Καφεδάκι και σπιτικό πρωινό την επόμενη ημέρα με τον πιτσιρικά (2 χρονών) να μην του πολυαρέσει η ιδέα ενός ξένου στο σπίτι τους. Κράνος και γάντια στο πάτωμα και το πρόβλημα λύθηκε.
Σήμερα θα πήγαινα στην πόλη που έχω γεννηθεί (Wattwill) αλλά μόλις βγήκα στη βεράντα και είδα τον ουρανό απογοητεύτηκα. Μαυρίλα παντού και ψιλόβροχο. Θα βρέξει σήμερα, άκουσα στην τηλεόραση μου λέει η Άντζελα και πέφτω ψυχολογικά ακόμη πιο πολύ. Δεν μένεις άλλη μια μέρα? Με ρωτάει. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση και αφού τους χαιρετάω βγαίνω για τη γνωστή μου πλέον συνήθεια.
Φόρτωμα της μηχανής και ξανά στο δρόμο. Αδιάβροχα, γκέτες, γάντια και έτοιμος.
Το Wattwill 70χλμ από εκεί και με το που έφτασα δεν μπορώ να πω πως ένιωσα κάτι ιδιαίτερο. Σαν να έκανα άλλη μια στάση στο ταξίδι μου. Ίσως να έφταιγε ότι είχα φύγει πολύ νωρίς από εκεί για Ελλάδα (στα 6 μου).
Μια γρήγορη βόλτα στο χωριό και βάσει χάρτη έπρεπε να βγω στο Davos και μετά στα Ελβετο-Ιταλικά σύνορα. Λόγια για να περιγράψω την ομορφιά που υπήρχε τριγύρω μου δεν υπάρχουν και θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Εντύπωση στο Davos μου έκανε ότι στους δρόμους κυκλοφορούσαν πολλοί ραβίνοι. Πέρασμα από το τελωνείο στα σύνορα εντελώς τυπικός έλεγχος και προορισμός μου το Male όπου ήταν κοντά στους Δολομίτες. Θα ξεκουραζόμουν εκεί τη βραδιά ώστε την επόμενη να περάσω από κάποια πάσα που φίλοι μου σύστησαν.
Δεν έπρεπε να περιμένω μέχρι την επόμενη για να περάσω από πάσο μιας και μετά από κάποια χλμ άρχισα να ανηφορίζω για να φτάσω τελικά στην κορυφή του Fluelapass. Και πάλι φωτογραφίες γιατί από λόγια δεν….
Φτάνω κοντά στο Male και ξενοδοχείο πάνω στο δρόμο με καταπληκτική θέα απέναντι. Μπαίνοντας κυριούλα μου λέει πως το δωμάτιο στοιχίζει 50€ με δείπνο (το οποίο σερβίρονταν στις 19:00 και μόλις που πρόλαβα), πρωινό και πάρκινγκ για τη μηχανή.
Check in και τα υπόλοιπα αποτελούν ευχάριστες ώρες για το στομάχι και το σώμα μου.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Σήμερα θα πήγαινα στην πόλη που έχω γεννηθεί (Wattwill) αλλά μόλις βγήκα στη βεράντα και είδα τον ουρανό απογοητεύτηκα. Μαυρίλα παντού και ψιλόβροχο. Θα βρέξει σήμερα, άκουσα στην τηλεόραση μου λέει η Άντζελα και πέφτω ψυχολογικά ακόμη πιο πολύ. Δεν μένεις άλλη μια μέρα? Με ρωτάει. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση και αφού τους χαιρετάω βγαίνω για τη γνωστή μου πλέον συνήθεια.
Φόρτωμα της μηχανής και ξανά στο δρόμο. Αδιάβροχα, γκέτες, γάντια και έτοιμος.
Το Wattwill 70χλμ από εκεί και με το που έφτασα δεν μπορώ να πω πως ένιωσα κάτι ιδιαίτερο. Σαν να έκανα άλλη μια στάση στο ταξίδι μου. Ίσως να έφταιγε ότι είχα φύγει πολύ νωρίς από εκεί για Ελλάδα (στα 6 μου).
Μια γρήγορη βόλτα στο χωριό και βάσει χάρτη έπρεπε να βγω στο Davos και μετά στα Ελβετο-Ιταλικά σύνορα. Λόγια για να περιγράψω την ομορφιά που υπήρχε τριγύρω μου δεν υπάρχουν και θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Εντύπωση στο Davos μου έκανε ότι στους δρόμους κυκλοφορούσαν πολλοί ραβίνοι. Πέρασμα από το τελωνείο στα σύνορα εντελώς τυπικός έλεγχος και προορισμός μου το Male όπου ήταν κοντά στους Δολομίτες. Θα ξεκουραζόμουν εκεί τη βραδιά ώστε την επόμενη να περάσω από κάποια πάσα που φίλοι μου σύστησαν.
Δεν έπρεπε να περιμένω μέχρι την επόμενη για να περάσω από πάσο μιας και μετά από κάποια χλμ άρχισα να ανηφορίζω για να φτάσω τελικά στην κορυφή του Fluelapass. Και πάλι φωτογραφίες γιατί από λόγια δεν….
Φτάνω κοντά στο Male και ξενοδοχείο πάνω στο δρόμο με καταπληκτική θέα απέναντι. Μπαίνοντας κυριούλα μου λέει πως το δωμάτιο στοιχίζει 50€ με δείπνο (το οποίο σερβίρονταν στις 19:00 και μόλις που πρόλαβα), πρωινό και πάρκινγκ για τη μηχανή.
Check in και τα υπόλοιπα αποτελούν ευχάριστες ώρες για το στομάχι και το σώμα μου.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου