ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ή ΕΠΙΛΟΓΟΣ...
Ζαγοροχώρια - Τσεπέλοβο, 29 Μαρτίου 2015, ώρα 21:16.Μόλις έχω προσπεράσει την ενημερωτική πινακίδα "Τσεπέλοβο", ανοιχτή αριστερή στροφή, σταματώ την μοτοσυκλέτα μου, σβήνω τον κινητήρα, βγάζω το κράνος και γυρίζω το κεφάλι μου πάνω από τον αριστερό μου ώμο.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ή ΕΠΙΛΟΓΟΣ...
Ζαγοροχώρια - Τσεπέλοβο, 29 Μαρτίου 2015, ώρα 21:16.
Μόλις έχω προσπεράσει την ενημερωτική πινακίδα "Τσεπέλοβο", ανοιχτή αριστερή στροφή, σταματώ την μοτοσυκλέτα μου, σβήνω τον κινητήρα, βγάζω το κράνος και γυρίζω το κεφάλι μου πάνω από τον αριστερό μου ώμο.
Το βλέμμα μου λαίμαργα αρχίζει να καταπίνει τα πρώτα μέτρα, τις πρώτες στροφέςπίσω μου μέχρι που χάνεται κατά μήκος του δρόμου στη ράχη του βουνου.
Για αρκετά χιλιόμετρα η ματιά μου ταξιδεύει πάνω στην κίτρινη και λευκή δέσμη φωτός που σχηματίζουν οι δεκάδες μοτοσυκλέτες. Μέχρι την τελευταία στροφή μπορώ να διακρίνω τον χορό των δίτροχων καλλονών πάνω στην πίστα των βουνών της Ηπείρου.
Αργός, νωχελικός, σχεδόν ερωτικός...
Το ομορφότερο ταγκό μιας μαγικής βραδιάς που ανήκει αποκλειστικά στις δίτροχες καλλονές και στους αναβάτες τους...
Είναι η εικόνα που θα κρατήσω για πάντα μέσα μου...
Είναι το "κλικ" που καμία φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα εκτός από αυτή του μυαλού.
'Ενα μαύρο κάδρο, μια φωτεινή δέσμη και δύο έκπληκτα μάτια να ρουφάνε την εικόνα και ταχύτατα να την μεταφράζουν σε στιγμιαία συναισθήματα. Αγωνία, άγχος, προσμονή, ικανοποίηση, ενθουσιασμός, χαρά...
Το μικρό άνοιγμα της ζελατίνας του κράνους είναι αρκετό ώστε να αφήσει να μπουν με ορμή οι εικόνες, οι ήχοι και τα αρώματα και να αγκαλιάσουν ψυχή και μυαλό διώχνοντας μακριά όλα τα"πρέπει" και τα "δήθεν" της μίζερης πραγματικότητας - καθημερινότητας μου.
Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα να ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις μου "στο κόκκινο" το μεγαλείο αυτής της συγκέντρωσης φίλων από όλη την Ελλάδα.
Κατάφερα να νιώσω μια από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές μοτοσυκλετιστικής ευτυχίας...
Σας ευχαριστώ όλους
Το ομορφότερο ταγκό μιας μαγικής βραδιάς που ανήκει αποκλειστικά στις δίτροχες καλλονές και στους αναβάτες τους...
Είναι η εικόνα που θα κρατήσω για πάντα μέσα μου...
Είναι το "κλικ" που καμία φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα εκτός από αυτή του μυαλού.
'Ενα μαύρο κάδρο, μια φωτεινή δέσμη και δύο έκπληκτα μάτια να ρουφάνε την εικόνα και ταχύτατα να την μεταφράζουν σε στιγμιαία συναισθήματα. Αγωνία, άγχος, προσμονή, ικανοποίηση, ενθουσιασμός, χαρά...
Το μικρό άνοιγμα της ζελατίνας του κράνους είναι αρκετό ώστε να αφήσει να μπουν με ορμή οι εικόνες, οι ήχοι και τα αρώματα και να αγκαλιάσουν ψυχή και μυαλό διώχνοντας μακριά όλα τα"πρέπει" και τα "δήθεν" της μίζερης πραγματικότητας - καθημερινότητας μου.
Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα να ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις μου "στο κόκκινο" το μεγαλείο αυτής της συγκέντρωσης φίλων από όλη την Ελλάδα.
Κατάφερα να νιώσω μια από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές μοτοσυκλετιστικής ευτυχίας...
Σας ευχαριστώ όλους
Άνοιξα το οδοιπορικό ξεκινώντας από τον επίλογο του. Ο λόγος είναι πως η συγκεκριμένη στιγμή χαράχθηκε έντονα στη μνήμη μου και δεν θα ήθελα να χαθεί ανάμεσα στις αράδες της περιγραφής και των ευχαριστιών που θα ακολουθήσουν.
Ζητώ συγνώμη λοιπόν και πάμε να ξετυλίξουμε από την αρχή την μικρή μας περιπέτεια.
Σε μια μικρή αναδρομή που θεωρώ πως έχω υποχρέωση να κάνω, είναι αφιερωμένες οι παρακάτω γραμμές.
Αυτή η αναδρομή αφορά κάποιους ανθρώπους, κάποιους φίλους, κάποια ξεχωριστά άτομα, την παρέα μας...Μια παρέα Τρικαλινών με κοινή αγάπη για την μοτοσυκλέτα, την βόλτα, το ταξίδι, την φωτογραφία, το άγνωστο, την εξερεύνηση.
Όλα τα παραπάνω έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Τη φιλία.
Φιλία που χτίστηκε και δυνάμωσε μέσα από μικρά και μεγάλα ταξίδια, μέσα από πειράγματα όπως το "5 το απόγευμα επιστροφή" το οποίο και δεν έχουμε τηρήσει ποτέ επιστρέφοντας αρκετές ώρες αργότερα στις βάσεις μας, μέσα από διάφορες αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε στις βόλτες μας, μέσα από την αλληλοϋποστήριξη που έχουμε ακόμη και σε θέματα που δεν αφορούν την μοτοσυκλέτα αλλά την σκληρή καθημερινότητά μας.
Η παρέα μας αποτελείται από ένα πυρήνα 7 ατόμων, γνωριμία πολλών χρόνων με τους περισσότερους . Πλέον γνωρίζουμε ο ένας για τον άλλον τον χαρακτήρα, τις συνήθειες και τα κουσούρια του.
Γεωργάκης Βαγγέλης
Ζαχαρόπουλος Σωτήρης
Γούλας Θάνος
Θεοδώρου Βασίλης
Καρανάνας Άγγελος
Μπαμπούρης Αποστόλης
Γκαραγκούνης Βαγγέλης
Όπως έγραψα πιο πάνω ο πυρήνας της παρέας αποτελείται από τα 7 συγκεκριμένα άτομα. Όμως γύρω μας, γύρω από την παρέα, γύρω από την Μοτο-Γιάφκα Τρικάλων όπως μας βάφτισε καλός μας φίλος, βρίσκονται πολλοί ακόμη φίλοι οι οποίοι πέρα από την στήριξη που μας παρέχουν στις εκδηλώσεις μας, πέρα από τις συναντήσεις μας, πέρα από την στήριξη στην επαγγελματική μας δραστηριότητα , είναι οι άνθρωποι που συμπληρώνουν ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της παρέας. Χωρίς αυτούς θα έλειπαν πολλά από αυτά τα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα πω ονόματα γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ξεχάσω κάποιους και δεν θα ήθελα ούτε να στεναχωρήσω ούτε να στεναχωρηθώ. Απλώς θα ήθελα και μέσα από εδώ και εκ μέρους και των υπολοίπων παιδιών να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Από τους 6 παραπάνω που ανέφερα, πριν έναν περίπου χρόνο ο Θάνος και ο Αποστόλης έγιναν συνεργάτες στην εταιρεία Earth Explorer και πλέον και οι 3 μας μέσα από την αστείρευτη διάθεση, τον σχεδιασμό, τις δοκιμές προσπαθούμε να αναπτύξουμε και να διαθέσουμε στην αγορά μοτοσυκλέτας προϊόντα ταξιδιωτικού εξοπλισμού.
