Θανάσης δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει τελικά την πορεία προς
βορειότερο σημείο της Ευρώπης.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (μέσω internet και πιό συγκεκριμένα μέσω του forum του moto.gr) να postaρω την επιθυμία για το ταξίδι προς
το Βόρειο Ακρωτήρι και να περιμένω μήπως και εμφανιστεί κάποιος που να θέλει να μοιραστεί δρόμο και εμπειρίες.
Το τρίτο κατά σειρά μήνυμα ήταν του Γιάννη "Φιλαρακι,για τοτε λεγαμε κ εμεις(Stelvio k strom) μια κ ειναι η καταληλοτερη εποχη,ας κρατησουμε επαφη κ πιστευω αν δε στραβωσει κατι ειμαστε μεσα."
Ο Γιάννης και ο Δημήτρης δύο παιδιά απο την Κέρκυρα που θέλαν να κάνουν αυτό το ταξίδι το καλοκαίρι του 2009 κάτι όμως προέκυψε και αναβλήθηκε.Τυχαίο?ίσως.
Αυτό που μετράει είναι πως αμέσως βρήκα δύο συνοδοιπόρους για το ταξίδι,και είχαμε όλο τον χειμώνα μπροστά μας ώστε να το οργανώσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε.
Συναντήσεις των τριών σε Μέτσοβο,Γιάννενα,Ηγουμενίτσα.
Καφές,φαγητό,καφές,μπύρες,φαγητό...χμμμμμμ σα καλά να περνάμε στα τσιμπούσια εντός Ελλάδας,τι διαφορά θα έχει αν το κάνουμε και εκτός χώρας?Αυτό ήταν.
5 Ιουλίου 2010 ραντεβού στο Μέτσοβο,στο καφέ με την λίγη κίνηση.Συνάντηση στις 11 και αναχώρηση για Σόφια που θα είναι και η πρώτη μας στάση.
4 μόλις μέρες και το ταξίδι ξεκινά....όχι στα πολυτελή τα ακριβά τα χλιδάτα αλλά στα απλά,τα όμορφα τα άγνωστα.
Όποιος θέλει μπορεί να μας ακολουθήσει εδώ http://northcape2010.blogspot.com/
Θα ήθελα να ευχαριστήσω 3-4 ανθρώπους για ότι πολύτιμο μου έχουν προσφέρει για το ταξίδι
Τον Τσέκλημα Κώστα για την υποστήριξή του
τον Τσιάμη Βασίλη για τις συμβουλές του
τον Τσιοπελάκο Γιάννη για τις ατελείωτες συζητήσεις μας
τον Κλάντζο Γιώργο για τις Τσέχες που μας έχει τάξει
και φυσικά την γυναίκα μου και τις κόρες μου που συναίνεσαν ώστε το όνειρό μου να πάρει σάρκα και οστά ή μάλλον χρώματα και μυρωδιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου