Ο Γιάννης και ο Δημήτρης είχαν ήδη ξυπνήσει νωρίτερα από εμένα και είχαν κάνει τη βόλτα τους στο πάρκο. Ήρθαν από τη σκηνή όταν είχα αρχίσει να ξυπνάω και εγώ.
-Πήγες βόλτα στο πάρκο? Με ρωτάει ο Γιάννης.
-Όχι, του λέω, θα μαζέψω τα πράγματα για να είναι έτοιμα και θα πάω.
-Εντάξει, μου λέει. Πήγαινε και θα σε περιμένουμε στις μοτοσυκλέτες.
Μετά από γρήγορο μάζεμα της σκηνής και των λοιπών εξαρτημάτων αρχίζω την περιήγησή μου. Διάφορα μονοπάτια πέρναγαν μέσα από ξύλινες κατασκευές, διάσπαρτα διάφορα αγροτικά μηχανήματα, πράσινο παντού και στο βάθος μικρή λιμνούλα.
-Ωραία , βόλτα μέχρι τη λιμνούλα και επιστροφή για να φύγουμε.
Πλησιάζοντας δίπλα στη λίμνη παρατηρώ πως υπάρχει μικρός λόφος περιφραγμένος με ψηλά χοντρά κάγκελα. Πλησιάζοντας πιο κοντά τι να δω…..
Μέσα στην περίφραξη βρισκόταν 3 αρκούδες (1 μεγάλη και 2 μικρές). Η μεγάλη πολύ κοντά στα κάγκελα εμφανώς εκνευρισμένη και οι άλλες 2 μικρότερες να βολτάρουν στην κορυφή του λόφου. Κάτι είχε ψιθυρίσει το πρωί ο Γιάννης για το αν είδα τις αρκούδες αλλά φαντάστηκα πως μίλαγε για ξυλόγλυπτα (υπήρχαν διάσπαρτα στο χώρο με μορφές ανθρώπων και ζώων).
Γρήγορη σκέψη πως κοιμήθηκα στη σκηνή στα 200 μέτρα από τις αρκούδες, κάποιες φωτογραφίες και επιστροφή στη μοτοσυκλέτα.
-Πήγες βόλτα στο πάρκο? Με ρωτάει ο Γιάννης.
-Όχι, του λέω, θα μαζέψω τα πράγματα για να είναι έτοιμα και θα πάω.
-Εντάξει, μου λέει. Πήγαινε και θα σε περιμένουμε στις μοτοσυκλέτες.
Μετά από γρήγορο μάζεμα της σκηνής και των λοιπών εξαρτημάτων αρχίζω την περιήγησή μου. Διάφορα μονοπάτια πέρναγαν μέσα από ξύλινες κατασκευές, διάσπαρτα διάφορα αγροτικά μηχανήματα, πράσινο παντού και στο βάθος μικρή λιμνούλα.
-Ωραία , βόλτα μέχρι τη λιμνούλα και επιστροφή για να φύγουμε.
Πλησιάζοντας δίπλα στη λίμνη παρατηρώ πως υπάρχει μικρός λόφος περιφραγμένος με ψηλά χοντρά κάγκελα. Πλησιάζοντας πιο κοντά τι να δω…..
Μέσα στην περίφραξη βρισκόταν 3 αρκούδες (1 μεγάλη και 2 μικρές). Η μεγάλη πολύ κοντά στα κάγκελα εμφανώς εκνευρισμένη και οι άλλες 2 μικρότερες να βολτάρουν στην κορυφή του λόφου. Κάτι είχε ψιθυρίσει το πρωί ο Γιάννης για το αν είδα τις αρκούδες αλλά φαντάστηκα πως μίλαγε για ξυλόγλυπτα (υπήρχαν διάσπαρτα στο χώρο με μορφές ανθρώπων και ζώων).
Γρήγορη σκέψη πως κοιμήθηκα στη σκηνή στα 200 μέτρα από τις αρκούδες, κάποιες φωτογραφίες και επιστροφή στη μοτοσυκλέτα.
Στο δρόμο ξανά και προορισμός μας η Λετονία και Ρίγα. Ατελείωτες ευθείες και πάλι πράγμα που είχε αρχίζει να με κουράζει μιας και δεν υπήρχαν εναλλαγές εικόνων αλλά και η οδήγηση με 5η 120χλμ/ώρα.
Τελωνιακοί σταθμοί και εδώ πουθενά και μπαίνουμε Λετονία όπου σε κάποιο σημείο της διαδρομής έχω περάσει μπροστά. Κάποια στιγμή κοιτάζω στον καθρέφτη για να δω αν έρχονται τα παιδιά, τίποτα. Κόβω ταχύτητα, περιμένω, πουθενά ο Γιάννης και ο Δημήτρης. Σταματάω στην άκρη του δρόμου και μετά από 5λεπτο αναμονής αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια πως κάτι κακό έγινε και κάνω αναστροφή.
Σε 1-2 χιλιόμετρα βλέπω στην άκρη του δρόμου τις μοτοσυκλέτες των παιδιών σταματημένες και με τα πράγματα κάτω. Πλησιάζω, σταματώ και ρωτώ τι έγινε. Μου απάντησε ο Γιάννης (ο Δημήτρης δεν μιλιόταν) πως το πίσω λάστιχο του Stelvio είχε χάσει όλο τον αέρα.