Θεωρούμε πολύ σημαντικό το γεγονός πως έχουμε καταφέρει να συνδυάσουμε την επαγγελματική μας ενασχόληση με αυτό που αγαπάμε, Την μοτοσυκλέτα, τα ταξίδια, την γνωριμία με καινούριους φίλους, την εξερεύνηση νέων προορισμών.
Κλείνει η μικρή παρένθεση και πάμε να ξεφυλλίσουμε όσα συνέβησαν πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του διήμερου οδοιπορικού μας.
Τρίκαλα - Moto - Γιάφκα 8 Φεβρουαρίου 2015
Μια ακόμη κρύα βραδιά και στον χώρο της Earth Explorer βρισκόταν σε εξέλιξη η συνάντηση των γνωστών - αγνώστων. Γύρω από την ξυλόσομπα, με ζεστό καφέ για τους μεγαλύτερους και τσαγάκι για τα μικρά παιδιά (Αποστόλη να μου θυμίσεις να μαζέψουμε τσάι βουνού στην επόμενη βόλτα μας),
Η συζήτηση όπως κάθε σχεδόν βράδυ περιστρεφόταν γύρω από την οικονομική κατάσταση της χώρας, τους προβληματισμούς μας σχετικά μα το πολιτικό και πολιτειακό κατεστημένο, το αν ο Άδωνις θα γίνει τελικά υπουργός υγείας και αν ο Βαρουφάκης γράφεται με ένα ν....
Ψέμματα...
Επόμενη βόλτα, επόμενο μεγάλο ταξίδι, γιατί τα ΚΤΜ είναι τελικά τόσο προβληματικά, γιατί τα Honda είναι τόσο αξιόπιστα, γιατί οι Remus κάνουν τόσο θόρυβο ήταν αυτά που μας απασχολούσαν.
Κάπου εκεί και ανάμεσα στους ανορθωτές, τις τρόμπες βενζίνης, των γραναζιών και των λοιπων συζητήσεων κομμωτηριακού περιεχομένου ο Αποστόλης σε μια αποστροφή του λόγου του και υπό τους ήχους των γαστρικών υγρών του στομαχιού του θυμάται πως δεν είχε φάει τίποτα ακόμη και αρχίζει να νοσταλγεί τις πίτες της Ξανθής.
(Valia Calda Νοέμβριος 2014 στην μονή Κηπίνας η Ξανθή άνοιξε μια από τις πλαϊνες βαλίτσες του GS και έγινε πάρτι με σπιτικά εδέσματα. Τυρόπιτες, μηλόπιτες, σπανακόπιτες...Κόλαση, Δώσε και σε εμένα μπάρμπα...
Παύση....
"Πίτα" είναι η πρώτη κουβέντα που καταφέρνει να αρθρώσει..."Κοπή Πίτας Earth Explorer"
- Μα βρε Αποστόλη κοπή πίτας τέλος Μαρτίου?
- Ναι, γιατί όχι? Πίτα με συνοδεία από κοντοσούβλι, πρόβειο παϊδάκι και κοκκινιστό μοσχαράκι...
Αργότερα την ίδια βραδιά είχε ήδη δημιουργηθεί η εκδήλωση στο Facebook και περιμέναμε να δούμε την ανταπόκριση. Δεν ξέραμε που θα γίνει, δεν ξέραμε το πότε,, δεν ξέραμε αν "τρέχουν" άλλες εκδηλώσεις στις ημερομηνίες που σκεφτόμασταν και φυσικά δεν ξέραμε αν θα ανταποκρινόταν οι φίλοι μας μιας και η εποχή ήταν τέτοια που οι καιρικές συνθήκες ίσως οδηγούσαν την εκδήλωση σε αποτυχία.
Στις επόμενες ημέρες και μετά από πολλές συζητήσεις και προτάσεις για τον τελικό προορισμό αλλά και για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε καταλήξαμε πως θα κινηθούμε στην Ήπειρο και πιο συγκεκριμένα στα όμορφα Ζαγοροχώρια. Φυσικά για να φτάσουμε μέχρι τον τελικό μας προορισμό όπου θα πραγματοποιούσαμε την διανυκτέρευσή μας (Τσεπέλοβο) θέλαμε η διαδρομή να είσαι όσο το δυνατόν πιο όμορφη και να διασχίσει ένα μεγάλο κομμάτι της ορεινής Κεντρικής Ελλάδας.
Έχοντας ήδη καλύψει κάποιες διαδρομές στην προηγούμενη εκδρομή της Earth Explorer που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Ελλάδα και στα βουνά της Νότιας Πίνδου (Valia Calda, Photo Therapy Tour),
Ήταν ένα ρίσκο που πήραμε μιας και τα χιλιόμετρα της πρώτης ημέρας ήταν αρκετά (360 χλμ). Το να προσθέσουμε τόσα χιλιόμετρα ήταν ένας λάθος υπολογισμός (θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοώ).
Οι σκέψεις για την δεύτερη ημέρα ήταν μια διαδρομή 300 περίπου χιλιομέτρων η οποία μετά την χαρτογράφηση που πραγματοποιήσαμε, αλλά και με τις πιο λογικές φωνές της παρέας να επικρατούν, μειώθηκε στα 200 χιλιόμετρα.
Θεωρητικά και ως εδώ όλα πήγαιναν βάση πλάνου. Εν τω μεταξύ στην εκδήλωση που είχαμε δημιουργήσει στο Facebook ο αριθμός των ατόμων που επέλεγε πως θα έρθει στην εκδρομή ώρα με την ώρα, μέρα με την μέρα, ανέβαινε γεωμετρικά. Σχεδόν ένα μήνα πριν και φαινόταν πως η εκδρομή θα είχε αρκετά μεγάλη συμμετοχή.
Από εδώ και πέρα ξεκινούσε το πιο δύσκολο κομμάτι της οργάνωσης.
Αναζήτηση ξενοδοχείων και ξενώνων στην περιοχή...
Από την αρχή το μέλημά μας ήταν να καταφέρουμε να κλείσουμε την ίδια τιμή σε όλους τους ξενώνες - ξενοδοχεία.
Τα καταλύματα θέλαμε να βρίσκονται στο ίδιο χωριό ώστε να αποφευχθούν άσκοπες μετακινήσεις των συμμετεχόντων.
Έπρεπε να φροντίσουμε για το δείπνο το βράδυ του Σαββάτου και επίσης να φροντίσουμε να βρεθεί ο χώρος για την μικρή μας εκδήλωση που σκεφτόμασταν να κάνουμε το βράδυ του Σαββάτου.
