Ξημέρωσε η 12η ημέρα του ταξιδιού και μας βρήκε λίγο πριν την Alta έχοντας διανύσει αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα από τη στιγμή που ξεκινήσαμε από την Ελλάδα.
Σε μια μικρή σύνοψη του ταξιδιού μέχρι στιγμής θα έλεγα πως όλα κυλάνε ιδανικά. Ο καιρός (εκτός από τη χθεσινή ημέρα) είναι ιδανικός, ιδιαίτερα προβλήματα στον δρόμο δεν έχουμε αντιμετωπίσει, τα οικονομικά μου δεδομένα είναι σε καλύτερο σημείο από ότι είχα υπολογίσει, σωματική κούραση υπάρχει αλλά είναι σε ανεκτά επίπεδα και φυσικά η μοτοσυκλέτα μου δίνει τον καλύτερό της ευατό μη δημιουργόντας μου το παραμικρό πρόβλημα. Με το GPS υπάρχει ένα θέμα το οποίο απ' ότι έχω καταλάβει αφορά την μη ύπαρξη επιλογής ώστε να μας κατευθύνει από την συντομότερη διαδρομή. Ως αποτέλεσμα αυτού είναι σε χώρες όπου οι χάρτες δεν είναι λεπτομερείς να μας οδηγεί από επαρχιακούς-αγροτικούς δρόμους. Όταν δε πλησιάζουμε σε μεγαλουπόλεις δεν επιλέγει κάποιον περιφερειακό και μας οδηγεί από το κέντρο της πόλης. Αυτό δεν είναι αναγκαία κακό αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως σε κάποιες πρωτεύουσες (Βαρσοβία) αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με την κίνηση αλλά και με την ζέστη.
Όσον αφορά την χθεσινή ημέρα και την επίτευξη στην ουσία του "στόχου" της άφιξής μου στο Nordkapp μπορώ να πω πως μου έχει μείνει μια πικρία. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός πως δεν κατάφερα να νιώσω την κορύφωση των συναισθημάτων που είχα ακούσει από άλλους επισκέπτες και ταξιδιώτες που φτάσαν μέχρι την βορειότερη άκρη της Ευρώπης. Ίσως να έφταιξε το γεγονός πως "άδειασα" οδηγόντας στα υπέροχα 120χλμ του Ε69 που οδηγεί στο Nordkapp, ίσως ο λίγος χρόνος που αφιέρωσα στην "άκρη της Ευρώπης", ίσως τελικά υποσυνείδητα το σημείο 71 10 21 να ήταν η τέλεια δικαιολογία για αμέτρητες ώρες οδήγησης στους Ευρωπαϊκούς δρόμους. Κάπου στη μέση κρύβεται πάντα η αλήθεια...
Έχοντας πάρει χθες μια γεύση από τα όμορφα τοπία της Νορβηγίας και κατεβαίνοντας νοτιότερα σημερινός προορισμός μας ήταν το Narvik. Καθ΄όλη τη διαδρομή που ακολουθούσαμε στον Ε6 το τοπίο ήταν μια εναλλαγή εκπλήξεων. Η θάλασσα και τα απόκρημνα βουνά να μας συντροφεύουν στα δεξιά μας και οι καταπράσινοι λόφοι με τα ψαροχώρια να βρίσκονται στα αριστερά μας. Σε ορισμένα σημεία ο δρόμος διακόπτεται αναγκαστικά από κομμάτια θάλασσας που εισχωρούν βαθειά στη στεριά και η επιβίβαση στα ferry είναι επιβεβλημένη ώστε να περάσουμε στην απέναντι πλευρά της στεριάς για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Τα δρομολόγια τακτικά και χωρίς καθυστερίσεις με το αντίτιμο να κυμαίνεται μεταξύ 5-7 ευρώ.
Το μεγάλο μου πρόβλημα μου ξεκίνησε από τη στιγμή που μπήκαμε στη Νορβηγία ήταν το νερό. Σε μια χώρα που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι βροχές ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί το μπουκάλι νερού των 500ml έπρεπε να κοστίζει 3,5 ευρώ!!! Όντας άνθρωπος που ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες καταναλώνω πολύ νερό (3λ την ημέρα) έπρεπε να βρω έναν τρόπο και να μην διψάω αλλά και να μην ξοδεψω μια μικρή περιουσία στην αγορά νερού. Η λύση απλή και αποτελεσματική. Κατά μήκος της διαδρομής και σχεδόν μετά από κάθε στροφή βρισκόμουν μπροστά σε ένα μικρό καταράκτη ή σε κάποιο ρυάκι που κατέληγε στη θάλασσα. Με το μπουκάλι ανά χείρας, γέμισμα, έλεγχος ποιότητας δια γυμνού οφθαλμού και κατανάλωση. Το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησα ούτε ένα Immodium μαρτυρά πως τελικά το νερό είνι πόσιμο, αν και διαπίστωσα πως αν το άφηνα για κάποιες ώρες εκτεθειμένο στον ήλιο άρχιζε να μυρίζει κάπως (λογικά φταίει η έλλειψη συντηρητικών που ΟΛΑ τα εμφιαλωμένα νερά περιέχουν ώστε να επιμηκύνουν τον χρόνο ζωής τους).