Τελωνιακοί σταθμοί και εδώ πουθενά και μπαίνουμε Λετονία όπου σε κάποιο σημείο της διαδρομής έχω περάσει μπροστά. Κάποια στιγμή κοιτάζω στον καθρέφτη για να δω αν έρχονται τα παιδιά, τίποτα. Κόβω ταχύτητα, περιμένω, πουθενά ο Γιάννης και ο Δημήτρης. Σταματάω στην άκρη του δρόμου και μετά από 5λεπτο αναμονής αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια πως κάτι κακό έγινε και κάνω αναστροφή.
Σε 1-2 χιλιόμετρα βλέπω στην άκρη του δρόμου τις μοτοσυκλέτες των παιδιών σταματημένες και με τα πράγματα κάτω. Πλησιάζω, σταματώ και ρωτώ τι έγινε. Μου απάντησε ο Γιάννης (ο Δημήτρης δεν μιλιόταν) πως το πίσω λάστιχο του Stelvio είχε χάσει όλο τον αέρα.
Με τις γνώσεις των παιδιών (οι δικές μου περιοριζόταν στο να τραβάω φωτογραφίες) το πρόβλημα λύθηκε μέσα σε μία ώρα όταν και ο Γιάννης φόρτωσε τον πίσω τροχό και έφυγε προς αναζήτηση βενζινάδικου για αέρα πράγμα το οποίο αποδείχθηκε πως δεν ήταν και το πιο εύκολο μιας και σε αρκετά βενζινάδικα δεν υπάρχει παροχή αέρα.
Τελικά το πρόβλημα είχε να κάνει με μια ακτίνα του πίσω τροχού στην οποία ο μηχανικός του Δημήτρη είχε ξεχάσει να βάλει την ασφάλεια. Για καλή μας τύχη η ακτίνα έπεσε μέσα στο λάστιχο και έτσι υπήρχε ακόμα η βάση της η οποία βιδώθηκε πάλι στη ζάντα και με λίγη κόλλα εσωτερικά η ζημιά αποκαταστάθηκε.
Βέβαια ο Δημήτρης ήταν απαρηγόρητος για το όλο συμβάν αλλά σε ένα τέτοιο ταξίδι τα απρόοπτα μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή.
Αρνητική εντύπωση μας έκανε η στάση των μοτοσυκλετών που περνούσαν οι οποίοι χαιρετούσαν χωρίς να σταματήσουν να ρωτήσουν αν χρειαζόμαστε κάτι.
Τέλος πάντων ο Ιάπωνας έσωσε τον Ευρωπαίο όπως είπε και ο Γιάννης και συνεχίσαμε για Ρίγα. Το νόμισμα της Λετονίας πιο ακριβό από το ευρώ πράγμα που μας έκανε εντύπωση και γενικά σαν χώρα δεν την χαρακτηρίζεις φθηνή.
Φτάνοντας στην πρωτεύουσα της Λετονίας και μετά από μια μικρή περιήγηση στους δρόμους της πόλης καταλήξαμε στο κέντρο όπου βρίσκεται το άγαλμα της Ελευθερίας. Και εδώ αυτό που ξεχωρίζει είναι τα επιβλητικά κτίρια που δεσπόζουν στο κέντρο της Ρίγα. Πολύ όμορφο στοιχείο στην όλη εικόνα είναι ο ποταμός Daugava που διασχίζει την πόλη.
Μικρή στάση για καφέ, κάποιες φωτογραφίες και επόμενη μεγάλη μας στάση και διανυκτέρευση στο Parnu.
Φτάνοντας και μην έχοντας διάθεση για περιήγηση στην πόλη έμεινα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου για να παρακολουθήσω τον τελικό του Μουντιάλ σε Λετονική περιγραφή. Οι εντυπώσεις του Γιάννη και του Δημήτρη από την πόλη του Parnu μάλλον αδιάφορες και το μόνο που θα θυμάμαι από την συγκεκριμένη πόλη είναι ο ήχος των γλάρων ο οποίος από ένα σημείο και μετα είχε γίνει πολύ ενοχλητικός θυμιζοντάς μου ταινίες του Hitskok.
Κάνοντας μια μικρή παρένθεση θα ήθελα να πω πως ο τρόπος που μπορείς να διαπιστώσεις αν μια χώρα είναι φθηνή ή ακριβή, είναι να παρατηρείς την τιμή της βενζίνης. Σου δίνει μια εικόνα, γενική μεν, αλλά σε ένα ταξίδι στο οποίο κάθε μέρα σχεδόν βρίσκεσαι σε διαφορετική χώρα χάνεις την αίσθηση της ισοτιμίας του Ευρώ με το αντίστοιχο νόμισμα της χώρας. Ένα παράδειγμα είναι ότι στη Σερβία που το λίτρο της αμόλυβδης στοίχιζε 0,95 ευρώ το νερό των 500ml στοίχιζε 0,30 ευρώ ενώ στη Νορβηγία με την τιμή της αμόλυβδης να είναι στο 1,90 ευρώ το αντίστοιχο νερό στοίχιζε 3,5 ευρώ !!!
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
