Αφήνοντας πίσω μας το Parnu και την Λετονία σειρά είχε η Εσθονία και το Ταλλίν από όπου θα πέρναμε το καράβι για το Helsinki. Το τοπίο παρέμεινε το ίδιο σε όλη τη διαδρομή μέχρι που φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Εσθονίας. Αδιάφορες ευθείες πολλών χιλιομέτρων που διέσχιζαν δάση με πανύψηλα δέντρα. Οδόστρωμα που δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω καλό με την κίνηση να γίνεται σε δρόμο μιας λωρίδας ανά κατεύθυνση.
Μπαίνοντας αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με την σήμανση στους δρόμους της πόλης ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον. Φτάνουμε στο λιμάνι αρκετά νωρίς, σχεδόν 1 το μεσημέρι και αμέσως στα γραφεία της Viking Line για να κλείσουμε τα εισητήριά μας για απέναντι. Αναμονή στην ουρά και όταν έφτασε η σειρά μας η κοπέλα στο γκισέ μας ενημερώνει πως στο δρομολόγιο που θα έφευγε σε λίγο δεν υπήρχαν θέσεις για τις μοτοσυκλέτες μας.
Οκ, λέμε με το επόμενο. Ούτε εκεί μας λέει αλλά ούτε με το τελευταίο. Θα πρέπει να κάνουμε κράτηση με κάποιο από τα δρομολόγια της επόμενης ημέρας.Αστάθμιτος παράγοντας που ίσως καθυστερούσε το ταξίδι μας κατά μία ημέρα.
Μπαίνοντας αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με την σήμανση στους δρόμους της πόλης ή έτσι νομίζαμε τουλάχιστον. Φτάνουμε στο λιμάνι αρκετά νωρίς, σχεδόν 1 το μεσημέρι και αμέσως στα γραφεία της Viking Line για να κλείσουμε τα εισητήριά μας για απέναντι. Αναμονή στην ουρά και όταν έφτασε η σειρά μας η κοπέλα στο γκισέ μας ενημερώνει πως στο δρομολόγιο που θα έφευγε σε λίγο δεν υπήρχαν θέσεις για τις μοτοσυκλέτες μας.
Οκ, λέμε με το επόμενο. Ούτε εκεί μας λέει αλλά ούτε με το τελευταίο. Θα πρέπει να κάνουμε κράτηση με κάποιο από τα δρομολόγια της επόμενης ημέρας.Αστάθμιτος παράγοντας που ίσως καθυστερούσε το ταξίδι μας κατά μία ημέρα.
Ανοίγοντας παρένθεση θα ήθελα να πω πως όλο το ταξίδι, ότι αφορούσε σε κρατήσεις ξενοδοχείων, camping, θέσεων σε πλοία ήταν εντελώς απρογραμμάτιστο. Κατά την ταπεινή μου άποψη όλα τα παραπάνω περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση ελευθερίας που σου προσφέρει το ίδιο το ταξίδι. Άγχος, αγωνία και ανασφάλεια για το αν προλάβω να φτάσω από το σημείο Α στο σημείο Β για να μην χάσω κάποια κράτηση δεν είναι στοιχεία που θα συμπεριλάβω σε κανένα από τα ταξίδια μου.
Φτάνουμε λοιπόν σε άλλη πύλη του λιμανιού όπου έχει τα γραφεία της δεύτερη ναυτιλιακή εταιρία. Με την ελπίδα πως δεν θα αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα και εδώ κατευθυνόμαστε στα γκισέ όπου εξυπηρετικότατη υπάλληλος μας λέει πως υπάρχουν κενές θέσεις για το πλοίο που φεύγει στις 17:00. Κλείνουμε θέσεις, πληρώνουμε (40€ έκαστος) και βγαίνουμε στο μέρος που είχαμε αφήσει τις μοτοσυκλέτες.
Φτάνουμε λοιπόν σε άλλη πύλη του λιμανιού όπου έχει τα γραφεία της δεύτερη ναυτιλιακή εταιρία. Με την ελπίδα πως δεν θα αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα και εδώ κατευθυνόμαστε στα γκισέ όπου εξυπηρετικότατη υπάλληλος μας λέει πως υπάρχουν κενές θέσεις για το πλοίο που φεύγει στις 17:00. Κλείνουμε θέσεις, πληρώνουμε (40€ έκαστος) και βγαίνουμε στο μέρος που είχαμε αφήσει τις μοτοσυκλέτες.
Οι ώρες μέχρι τις 16:30 ήταν πολλές οπότε έπρεπε να βρούμε κάποιο σημείο στο λιμάνι για να ξεκουραστούμε όπου δεν θα ενοχλούσαμε και δεν θα μας ενοχλούσε κανείς.
Το τσαντίρι λοιπόν σε πλήρη σχηματισμό με εμένα να απλώνω τη μπουγάδα της προηγούμενης ημέρες που δεν είχε προλάβει να στεγνώσει, τα παιδιά να έχουν ξαπλώσει στον μουσαμά και φυσικά το απαραίτητο μεσημεριανό το οποίο αποτελούταν από πεντανόστιμους γίγαντες και υπέροχα παξιμάδια.
Πολλές οι ώρες και υποχρεωτική ξεκούραση κάτω από τον ίσκιο των δέντρων που μας φιλοξενούσαν.
Με την ώρα να έχει πλησιάσει για την αποβίβασή μας τα μαζεύουμε και αρχίζουμε την αναζήτηση της πύλης από όπου θα μπαίναμε για να πάμε στο πλοίο. Τη βρήκαμε σχετικά γρήγορα και περιμέναμε στην ουρά όπου σε λίγη ώρα κατέφθασαν κάποιοι Ιταλοί (2 GS, 1 VStrom) τους οποίους βρήκαμε και αργότερα στη Φινλανδία στο κάμπινγκ που μείναμε. Ο τύπος στο VStrom όντας εφευρετικός είχε ανοίξει ομπρέλα που τον κρατούσε δροσερό από τον καυτό ήλιο (η θερμοκρασία άγγιζε σχεδόν τους 40 βαθμούς, πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή όπως μάθαμε αργότερα).
Έξω από το πλοίο πλέον και περιμένουμε να μπουν πρώτα τα αυτοκίνητα όπου και γνωρίζουμε ζευγάρι Φιλανδών οι οποίοι μας δώσαν κάποιες συμβουλές για το τι πρέπει να προσέχουμε στη χώρα τους αλλά και από πού να πάμε αν θέλουμε να δούμε κάποια όμορφα τοπία χωρίς να μπλέξουμε στους βαρετούς αυτοκινητόδρομους. Αφού τους ευχαριστήσαμε επιβιβαστήκαμε στο πλοίο Nordlandia.
Πολλοί οι επιβάτες οι περισσότεροι νεαροί Φιλανδοί οι οποίοι απ ότι μάθαμε, σε συζήτηση με κάποιους που καθόταν απέναντί μας σε διάδρομο του πλοίου, πηγαίναν στο Ταλλίν για προμήθειες σε ποτά τα οποία και αγόραζαν 3 φορές πιο φθηνά απ ότι στη Φιλανδία !!!
Παλιότερα ήταν ακόμη πιο φθηνά αλλά από τότε που η Εσθονία μπήκε στην Ε.Ε ανέβηκαν οι τιμές. Το 90% των επιβατών είχαν ειδικά καροτσάκια τα οποία ήταν γεμάτα με μπύρες και ότι άλλο ποτό μπορείτε να φανταστείτε.
Μέσα στο πλοίο πολλοί οι μεθυσμένοι επιβάτες και σε 2,5 ώρες άφιξη στο Helsinki.
Γρήγορη έξοδος από την πόλη του Helsinki προς Lahti χωρίς να σταματήσουμε πουθενά μιας και θέλαμε να προλάβουμε κάποιο κάμπινγκ ανοιχτό πριν κλείσει. Σε μια απόσταση αρκετών χιλιομέτρων προς Lahti δεν συναντήσαμε πουθενά βενζινάδικο. Καλό θα είναι πριν βγείτε από Helsinki να ψάξετε για βενζινάδικο. (κάτι που δεν κάναμε εμείς)
7χλμ από το Lahti το Muttulo, μια πανέμορφη περιοχή όπου βρισκόταν το κάμπινγκ. Ίσα που προλάβαμε να κάνουμε check in με συνοπτικές διαδικασίες (8€ μηχανή και σκηνή) αλλά όπως μας ενημέρωσε ο υπάλληλος στην είσοδο δεν υπήρχε τίποτα στα ψυγεία για να πιούμε αφού είχαν κάποιο πάρτι και είχαν πιεί μέχρι και τα απιονισμένα νερά. Αδιάφορο το όλο θέμα μιάς και το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να στήσουμε τις σκηνές μας και να ξεκουραστούμε.
Επιλογή μέρους για το στήσιμο της σκηνής δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Δίπλα ακριβώς στη λίμνη με τις πάπιες να κάνουν βόλτα και τον ήλιο να βρίσκεται ακόμα ψηλά. Φαγητό δεν υπήρχε οπότε ότι είχε φάει ο καθένας μέσα στο πλοίο και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες μετά από λίγα λεπτά κλείσαμε τα φερμουάρ των σκηνών.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