Η εμπειρία μας μέσα από τις βόλτες της παρέας μας βοήθησε ώστε από πριν να ρυθμίσουμε αρκετές από τις λεπτομέρειες και τα προβλήματα που ενδεχομένως θα συναντούσαμε κατά τη διάρκεια του διημέρου.
Από την αρχή αποκλείσαμε χωμάτινα κομμάτια μικρής ή μεγάλης δυσκολίας και απόστασης. Ο λόγος απλός. Όταν πραγματοποιείς μια ανοιχτή συγκέντρωση πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού η σκέψη πως την εκδρομή θα ακολουθήσουν αναβάτες που ενδεχομένως να μην έχουν πείρα ή διάθεση, κάποιοι να είναι διπλοί και κάποιες μοτοσυκλέτες να μην είναι κατάλληλες για χωμάτινες διαδρομές.
Ασφάλτινη θα έπρεπε λοιπόν να είναι όλη η διαδρομή.
οι στάσεις θα έπρεπε να γίνουν σε συγκεκριμένα σημεία ώστε να μην κουράζει η πολύωρη οδήγηση τους πιο άπειρους αναβάτες.
Θα έπρεπε να φροντίσουμε για τον ανεφοδιασμό των μοτοσυκλετών με γνώμονα πως κάποιες μοτοσυκλέτες είχαν μικρή αυτονομία, όχι πάνω από 200 χιλιόμετρα.
Φαγητό, μεσημεριανός καφές και ξεκούραση ήταν κάτι που επίσης έπρεπε να μελετηθεί με προσοχή.
Η κατάσταση των δρόμων ήταν επίσης ένα σημείο το οποίο θα έπρεπε να ελέγξουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ημερομηνία της εκδήλωσης. Οι διαδρομές ήταν όλες στον ορεινό όγκο και ξέραμε πολύ καλά πως συνήθως μετά από τον χειμώνα υπάρχουν αρκετά προβλήματα στο επαρχιακό δίκτυο.
Οι μέρες περνούσαν και οι συμμετοχές αυξανόταν συνεχώς. Ήδη το πρώτο μεγάλο ξενοδοχείο είχε κλείσει και γινόταν προσπάθειες για να κλείσουμε στη ίδια τιμή το 2ο και μετά το 3ο μέχρι που φτάσαμε την τελευταία ημέρα πριν την εκδήλωση να έχουμε κλείσει συνολικά 11 ξενοδοχεία - ξενώνες. Συνολικά 109 δωμάτια και 245 κλίνες.Κάποια στιγμή φοβηθήκαμε πως το όλο θέμα είχε ξεφύγει από τον έλεγχό μας και σκεφτήκαμε με μια ανακοίνωση να περιορίσουμε ή ακόμα και να σταματήσουμε την περαιτέρω δήλωση συμμετοχών. Μετά από σκέψη απορρίψαμε αυτή τη σκέψη μιας και θα ήταν άδικο για κάποιους που θέλανε από την αρχή να δηλώσουν συμμετοχή αλλά για κάποιους λόγους καθυστερούσαν. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την απόφαση έπαιξε το γεγονός πως στην πρώτη μας εκδρομή στη Valia Calda οι συμμετέχοντες συμπεριφέρθηκαν υποδειγματικά και δεν είχε δημιουργηθεί το παραμικρό παρατράγουδο. Βάσει λοιπόν αυτής της προηγούμενης εικόνας αποφασίσαμε να το αφήσουμε να εξελιχθεί.
Το αποτέλεσμα ήταν να συγκεντρωθούν 179 μοτοσυκλέτες (βάσει αριθμημένων αυτοκόλλητων της εκδήλωσης που μοιράσαμε) και 245 άτομα βάσει δωματίων.
Ένα από τα σημαντικά θέματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η εύρεση χώρου που θα μπορούσε να φιλοξενήσει την εκδήλωση το βράδυ του Σαββάτου. Στην αρχή η τραπεζαρία - λόμπι του πρώτου και μεγαλύτερου ξενοδοχείου φάνταζε ιδανική. Μπορούσε να φιλοξενήσει 100-110 άτομα. Όταν διαπιστώσαμε (20 ημέρες πριν την εκδήλωση) πως τα άτομα θα ήταν παραπάνω από 100 έπρεπε να βρούμε έναν μεγαλύτερο χώρο.
Σε συνεννόηση με κάποιους πρόθυμους ξενοδόχους ήρθαμε σε επαφή με τον Δήμαρχο του Δήμου Ζαγορίου από τον οποίο ζητήσαμε να μας παραχωρηθεί ο χώρος της μαθητικής εστίας του χωριού. Μετά από συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου εγκρίθηκε η αίτηση μας και μας δόθηκε το πράσινο φως για την χρήση της αίθουσας με την προϋπόθεση να την παραδώσουμε στην κατάσταση την οποία παραλάβαμε, κάτι που κάναμε.
Οι καρέκλες και η θέρμανση ήταν κάποια επιμέρους ζητήματα τα οποία λύθηκαν στην πορεία μετά από συνεννόηση με κάποιους ξενοδόχους.
Χαρτογράφηση Διαδρομής
Μια ακόμη μικρή παρένθεση για να αναφερθούμε στην χαρτογράφηση που αν θυμάμαι καλά έγινε 1 εβδομάδα πριν από την εκδήλωση. Συμμετείχαν οι γνωστοί - άγνωστοι + συμμετοχή έκπληξη του Γιώργου Παπαδόπουλου από Θεσσαλονίκη (είναι αυτό που έγραψα πιο πριν για τους ανθρώπους που περιβάλουν με αγάπη αυτή την παρέα).
Η χαρτογράφηση περιελάμβανε σχεδόν όλες τις διαδρομές και τις στάσεις της εκδήλωσης, περίπου 600 χιλιόμετρα τα οποία και έγιναν σε μία ημέρα. Ξεκίνημα στις 07:00 το πρωί και επιστροφή λίγο μετά τις 12:00 τα μεσάνυχτα.
Ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες
Κλείνουμε την μικρή παρένθεση και συνεχίζουμε.
Σημαντικά ζητήματα είχαν ήδη πάρει τον δρόμο της επίλυσης όμως υπήρχαν ακόμα κάποια τα οποία έπρεπε άμεσα να λυθούν. Κάποια αφορούσαν την όσο το δυνατόν ξεκούραστη και ομαλότερη διέλευση μας από το οδικό δίκτυο. Στα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής του Σαββάτου η πρόθεσή μας ήταν να ακολουθήσουμε τον παλιό δρόμο Τρικάλων - Ιωαννίνων (μέσω Κατάρας) ώστε να αποφύγουμε την Εγνατία Οδό και τα διόδια κοντά στο χωριό Μαλακάσι. Μετά την χαρτογράφηση όμως η ιδέα απορρίφθηκε μιας και ο δρόμος (λόγω μη χρήσης) ήταν κλειστός από χιονοπτώσεις.
Μονόδρομος λοιπόν η Εγνατία Οδός στην οποία θα μπαίναμε από
το Μαλακάσι και θα βγαίναμε στην έξοδο του Μετσόβου. Το πρόβλημα στην
συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο χρόνος καθυστέρησης στην πληρωμή των διοδίων. Από
την αρχή της διαδρομής (εκκίνηση από τα Τρίκαλα) θα ξεκινούσαν περίπου 100
μοτοσυκλέτες (με τα υπόλοιπα παιδιά θα βρισκόμασταν στα οροπέδια του Μετσόβου
και στο βενζινάδικο Strada,
στα Γρεβενα).
Η επιλογή να περάσουν μια - μια οι μοτοσυκλέτες πληρώνοντας
ξεχωριστά το αντίτιμο αποκλείστηκε από την αρχή. Η επιλογή να συγκεντρωθούν τα
χρήματα των διοδίων το Σάββατο πρωί πριν την εκκίνηση επίσης αποκλείστηκε λόγω
πίεσης χρόνου.
Αποφασίσαμε λοιπόν να επικοινωνήσουμε με τον προϊστάμενο των
διοδίων Μαλακασίου και να του ζητήσουμε να περάσουν οι μοτοσυκλέτες από ένα
γκισέ, ώστε να γίνει η καταμέτρηση και να πληρωθεί το συνολικό ποσό από τον
τελευταίο αναβάτη (Αποστόλης). Έτσι κι έγινε. Νομίζω πως ήταν ότι καλύτερο μιας
και δεν υπήρξε καθόλου καθυστέρηση.
Τα χρήματα που πληρώθηκαν από τον Αποστόλη
(160 ευρώ) δόθηκαν από τους αναβάτες το βράδυ του Σαββάτου στην εκδήλωση.
Όσοι πέρασαν από τα διόδια έδωσαν 2 ευρώ
παίρνοντας ταυτόχρονα και 2 λαχνούς για να συμμετάσχουν στην κλήρωση.
Θέματα που είχαν να κάνουν με το μεσημεριανό φαγητό του
Σαββάτου καθώς επίσης και με τον αποχαιρετιστήριο καφέ της Κυριακής στα
Ιωάννινα διευθετήθηκαν κατά την επίσκεψή μας στην χαρτογράφηση που προηγήθηκε.
Οι ημέρες πλησίαζαν και το μόνο θέμα που πλέον μας
απασχολούσε ήταν ο καιρός. Οι προβλέψεις μόνο ενθαρρυντικές δεν ήταν. Τέλη
Μαρτίου και ήταν απολύτως φυσικό να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για εκδήλωση
βροχοπτώσεων ή ακόμη και καταιγίδων.
Κάθε ημέρα κοιτούσαμε όλα τα site πρόγνωσης
καιρού. Σε όλα βλέπαμε πως ο καιρός τελικά δεν θα μας έκανε το χατίρι. Βροχές,
καταιγίδες, κρύο...Απογοήτευση και σκεπτικισμός...Να το αναβάλουμε? Πως θα
γίνει? Ήδη οι περισσότεροι είχαν στείλει
προκαταβολές, είχαν κανονίσει τις άδειές και τις υποχρεώσεις τους. Ήδη είχαν
μπει σε ταξιδιωτικούς ρυθμούς...
Αναβολή λοιπόν σε καμία περίπτωση παρά μόνο αν υπήρχαν προβλέψεις για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα που θα έθεταν σε κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα.
Επικοινωνία με κάποιους φίλους στο ΑΤΑ και παίρνουμε και από εκεί την κρυάδα. "Ο καιρός το Σ/Κ θα είναι πολύ άστατος. Είναι δε τόσο ευμετάβλητος που ανά 2 ώρες αλλάζουν τα δεδομένα."
Το βράδυ της Πέμπτης το σύστημα Poseidon μας έδωσε κάποιες ενθαρρυντικές προβλέψεις για την Κυριακή μόνο. Αποφασίσαμε να μην ασχοληθούμε ξανά με τις προβλέψεις και απλά να μην παραλείψουμε να βάλουμε στις βαλίτσες μας τα αδιάβροχα...
Άφησα τελευταίο το πιο σημαντικό θέμα που μας απασχολούσε για να του δώσω και την πρέπουσα βαρύτητα. Αυτό έχει να κάνει με την λαχειοφόρο που θα λάμβανε χώρα το βράδυ του Σαββάτου στην εκδήλωση στην Μαθητική Εστία στο χωριό Τσεπέλοβο.Η ιδέα ήταν να γίνει μια λιτή λαχειοφόρος ώστε τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν να δoθούν για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό. Έπρεπε καταρχήν να διασφαλίσουμε την διαύγεια της λαχειοφόρου. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι δύσκολο να κατηγορηθείς για κάτι όση καλή διάθεση και να έχεις...
Σκεφτήκαμε πως το πιο σωστό θα ήταν, αφού πραγματοποιηθεί η λαχειοφόρος, να γίνει καταμέτρηση των χρημάτων παρουσία όλων και την επόμενη ημέρα να παραδοθούν στον δάσκαλο του Μονοθεσίου Δημοτικού σχολείο Κο Ράπτη Δημήτρη.
Δύο ημέρες πριν την εκδήλωση (Πέμπτη) και ο χώρος της Γιάφκας γέμισε με φίλους. Άνθρωποι χωρίς κανένα συμφέρον ήρθαν νωρίτερα για να μας βοηθήσουν σε οτιδήποτε θα χρειαζόμασταν. Ηλία Αντωνόπουλε, Γιώργο Μιχάλαρε και Νίκο Μπούσουλα, Respect...
Η Παρασκευή επιτέλους είχε φθάσει. Από νωρίς το μεσημέρι άρχισαν να καταφθάνουν στα Τρίκαλα φίλοι από όλη την Ελλάδα. Ο μεγαλύτερος όγκος είχε συγκεντρωθεί μέχρι αργά το βράδυ ενώ αρκετοί φίλοι από γειτονικές πόλεις θα ερχόταν στο σημείο συνάντησης το Σάββατο πρωί.
Η ταβέρνα "Τηγανιές & Σχάρες" του φίλου μας Λευτέρη φιλοξένησε για ακόμη μια φορά τις γαστρονομικές μας ανησυχίες. Συνδυασμός γεύσης - ποιότητας - τιμής...
(Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στα Τρίκαλα αναζητήστε την συγκεκριμένη ταβέρνα και χρησιμοποιήστε το όνομα της Earth Explorer.)
Μετά από ένα καλό δείπνο απαραίτητος και ένας καλός ύπνος. Το ξενοδοχείο "Ληθαίον" φρόντισε για την φιλοξενία των φίλων μας σε πολύ λογικές τιμές. (αν βρεθείτε στα Τρίκαλα επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το όνομα της Earth Explorer. Ζητήστε να μιλήσετε με τον ιδιοκτήτη Κο Πασχάλη Κώστα).
Έχω την εντύπωση πως κάποιοι συνέχισαν την βραδινή τους έξοδο στα Τρίκαλα κάνοντας "ζημιά". Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες και όχι διασταυρωμένες οπότε δεν θα πω τίποτα παραπάνω :P
Το πρώτο ξεχωριστό κομμάτι του οδοιπορικού για εμένα....
Έχοντας την μικρή μου κόρη Νάσια σαν συνοδοιπόρο νομίζω πως είχα συνεχώς ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο πίσω από την ζελατίνα του κράνους μου.
Ήταν η πρώτη μας μεγάλη βόλτα, το πρώτο μας ταξίδι και αυτό από μόνο του αποτελούσε λόγο για να είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος.
Άξια συνεπιβάτης και εύχομαι να την έχω μαζί μου σε πολλά ακόμα ταξίδια.
Μωρό μου σ' αγαπώ και σ' ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου...
Και το δεύτερο...
Στάθη ξέρεις πόσο πολύ ήθελα να έρθεις. Τους λόγους τους γνωρίζουμε και οι δύο πολύ καλά. Εύχομαι και στα επόμενα να είσαι μαζί μου.
Α, με το Vito φυσικά χαχαχαχαχαχα. Να 'σαι καλά αδερφέ.
Δεν θυμάμαι πόση ώρα κοιμήθηκα (σίγουρα όχι πάνω από 1) και στις 06:00 ήμουν έτοιμος για να αναχωρήσω από την βάση μου για το σημείο συνάντησης (Bulli's Cafe). Η γριά μου έτοιμη από το προηγούμενο βράδυ, περίμενε υπομονετικά και αυτή να ζήσουμε αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία.
Στις 07:00 ήδη είχαν ξεκινήσει να συγκεντρώνονται οι πρώτοι ταξιδιώτες. Μαζί τους και σχεδόν όλη η παρέα της Γιάφκας. Ο Αποστόλης είχε αναλάβει να οδηγήσει τα παιδιά από το ξενοδοχείο στο σημείο συνάντησης και στις 07:30 βρισκόμασταν όλοι συγκεντρωμένοι και έτοιμοι για να αναχωρήσουμε.
Μια σύντομη ενημέρωση για το πρόγραμμα της πρώτης ημέρας με συνοδεία πεντανόστιμων κρουασάν σοκολάτας, προσφορά του φίλου μας Βαγγέλη Κλάντζου και των αρτοποιείων "Άρτος".
Είχαμε αποφασίσει να χωριστούμε σε δύο γκρουπ ώστε να υπάρχει καλύτερη συνεννόηση μεταξύ μας στη διάρκεια του 2ημέρου. 2 οδηγοί (Γκαραγκούνης Βαγγέλης, Γεωργάκης Βαγγέλης), 2 "σκούπες" (Ζαχαρόπουλος Σωτήρης, Μπαμπούρης Αποστόλης) και ενδιάμεσα στα γκρουπ σε ρόλο "δορυφόρων" κάποιοι από τους φίλους μας που θα βοηθούσαν όπου θα χρειαζόταν.
Λίγο μετά τις 08:00 τα 2 γκρουπ αναχωρούσαν για τα πρώτα χιλιόμετρα από τα 360 της πρώτης ημέρας. Μέχρι την Καλαμπάκα (όπως και στην πρώτη μας εκδήλωση Valia Calda Photo Therapy Tour) τα παιδιά της ομάδας ΔΙΑΣ των Τρικάλων φρόντισαν να διακόπτουν την κυκλοφορία σε φανάρια και κόμβους ώστε η διέλευση των αναβατών να γίνει με ασφάλεια αλλά και για να μην διασπαστούν τα γκρουπ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την πλευρά των διοργανωτών σε όλα τα παιδιά της ομάδας και προσωπικά στον Γεωργάκη Βαγγέλη.
Το μυαλό άρχισε να ηρεμεί και το σώμα να χαλαρώνει όταν πλέον αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον δρόμο προς τα Μετέωρα. Από εδώ και πέρα η κίνηση που θα συναντούσαμε θα ήταν από ελάχιστη ως μηδαμινή.
Υπήρχε η σκέψη να περάσουμε μέσα από Καλαμπάκα και Καστράκι ώστε να ανέβουμε από την άλλη πλευρά των Μετεώρων που έχει πιο όμορφη θέα από τους βράχους και τα μοναστήρια αλλά η κίνηση που θα συναντούσαμε μας απέτρεψε. Στην επόμενη, να αφήσουμε και κάτι :).
Ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Βλαχάβα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε από την πίσω πλευρά των Μετεώρων στους λόφους των Αντιχασίων. Δρόμος χωρίς ιδιαίτερη κίνηση με σχετικά κακό οδόστρωμα.
Αριστερά για Καλαμπάκα με την συνοδεία πλέον και του οχήματος υποστήριξης του Στάθη και οδηγική απόλαυση στις στροφές μέχρι το Μουργκάνι όπου και ακολουθήσαμε πινακίδες για Ιωάννινα. Κάπου εκεί ξεκίνησε η βροχή η οποία μας κράτησε συντροφιά μέχρι αργά το απόγευμα.
Πέρασμα από Τρυγώνα - Ανάληψη (Βασίλη στην επόμενη θα είσαι μαζί μας) και μίνι regroup μετά το Μαλακάσι και πριν μπούμε στην Εγνατία Οδό. Αν θυμάμαι καλά η βροχή είχε δυναμώσει και το κρύο έκανε αισθητή την παρουσία του. Λίγο πριν φτάσουμε στα διόδια την εμφάνισή της έκανε και η ομίχλη...(ένα στοιχείο που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει εκείνη την ημέρα είναι ότι κατά τη διάρκεια των 360 χιλιομέτρων αντιμετωπίσαμε όλα τα καιρικά φαινόμενα).
Μικρή στάση μετά τα διόδια για να συγκεντρωθούν και πάλι τα γκρουπ.
Επόμενη ανασυγκρώτηση στο Μέτσοβο λίγο πριν τα οροπέδια όπου μας περίμεναν αρκετά παιδιά από Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές.
Όπως έγραψα πιο πριν υπήρχε η σκέψη για στάση στα οροπέδια αλλά ο καιρός δεν μας το επέτρεψε.
Γρήγορο το πέρασμα μας από την περιοχή αλλά νομίζω πως σε όλους έχουν αποτυπωθεί οι εικόνες που αντικρίσαμε.
Πέρασμα από τα χωριά Μηλιά - Κρανιά μέσα από ένα υπέροχο τοπίο (αξίζει να οδηγήσετε στον συγκεκριμένο δρόμο Μετσόβου - Γρεβενών)
και μεγάλη στάση στο πρατήριο Strada λίγο πριν τα Γρεβενά. Πλησιάζοντας στο πρατήριο δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Δεκάδες μηχανές να μας περιμένουν για να ενσωματωθούν στην εκδρομή. Ήταν ουσιαστικά το σημείο συνάντησης με τα παιδιά από τη Βόρειο Ελλάδα. Ανεφοδιασμός που πρέπει να κράτησε πάνω από 1.30 ώρα.....Όταν είχαμε επισκευτεί το βενζινάδικο κατά την χαρτογράφηση είχαμε προειδοποιήσει τον υπάλληλο για το το ότι το Σάββατο θα υπήρχαν 150+ μηχανές για ανεφοδιασμό, προφανώς δεν μας πίστεψε και μας "έγραψε". Δεν εξηγείται το γεγονός πως ήταν μόνος του και έπρεπε να βάλει βενζίνη σε τόσες μοτοσυκλέτες. Από το πρώτο πεντάλεπτο είπε σε όλους να βάζουν μόνοι τους βενζίνη και να τον πληρώνουν στη συνέχεια. Εκείνη την ημέρα καμπόσοι κερδίσαν, καμπόσοι χάσαν, έτσι Βασίλη? χαχαχαχα. Πέρα από την πλάκα ο επαγγελματισμός στο μεγαλείο του...
Ενσωματωμένοι πλέον όλοι στα γκρουπ ξεκινάμε για τον επόμενο προορισμό μας που ήταν το χιονοδρομικό κέντρο Βασιλίτσας. Επίσης υπέροχη διαδρομή ειδικά μετά το χωρίο Σμίξη όπου ο δρόμος ανηφορίζει απότομα για να φτάσει στο χιονοδρομικό κέντρο μέσα από διάσπαρτα πανύψηλα Έλατα.
Υπήρχε φόβος για παγετό, αν και είχε μεσημεριάσει πια. Το ύψος του χιονιού δεξιά και αριστερά του δρόμου όσο σκαρφαλώναμε στο Εθνικό Πάρκο της Πίνδου ανέβαινε. Η θερμοκρασία από την αντίθετη έπεφτε. Θυμάμαι που ρώτησα τον Αποστόλη κάποια στιγμή και μου είπε πως το θερμόμετρο της εξωτερικής θερμοκρασίας της μοτοσυκλέτας του έδειχνε 7 βαθμούς....
Εντάξει εσύ δεν υπάρχεις......We love u Λέμεεε
Γιαγιάκος Αλέξανδρος. Ο ένας εκ των δύο φωτογράφων μας. Φίλε ευχαριστούμε πολύ, αλλά να ξέρεις και στην επόμενη μέσα στο Vito παρέα με τον Στάθη θα τη βγάλεις χαχαχαχα.
Φάνη μου να αναρρώσεις γρήγορα και να σε έχουμε γρήγορα και πάλι κοντά μας !!!!
Τι είδες παλικάρι μου?
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Στάση στις κάτω πίστες του χιονοδρομικού της Βασιλίτσας και εκεί πλέον αντιλαμβάνομαι τον όγκο της εκδήλωσης. Παρκαρισμένες μοτοσυκλέτες μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μου. Σαστισμένοι οι σκιέρ είχαν σταματήσει και μας κοίταζαν. Μην μας λυπάστε παιδιά, ίσως τα δικά μας ρούχα να είναι πιο ζεστά από τα δικά σας ;)
Και η Ξανθή γυναίκα του Σταύρου κάνει κίνηση ματ, ανοίγει τις πλαϊνές βαλίτσες και βγάζει από μέσα λογιών ταψάκια με πίτες. Ήξερα πως θα συμβεί και ήμουν κοντά, πρόλαβα. Έγινε ο κακός χαμός. Βασίλη ξανά....καμπόσοι φάγαν, καμπόσοι μείναν με την όρεξη χαχαχαχαχα. Ξανθή μου εύχομαι τον Οκτώβρη να γεμίσεις και το top-case με πίτες. Τα ρούχα σας στείλτε τα με το ΚΤΕΛ, θα την βολέψουμε την κατάσταση χαχαχαχαχα.
Μέσα στον γενικό χαμό δεν είχα καταλάβει πως κάποιοι έλειπαν. Τα παιδιά από το moto-factory (Βασίλης Γκαρνάρας - Βάϊος Τσιώλης) είχανε μείνει λίγο πιο πίσω για να φορτώσουν στο τρεϊλερ την μοτοσυκλέτα του Γιώργου ο οποίος έμεινε από αλυσίδα. Οι ρουφιάνοι λένε πως το έκανε επίτηδες για να πάει το υπόλοιπο της διαδρομής με το αυτοκίνητο και να κοιμηθεί....
Πλέον η μεγάλη μας στάση ήταν κοντά και ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Φιλιπαίους - Σαμαρίνα. Επίσης πολύ όμορφη διαδρομή με χιόνι δεξιά και αριστερά του δρόμου αλλά στεγνό στη μέση.
Κατά την άφιξη μας στη Σαμαρίνα πρέπει οι ηλικιωμένοι κάτοικοι να τελειώσαν με μιας τα υπογλώσσια. Τα πιεσόμετρα να πήραν φωτιά και οι γιατροί να κάνανε υπερωρίες. Συγκεντρωμένες 175 μοτοσυκλέτες στην πλατεία και στους γύρω δρόμους δεν πρέπει να το ζήσανε ξανά. Οι ταβέρνες που είχαμε κλείσει (οι 4 της πλατείας) γέμισαν με πεινασμένους ταξιδιώτες.
Με την ώρα να έχει αρχίσει να περνάει ειδοποιούμε πως πρέπει να ξεκινήσουμε.
Υπήρχε ακόμη αρκετός δρόμος μπροστά μας και αρκετά να δούμε πριν νυχτώσει.
Φωτογραφίες από Σαμαρίνα δεν έχω, μεγάλη η πείνα ποιός να ασχοληθεί να τραβήξει χαχαχαχα.
Επόμενος προορισμός μας πλέον το Τσεπέλοβο με μια μικρή στάση στη γέφυρα του Βοϊδομάτη και στάση για ανεφοδιασμό στο Καλπάκι. Το πέρασμά μας από το χωριό _______ μας δημιούργησε κάποια προβλήματα λόγω ότι ο δρόμος περνούσε μέσα από ένα ποτάμι το οποίο όταν χαρτογραφούσαμε την διαδρομή είχε ελάχιστο νερό ενώ την ημέρα της εκδήλωσης τα νερά ήταν τόσο ορμητικά που ήταν αδύνατο να το διασχίσουμε. Το πρόβλημα μάλλον ήταν συχνό και γι αυτό υπήρχε άλλος δρόμος, πάλι μέσα στο χωριό όπου οδηγούσε σε καινούρια γέφυρα που σε περνούσε με ασφάλεια απέναντι. Μικρή στάση για φωτογραφίες και τσιγάρο.
Το κομμάτι μέχρι την Κόνιτσα οδηγική απόλαυση. Ανοιχτός δρόμος χωρίς καθόλου κίνηση.
Φτάσαμε στην γέφυρα του Βοϊδομάτη σχεδόν σούρουπο.
Στενός ο δρόμος των λίγων μέτρων μέχρι τη γέφυρα ήταν όμως αρκετό για να δημιουργήσει μικροεκνευρισμό σε όλους μας. Ήδη βρισκόμασταν από το πρωί στον δρόμο και ήδη έπρεπε βάσει προγράμματος να είμαστε στο Τσεπέλοβο. Ενά συγνώμη σε όλους σας που δεν υπολογίσαμε σωστά την ώρα και σας ταλαιπωρήσαμε στα τελευταία χιλιόμετρα.
Στάση για ανεφοδιασμό στα δύο πρατήρια που βρίσκονται αντικρυστά στο Καλπάκι και πλέον η επόμενη στάση θα είναι και ο τελικός μας προορισμός. Περίπου 35 χιλιόμετρα μας χώριζαν από το Τσεπέλοβο. Καθώς ανεβαίναμε ξανά στο βουνό έζησα ξανά το θέαμα που είχα ζήσει και στη Valia Calda. Ενα φωτεινό φίδι να ανεβαίνει αργά τις πλαγιές των βουνών. Πραγματικά είναι άλλο να σας το περιγράφω και άλλο να το βλέπετε ζωντανά.
Αφού είχαν φτάσει όλοι στο χωριό, αρχίσαμε να τακτοποιούμαστε και εμείς στα δωματιά μας. Μεγάλο το άγχος αυτή τη φορά μιας και η ώρα που θα πηγαίναμε για φαγητό ήταν μετά τις 23:00.
Με την εκδήλωση που όσο και να πεις θα χρειαζόταν 2-3 ώρες να ολοκληρωθεί έπρεπε να γίνουν όλα λίγο πιο γρήγορα. Ήδη όλοι είχαμε κουραστεί πολύ...