Το φαγητό ήταν κάτι που δεν με απασχολούσε σε γενικές γραμμές, ειδικά στη Νορβηγία όπου το απλό σάντουιτς των βενζινάδικων στοίχιζε κοντά στα 7 ευρώ. Οι κονσέρβες και τα παξιμάδια που είχα μαζί μου, αλλά και οι πολυβιταμίνες κάνανε μια χαρά τη δουλειά τους.
Η διαδρομή μέχρι το Narvik συνεχίστηκε σε αυτούς τους ρυθμούς με τον Δημήτρη και τον Γιάννη να πηγαίνουν μπροστά από εμένα και εγώ να μένω πίσω για να φωτογραφίζω αλλά και να απολαμβάνω το κάθε τι που μου κέντριζε το ενδιαφέρον μου.
Αλλαγή λαδιών για το Vstrom και το Stelvio σε κάποιο parking της Ε6 με τα καμμένα λάδια να μπαίνουν σε μουκάλια νερού ώστε να πεταχθούν στο επόμενο βενζινάδικο. Στην γριά μου συμπλήρωσα 300ml λάδι. Στη συγκεκριμένη στάση ανακάλυψα πως η οθόνη του laptop είχε σπάσει και πλέον έπρεπε να βρω κάποιον άλλο τρόπο να μεταφέρω φωτογραφίες και video στον εξωτερικό σκληρό που είχα μαζί μου.
Η άφιξή μας στο Narvik έγινε σχετικά αργά και στην αναζήτηση καταλύματος οι τιμές των ξενοδοχείων για τρίκλινο ήταν κάτι παραπάνω από απαγορευτικές για τα οικονομικά μας δεδομένα. Για κακή μας τύχη στο δρόμο μας βρέθηκε ένα ξενοδοχείο που στους πάνω ορόφους λειτουργούσε σαν Hostel (Victoria Hotel). Εμπειρία σε τέτοιου είδους κατάλυμα δεν είχα. Μπαίνοντας ρωτάμε στη reception και μας λέει πως υπάρχουν κρεβάτια και η διαμονή μας θα στοίχιζε 50 ευρώ έκαστος. Η τιμή ήταν η ακριβότερη που είχαμε πληρώσει για κατάλυμα μέχρι στιγμής στο ταξίδι. Με το ρολόϊ όμως να δείχνει "αργάμιση" δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Ανεβαίνοντας και ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου αντικρύσαμε αυτό που δεν θέλαμε καν να φανταστούμε. Ένα δωμάτιο μακρόστανε με 2 διπλές κουκέτες όπου πάνω τους υπήρχαν παπλώματα βρωμερά και τριςάθλια. Κάτω από το παράθυρο το οποίο έβλεπε σε ακάλυπτο, υπήρχε τραπέζι γεμάτο με αποφάγια και άδεια κουτάκια μπύρας. Σε μια γωνία μια μεγάλη σακούλα γεμάτη βρώμικα ρούχα. Δεν τόλμησα να κοιτάξω κάτω από τα κρεβάτια. Οι τουαλέτες κοινόχρηστες και στην άλλη άκρη του διαδρόμου. Αξέχαστη, τραυματική εμπειρία...
Μετά από ολιγόλεπτη συζήτηση αποφασίσαμε να περάσουμε κακήν-κακώς τη βραδιά εκεί. Ήθελα όσο τίποτα άλλο να κατέβω στη reception, να ζητήσω πίσω τα 50 ευρώ και να φύγω βρίσκοντας κάποιο απόμερο σημείο στο δρόμο για να απλώσω το sleeping-bag μου για να ξεκουραστώ χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να ξαπλώσω στο βρωμερό κρεβάτι του Hostel.
Το επόμενο πρωϊ επίσκεψη στο χώρο του πρωϊνού το οποίο για καλή μας τύχη ήταν πολύ πλούσιο.Εντύπωση μας έκαναν οι τοίχοι του συγκεκριμένου χώρου όπου διάσπαρτα ήταν κάποια έργα ζωγραφικής (μάλλον της ιδιοκτήτριας) σε τιμές από 200 ευρώ και πάνω !!!. Μάλιστα 2-3 σημεία του τοίχου ήταν άδεια με ένα μικρό αυτοκόλητο να καλύπτει το κενό και να αναγράφει πως το έργο πουλήθηκε......
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου