Η ημέρα είχε φτάσει...
Σε λίγες ώρες ξεκινούσε το ταξίδι...
Λίγος χρόνος παραπάνω αφιερωμένος στα παιδιά μου και τη γυναίκα μου (που μπορεί να μην μου το έλεγε αλλά ένιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι της που είχε να κάνει με την σωματική μου ασφάλεια αλλά και το ότι θα έμενε για σχεδόν ένα μήνα μόνη με τα παιδιά).
Σε λίγες ώρες ξεκινούσε το ταξίδι...
Λίγος χρόνος παραπάνω αφιερωμένος στα παιδιά μου και τη γυναίκα μου (που μπορεί να μην μου το έλεγε αλλά ένιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι της που είχε να κάνει με την σωματική μου ασφάλεια αλλά και το ότι θα έμενε για σχεδόν ένα μήνα μόνη με τα παιδιά).
Τελευταίο τσεκάρισμα στα πράγματα πριν κλειδώσουν οι βαλίτσες και τις "κουμπώσω" στη μοτοσυκλέτα, τηλέφωνα το βράδυ σε φίλους και χαλάρωση με ποτό στην βεράντα του σπιτιού μου με τον καιρό να είναι κάτι παραπάνω από ιδανικός. Ελαφρύ αεράκι με ελάχιστα σύννεφα και με τις σκέψεις μου να μπερδεύονται γλυκά με τα αστέρια και το μισοφέγγαρο που έβλεπα στον ουρανό.
Πολύ αργά όταν αποφάσισα πως πρέπει να πάω να ξαπλώσω για να ξεκουραστώ και ήξερα πως θα μου ήταν δύσκολο να κοιμηθώ. Έτσι ακριβώς και έγινε. Την τελευταία φορά που κοίταξα το ρολόϊ οι δείκτες του έδειχναν 04:00.
Πολύ αργά όταν αποφάσισα πως πρέπει να πάω να ξαπλώσω για να ξεκουραστώ και ήξερα πως θα μου ήταν δύσκολο να κοιμηθώ. Έτσι ακριβώς και έγινε. Την τελευταία φορά που κοίταξα το ρολόϊ οι δείκτες του έδειχναν 04:00.
Μια ώρα αργότερα και τα πάντα ήταν έτοιμα.
Η φράση «Όλα είναι δρόμος» πλέον έπαιρνε σάρκα και οστά.
Στο άγγιγμα της μοτοσυκλέτας, ένα κύμα ηλεκτρισμού διαπέρασε το κορμί μου και κοιτάζοντάς την ένιωσα σα παιδί που μόλις είχε ξετυλίξει το δώρο που τόσο πολύ περίμενε.
Η φράση «Όλα είναι δρόμος» πλέον έπαιρνε σάρκα και οστά.
Στο άγγιγμα της μοτοσυκλέτας, ένα κύμα ηλεκτρισμού διαπέρασε το κορμί μου και κοιτάζοντάς την ένιωσα σα παιδί που μόλις είχε ξετυλίξει το δώρο που τόσο πολύ περίμενε.
Τελευταία κλεφτή ματιά στο σπίτι και η αμέσως επόμενη σκέψη που ξεπήδησε από το μυαλό μου (και έμεινε εγκλωβισμένη στο υπέροχο σημείο συνάντησης των σκέψεών μου όταν ταξιδεύω με τη μοτοσυκλέτα φορώντας το κράνος μου), ήταν:
«Πάμε να ζήσουμε το όνειρο.»
«Πάμε να ζήσουμε το όνειρο.»
Το ραντεβού με τον Γιάννη και τον Δημήτρη είχε κανονιστεί κοντά στο Μέτσοβο. Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά όταν πάρκαρα τη μοτοσυκλέτα μου με τις αισθήσεις μου να βρίσκονται σε πρωτόγνωρη ετοιμότητα. Παρατηρώντας την, η ψυχή μου γέμισε μία μοναδική αίσθηση ευτυχίας. Ήταν απίστευτο το γεγονός πως όλη αυτή η αναμονή των τελευταίων μηνών είχε τελειώσει και πλέον η «γριά» μου φορτωμένη και ανυπόμονη και αυτή, στεκόταν πιο όμορφη από ποτέ στην άκρη του δρόμου.
Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα και το ένιωσα....
Μέτσοβο
Σε λίγη ώρα έφτασαν και τα παιδιά με τις δικές τους μοτοσυκλέτες φορτωμένες και έτοιμες για το μεγάλο μας ταξίδι και όταν πλησίασαν κάτι αντίστοιχο παρατήρησα και στα δικά τους πρόσωπα.
Καφές και πρωινό και για εκείνους και λίγη συζήτηση για την πρώτη ημέρα του ταξιδιού μας.
Το προηγούμενο βράδυ, φίλος που εργάζεται στη Σόφια (Παναγιώτης Βασσιλάκης) μας είχε προσκαλέσει να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του. Δεν τον γνωρίζαμε, ούτε μας γνώριζε, τουλάχιστον δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ. Η μόνη μας επικοινωνία ήταν η ανταλλαγή κάποιων μηνυμάτων μέσα από το forum του moto.gr. Η ιδέα ήταν πολύ καλή και τα παιδιά συμφώνησαν πως η λύση της φιλοξενίας του Παναγιώτη θα μας γλύτωνε και από χρόνο για την αναζήτηση ξενοδοχείου αλλά και από επιπλέον έξοδα.
Δημήτρης-Βαγγέλης-Γιάννης
Είναι οι στιγμές που τις κρατάς σφιχτά και τις αποθηκεύεις στο ξεχωριστό μέρος που ο καθένας μας έχει στην καρδιά του.
Είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε και έπιασα τον εαυτό μου να βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ περίεργη. Αγωνία, ενθουσιασμός, χαρά, αγαλίαση, χτυποκάρδι. Όλα μαζί ξεχύθηκαν με μιας από μέσα μου και το μυαλό μου προσπαθώντας να τα μετατρέψει σε λέξεις το μόνο που κατάφερε να μου δώσει σαν αποτέλεσμα ήταν η λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ.
Ναι λοιπόν, η ευτυχία υπάρχει και εκείνη τη στιγμή είχε κατακλύσει όλο μου το «είναι».
Ναι λοιπόν, η ευτυχία υπάρχει και εκείνη τη στιγμή είχε κατακλύσει όλο μου το «είναι».
Ξεκίνημα λοιπόν κατά τις 10:00 με προορισμό, και πρώτη μεγάλη στάση τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα, με κυρίαρχο προβληματισμό και των τριών τα χιλιόμετρα στις ατελείωτες ευθείες της Εγνατίας οδού μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Τι σας λέω τώρα θα σκεφτείτε... με κάπου 12.000 χιλιόμετρα υπολογισμένα στο αρχικό μας πλάνο να μας προβληματίζουν τα 300 χιλιόμετρα της Εγνατίας Οδού. Σκέψεις όμως, που το μυαλό ως πολύπλοκος και παράξενος μηχανισμός, τις επεξεργάζεται, τις αποθηκεύει ή τις διαγράφει και γεννά νέες σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Μετά από αρκετές ώρες συνεχόμενης οδήγησης βλέπουμε επιτέλους πινακίδες που μας καθοδηγούσαν προς Βουλγαρία.
Ακόμα σε Ελληνικό έδαφος και κάπου κοντά στα σύνορα ο δρόμος λόγω κάποιων έργων στενεύει και μέσω παρακάμψεων μας οδηγεί στο τελωνείο. Φλας πριν μπούμε στη διαδικασία ελέγχου εγγράφων στην Ελληνική πλευρά και στάση λίγων λεπτών για νερό και κάποιες ανάσες.
Ακόμα σε Ελληνικό έδαφος και κάπου κοντά στα σύνορα ο δρόμος λόγω κάποιων έργων στενεύει και μέσω παρακάμψεων μας οδηγεί στο τελωνείο. Φλας πριν μπούμε στη διαδικασία ελέγχου εγγράφων στην Ελληνική πλευρά και στάση λίγων λεπτών για νερό και κάποιες ανάσες.
Σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας
Είσοδος στην Βουλγαρία με τον έλεγχο και στις δύο πλευρές να είναι σχεδόν μηδαμινός και το μόνο που κάναμε ήταν να βγάλουμε τα κράνη και να δείξουμε τα διαβατήρια.
Ανεφοδιασμός των μοτοσυκλετών αμέσως μετά τα σύνορα (εγώ είχα γυρίσει ήδη στη ρεζέρβα) με τιμή λίτρου κοντά στο1,10 όταν στην Ελλάδα η τιμή «έπαιζε» από 1,45 - 1,50. Δρόμος διπλής κατεύθυνσης με πάρα πολλά φορτηγά και άσφαλτο που δεν την λες κακή αλλά θέλει προσοχή.
Εντύπωση μου έκαναν οι τεράστιες διαφημιστικές πινακίδες δεξιά και αριστερά του δρόμου για πολλά χιλιόμετρα που διαφήμιζαν κάθε λογής προϊόντα.
Τοπία καταπράσινα σε περιοχές που περνάει ο Στριμώνας ποταμός και ο δρόμος να μας οδηγεί μια αριστερά και μια δεξιά του ποταμού. Ακαλλιέργητες τεράστιες εκτάσεις τράβηξαν την προσοχή μου και με έκαναν να αναρωτηθώ αν είναι τα κατάλοιπα του κομουνιστικού καθεστώτος της Βουλγαρίας.
.
Στο δρόμο προς Σόφια
Στάση για καφέ περίπου 100 χιλιόμετρα από τη Σόφια, μήνυμα στον Παναγιώτη για το που βρισκόμαστε και απάντησή του ότι θα μας περιμένει με τον Γιώργο και την κοπέλα του κάπου στο κέντρο της πόλης. Ο Γιώργος και η Μαριέττα φίλοι του Παναγιώτη τους οποίους είχε γνωρίσει στο moto.gr που θα συναντούσε πρώτη φορά και θα φιλοξενούσε επίσης. Τα παιδιά έκαναν το γύρο των Βαλκανίων με αρχικό πλάνο τις 15 ημέρες.
Μετά από λίγη ώρα οδήγησης στην πανέμορφη Σόφια βλέπουμε την εκκλησία Alexander Nevsky που μας είχε πει ο Παναγιώτης και μπροστά της ο Γιώργος, η Μαριέττα και το ΚΤΜ φορτωμένο όμορφα και περιποιημένα. Γνωριμία με τα παιδιά κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες και φεύγουμε για το σπίτι του Παναγιώτη.
Δρόμος που χρειάζεται προσοχή λόγω αυξημένης κίνησης
Μπαίνοντας στη Σόφια με τους πλακόστρωτους δρόμους.
Το πλακόστρωτο εξακολουθούσε να μας ταλαιπωρεί όπως επίσης και τα πολλά φανάρια που σε συνδυασμό με την πολλή ζέστη έκαναν τις στιγμές να μοιάζουν ατελείωτες.
Φτάνουμε στο σπίτι του Παναγιώτη και κατεβάζουμε τις μηχανές στο υπόγειο γκαράζ. Βαλίτσες στο χέρι και ανεβαίνουμε στο σπίτι. Όμορφο με λιτές και σύγχρονες γραμμές με τον Παναγιώτη σαν οικοδεσπότη να μας κάνει να νιώθουμε πολύ άνετα από την πρώτη στιγμή της παρουσίας μας εκεί.
Από την πρώτη στιγμή σε προδιέθετε πως κάτι καλό σερβίρουν εδώ. Βολευόμαστε σε ένα μεγάλο τραπέζι και έρχεται ο σερβιτόρος. Από εκείνη τη στιγμή είδα τον σερβιτόρο περισσότερη ώρα από ότι είδα τους υπόλοιπους στην παρέα. Ο λόγος? Ο Παναγιώτης φρόντισε να παραγγείλει ότι σε φαγώσιμο βρισκόταν στο ψυγείο του μαγαζιού. Όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού απλά δεν ήρθε ποτέ χαρτάκι συνοδευόμενο από σερβιτόρο στο τραπέζι μιας και ο Παναγιώτης και η Μαρία είχαν φροντίσει και για αυτό...
Παναγιώτης-Μαρία-Μαριέτα-Γιώργος
Απίθανα παιδιά και ειλικρινά ενθουσιασμένος και χαρούμενος που τους γνώρισα.
Επιστροφή στο σπίτι και μετά από λίγη συζήτηση στο σαλόνι είχε έρθει η ώρα για ύπνο.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Βίντεο 1ης Ημέρας
(δυστυχώς την πρώτη ημέρα είχα βάλει την κάμερα σε βάση στο τιμόνι και τα βίντεο καταστράφηκαν από τους κραδασμούς :(..... ) 