Στις 12:00 αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε στον χώρο της μαθητικής εστίας. Ευτυχώς οι άνθρωποι του χωριού είχαν ετοιμάσει σχεδόν τα πάντα και αυτό που χρειαζόταν από εμάς να γίνει ήταν να στήσουμε την ηχητική εγκατάσταση ώστε να ξεκινήσει η εκδήλωση.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με καλωσόρισμα από την πλευρά των διοργανωτών και συνεχίστηκε με ομιλίες του Τέλη (Ταξίδι με Varadero στο Vladivostok), του Βασίλη Μεταλινού (Ταξίδι με Royal Enfield στην Ινδία),
μίλησε ο Ηλίας Αντωνόπουλος και η Άντρεα Ψωμά
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε η κλήρωση των δώρων της λαχειοφόρου. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τη λαχειοφόρο ήταν περίπου 1050 ευρώ από τα οποία πληρώθηκαν τα διόδια και τα υπόλοιπα (850 ευρώ) κρατήθηκαν στην άκρη για να παραδωθούν την επόμενη ημέρα το πρωϊ στο δάσκαλο του Δημοτικού σχολείου Τσεπέλοβου.
Αφού τακτοποιήσαμε την αίθουσα φροντίζοντας να την παραδώσουμε όπως την βρήκαμε ανηφορίσαμε για το ξενοδοχείο μας. Το ρολόϊ έδειχνε 03:30 αλλά η ένταση της ημέρας ήταν τέτοια που όλη η ομάδα της διοργάνωσης της εκδήλωσης κατέληξε στο λόμπι του ξενοδοχείου.
Το ενδιαφέρον μονωπόλησε ο Θάνος ο οποίος μας διηγήθηκε όλα τα περιστατικά που του είχαν συμβεί όσα χρόνια ογηγεί μοτοσυκλέτα και αυτοκίνητο. Γράφει δίτομη εγκυκλοπέδια χωρίς υπερβολή.
Λίγο πριν ανέβουμε στα δωμάτια η ιδέα να επισκευτούμε το Vito του Στάθη και να ξανα-δοκιμάσουμε τα κρουασάν του Γιώργου αποδείχθηκε πεντανόστιμη.
Φήμες πως κάποιοι ροχάλησαν εκείνο το βράδυ ελέγχονται ως ανακριβείς....
2η Ημέρα
Αλλάζοντας ελαφρώς το πρόγραμμα ξυπνήσαμε περίπου στις 10:00. Τα χιλιόμετρα σήμερα ήταν σαφώς λιγότερα και έτσι δν υπήρχε λόγος βιασύνης.
Ο Στέλιος Κάζακλης και τα παιδιά από το Moto-Factory έπιασαν δουλειά ώστε να ετοιμαστεί η μηχανή του Γιώργου που την προηγούμενη είχε μείναι από αλυσίδα. Την καινούρια αλυσίδα έστειλε ο Γιάννης Νακος από της Πτολεμαϊδα. Γιάννη Respect !!!
Κάποιοι μόλις ξυπνούσαν....
ενώ στο Δημοτικό σχολείο όλα ήταν έτοιμα για την μικρή τελετή παράδοσης των χρημάτων από την πλευρά των συμμετεχόντων στην εκδήλωση, στον δάσκαλο Κο Ράπτη Δημήτρη.
Δυστυχώς τα 3 παιδιά του σχολείου δεν παραβρέθηκαν. Λίγο η πολυκοσμία, λίγο η ντροπή ήταν απολύτως λογικό να μην έρθουν. Μετά από έναν σύντομο λόγο του δασκάλου αλλά και κάποιων εκ των διοργανωτών παραδόθηκαν τα χρήματα με την υπόσχεση από την πλευρά του δασκάλου πως θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά εξοπλισμού για το σχολείο του χωριού.
Η ώρα αναχώρησης της δεύτερης ημέρας είχε αλλάξει από την προηγούμενη βραδιά λόγω του πολύ φορτωμένου προγράμματος αλλά και λόγω των λίγων χιλιομέτρων που είχαμε να διανύσουμε.
Μετά την εκδήλωση στο σχολείο συγκεντρωθήκαμε λίγο έξω από το χωριό και ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας. Αν και τα χιλιόμετρα ήταν λίγα η διαδρομή περνούσε στην ουσία μέσα από τον κύριο όγκο κάποιων γνωστών χωριών του Ζαγορίου.
Πρώτη στάση λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το Τσεπέλοβο στο χωριό Δίλοφο.
Έχοντας επισκευτεί το χωριό λίγους μήνες πιο πριν είχα μείνει έκπληκτος από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του αλλά και από τα καλά συντηρημένα αρχοντικά. Στενά πλακόστρωτα σοκάκια, ο ψηλός πλάτανος στην πλατεία του χωριού, το ψηλό αρχοντικό Μακρόπουλου για το οποίο ο μύθος λέει πως Πρόκειται για ένα τετραώροφο κτήριο ύψους 14 μέτρων, το οποίο σήμερα ανήκει στην οικογένεια Λουμίδη. Ο Γιώργος Μακρόπουλος ήταν ένας πάμπλουτος έμπορος, παντρεύτηκε όμως μια κοπέλα που καταγόταν από το γειτονικό χωριό Κουκούλι. Σύμφωνα με την παράδοση η νύφη στεναχωρέθηκε που θα έπρεπε να αφήσει το χωριό της για να ζήσει στο Δίλοφο, οπότε ζήτησε από τους μαστόρους να χτίσουν ένα πανύψηλο αρχοντικό για να μπορεί από τον επάνω όροφο ν' αγναντεύει το Κουκούλι. καθώς και το πετρόχτιστο δημοτικό αποτελούσαν σημαντικούς λόγους για επίσκεψη και φωτογράφηση.
Μετά την περιήγησή μας στο πανέμορφο Δίλοφο συνεχίσαμε προς Αρίστη και μετά από λίγα χιλιόμετρα στάση για να θαυμάσουμε και να φωτογραφήσουμε το γεφύρι του Κόκκορη. Επιβλητικό ανάμεσα στο φαάγγι και πολύ κοντά στην καινούρια γέφυρα που εξυπηρετεί την κυκλοφορία, είναι το πιο ξακουστό από μια σειρά πέτρινων γεφυριών που συναντήσαμε στην διαδρομή μας.
Μέσω Αρίστης κατηφορήσαμε για να συναντήσουμε τον ποταμό Βοϊδομάτη με τα παγωμένα και κρυστάλλινα νερά του. Σκέψη για να κολυμπήσει κάποιος δεν υπήρξε. Πραγματικά τα νερά του ποταμού είναι παγωμένα χειμώνα - καλοκαίρι.
Από το σημείο της γέφυρας μέχρι το χωριό Πάπιγκο ο δρόμος ανηφορίζει και μετά από αρκετές κλειστές στροφές καταλήγει στην πλατεία του χωριού. Πετρόχτιστα σπίτια και εδώ με έντονη τη Ζαγορίτικη αρχιτεκτονική.
Η στάση μας έγινε στις Οβίρες που βρίσκονται ανάμεσα στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο. Οι Οβίρες είναι σχηματισμοί στο βουνό που αποτελείται από σχιστόλιθο. Το νερό που περνάει ανάμεσα εχει σχηματίσει μικρές και μεγαλύτερες δεξαμενές που δημιουργούν ένα υπέροχο θέαμα. Τους καλοκαιρινούς μήνες κάποιες χρησιμοποιούνται και για μπάνιο. Τα νερά και εδώ επίσης παγωμένα !!!
Επόμενη στάση το χωριό Βίκος.
Λίγο πριν το χωριό επιβεβλημένη στάση λίγο πριν την είσοδο του χωριού για να φωτογραφίσουμε τον φιδίσιο δρόμο που σκαρφαλώνει στο βουνό οδηγόντας στο Πάπιγκο. Η θέα του δρόμου, του Βοϊδομάτη ποταμού αλλά και των βουνών που υπάρχουν τριγύρω, εντυπωσιακή.
Αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες στην πλατεία του χωριού και αφού ακολουθήσαμε ένα μικρό μονοπάτι φτάσαμε σε ένα από τα μπαλκόνια του φαραγγιού του Βίκου. Απίστευτη η θέα που κόβει την ανάσα....
Ήδη κάποιοι ταξιδιώτες είχαν αρχίσει να αναχωρούν για τις βάσεις τους επιλέγοντας διαδρομές ανεξάρτητες από το πρόγραμμα της εκδήλωσης.
Η υπόλοιπη παρέα συνέχισε με προορισμό αυτή τη φορά την πόλη των Ιωαννίνων όπου θα κάναμε την τελευταία μας στάση για καφεδάκι και αποχαιρετισμό.
Λίγο μετά τις 20:00 αν θυμάμαι καλά και αφού αποχαιρετήσαμε τον μεγάλο όγκο των ταξιδιωτών περίπου 30 μοτοσυκλέτες πήραν τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη των Τρικάλων σε ένα ειδυλιακό ηλιοβασίλεμα. Πλέον η εκδρομή πλησίαζε στο τέλος της. Τα χιλιόμετρα μετρούσαν αντίστροφα...
Λίγο μετά το χωριό Τρυγώνα μπροστά μας υπήρχε ένα φορτηγό με το λογότυπο εταιρείας νερού ίδιο με τον τίτλο της εκδήλωσής μας!!! Χωρίς δεύτερη σκέψη έξω από το χωριό Μεγάλη Κερασιά σταματήσαμε τις μοτοσυκλέτες και στήσαμε ένα πρόχειρο μπλόκο. Μπαίνοντας στη μέση του δρόμου ο οδηγός δεν είχε άλλη επιλογή από το να σταματήσει. Δεν μπορώ να φανταστώ τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του οδηγού εκείνα τα λίγα λεπτά μέχρι να του εξηγήσουμε πως τον σταματήσουμε για να βγάλουμε μια φωτογραφία χαχαχαχαχα.
Μετά και από αυτή την ωραία έκπληξη έπρεπε να αποκτήσουμε ξανά δυνάμεις. Η ταβέρνα "Πέρασμα" του φίλου μας Νίκου ήταν η επιλογή. Το "έγκλημα" είχε σχεδιαστεί από το μεσημέρι και για αυτό τον λόγο δεν είχαμε σταματήσει κάπου για φαγητό.
Όπως πάντα ο Νίκος στις επάλξεις των αναμμένων κάρβουνων ικανοποίησε κάθε γαστρονομική μας επιθυμία.
Τα υπόλοιπα λίγα χιλιόμετρα τυπική διαδικασία και κοντά στα μεσάνυχτα μπαίναμε στην πόλη των Τρικάλων...
Το συγκεκριμένο οδοιπορικό της εκδήλωσης "Zagori & The Balcony of Vikos" ολοκληρώνεται σήμερα 4 Σεπτεμβρίου 2015, 5 μήνες από την ημέρα που πραγματοποιήθηκε.
Προσπάθησα να συμπεριλάβω μέσα όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάναν ξεχωριστό. Τουλάχιστον για τους συντελεστές και διοργανωτές της εκδήλωσης η γλύκα που άφησε ήταν πολύ έντονη και συνοδεύεται με μια όμορφη ανάμνηση και ένα μεγάλο χαμόγελο.
Πέρα από τα στοιχεία που προανέφερα τον πιο σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της εκδήλωσης έπαιξαν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα έδωσαν το παρόν και για 2 ημέρες 179 μοτοσυκλέτες με 245 αναβάτες ταξίδεψαν και γνώρισαν κάποιες άγνωστες γωνιές της όμορφης χώρας μας.
Κάποια Video του οδοιπορικού που έφτιαξαν φίλοι μας
Video Shoot & Edit (Παπαδόπουλος Γιώργος)
https://vimeo.com/124907452
Οι άνθρωποι της Earth Explorer οφείλουν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εσάς.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στις 16 Οκτωβρίου 2015 όπου και θα πραγματοποιηθεί η 3η κατά σειρά εκδήλωση της εταιρείας με τίτλο
"Macedonia On the Shores of 6 Lakes"
(Κάθε ομοιότητα με χαμογελαστά πρόσωπα και όμορφες καταστάσεις μόνο συμπτωματικά ΔΕΝ είναι)
Ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης:
- Στους χορηγούς
Βιομηχανικά Είδη "Κατσαφλιάνης κ ΣΙΑ" Τρίκαλα
- Για την τεχνική μας υποστήριξη
- Στους υποστηρικτές
- Στα ξενοδοχεία - ξενώνες
Ξενοδοχείο "Δρακολίμνη" Τσεπέλοβο
Ξενοδοχείο "Πετρότεχνο" Τσεπέλοβο
Ξενοδοχείο "Ληθαίον" Τρίκαλα
Ξενοδοχείο "Αχελωίδες", Καλλιρρόη Τρικάλων
Ξενοδοχείο "Καμάρες" Τσεπέλοβο
Ξενώνας "Φαράγγι" Τσεπέλοβο
Ξενώνας "Γκούρης" Τσεπέλοβο
Ξενώνας "Αρχοντικό" Τσεπέλοβο
Ξενώνας "Καδί" Τσεπέλοβο
Ξενοδοχείο "Τύμφη" Τσεπέλοβο
Ξενώνας"Πανόραμα" Τσεπέλοβο
Ξενώνας "Villa Paroraia" Τσεπέλοβο
- Στις ταβέρνες
"Τηγανιές & Σχάρες" Τρίκαλα
"Πέρασμα" ε.ο Διάβας - Καστανιάς
- Στον Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο Ζαγορίου
- Στην ομάδα ΔΙΑΣ Τρικάλων
- Στους κατοίκους του χωριού Τσεπέλοβο
και τέλος στο περιοδικό ΜΟΤΟ για την αμέριστη συμπαράστασή του
Καλά Χιλιόμετρα και Πάντα Όρθιοι Όλοι μας
Γκαραγκούνης Βαγγέλης
* Οι φωτογραφίες επιλέχθηκαν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από προσωπικές συλλογές. Αν κάποιος έχει πρόβλημα με την δημοσίευση των φωτογραφιών του ή με φωτογραφίες που τον απεικονίζουν παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μας ώστε να αφαιρεθούν.
**Το συγκεκριμένο οδοιπορικό είναι προϊόν όλων των συμμετεχόντων. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε όπως εσείς επιθυμείτε χωρίς την άδεια των διοργανωτών ή του συγγραφέα αυτού. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η χρήση για εμπορικούς σκοπούς.
-
