Επιστροφή στο ξενοδοχείο μετά τον πρωϊνό μας περίπατο και αφού ετοιμάσαμε τις βαλίτσες σειρά είχε το πρωϊνό μας. Πολύ πλούσιος ο μπουφές που μπορούσε να ικανοποιήσει τις γαστριμαργικές ανησυχίες και των πιο απαιτητικών αγουροξυπνημένων στομάχων. Αυτό που για ακόμη μια φορά μου χάλασε στιγμιαία τη διάθεση ήταν η έλλειψη των, γνωστών προς εμένα, γεύσεων καφέ.Προσπάθησα είναι η αλήθεια να δοκιμάσω 3 ειδών διαφορετικές γεύσεις καφέ με τον ουρανίσκο μου σε κάθε μια ξεχωριστά να διαμαρτύρεται και να τις απορίπτει. Το σενάριο πλέον γνωστό με τα σύνεργα του frape να έχουν περίοπρη θέση στα "απαραίτητα καθημερινής χρήσης".
Πρωϊνή άποψη της εισόδου του μουσείου του Άουσβιτς
Το πάρκο δίπλα στο μουσείο προσφέρει στιγμές σκέψης και συλλογισμού
Hotel Olecki (δίπλα από την είσοδο και καλή επιλογή για διανυκτέρευση αν επιλέξετε να επισκευθείτε το μουσείο του Άουσβιτς)
Η Πολωνία είναι μια αρκετά μεγάλη σε έκταση χώρα και μια δεύτερη διανυκτέρευση ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
Η αρχική μας απόφαση ήταν να κατευθυνθούμε προς την Βαρσοβία. Ακολουθόντας για αρκετά χιλιόμετρα την κατεύθυνση που έδειχνε το GPS βρεθήκαμε ξανά να περιπλανιόμαστε σε επαρχιακούς δρόμους. Ήταν πια ώρα να εμπιστευθούμε την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο ΡΠΣΠ (Ρωτόντας Πας Στην Πόλη) και να ακολουθήσουμε τις πινακίδες που βλέπαμε.
Σε μια από τις πολλές αναγκαίες στάσεις (ο υδράργυρος παρόλο που ανεβαίναμε βορειότερα έδειχνε σταθερά 36-38 βαθμούς C) αποφασίζουμε να προσπεράσουμε την Βαρσοβία και να κατευθυνθούμε προς το Bialystok.
Έξοδος από τους επαρχιακούς δρόμους της Πολωνίας και επιστροφή στον αυτοκινητόδρομο. Άψογη ασφαλτόστρωση αλλα....ΠΟΥΘΕΝΑ ανισόπεδοι κόμβοι. Σχεδόν κάθε 200 μέτρα κάποιο αυτοκίνητο έμπαινε στον αυτοκινητόδρομο από μικρούς παρακείμενους παράδρομους. Διαβάσεις πεζών και φανάρια όπου με το πάτημα ενός κουμπιού ο πεζός που ήθελε να διασχίσει το δρόμο διέκοπτε την ροή της κίνησης....
Η αρχική μας απόφαση ήταν να κατευθυνθούμε προς την Βαρσοβία. Ακολουθόντας για αρκετά χιλιόμετρα την κατεύθυνση που έδειχνε το GPS βρεθήκαμε ξανά να περιπλανιόμαστε σε επαρχιακούς δρόμους. Ήταν πια ώρα να εμπιστευθούμε την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο ΡΠΣΠ (Ρωτόντας Πας Στην Πόλη) και να ακολουθήσουμε τις πινακίδες που βλέπαμε.
Σε μια από τις πολλές αναγκαίες στάσεις (ο υδράργυρος παρόλο που ανεβαίναμε βορειότερα έδειχνε σταθερά 36-38 βαθμούς C) αποφασίζουμε να προσπεράσουμε την Βαρσοβία και να κατευθυνθούμε προς το Bialystok.
Έξοδος από τους επαρχιακούς δρόμους της Πολωνίας και επιστροφή στον αυτοκινητόδρομο. Άψογη ασφαλτόστρωση αλλα....ΠΟΥΘΕΝΑ ανισόπεδοι κόμβοι. Σχεδόν κάθε 200 μέτρα κάποιο αυτοκίνητο έμπαινε στον αυτοκινητόδρομο από μικρούς παρακείμενους παράδρομους. Διαβάσεις πεζών και φανάρια όπου με το πάτημα ενός κουμπιού ο πεζός που ήθελε να διασχίσει το δρόμο διέκοπτε την ροή της κίνησης....
Επίσης ο δρόμος έχει πάρα μα πάρα πολλές κάμερες οι οποίες ευτυχώς για τις μοτοσυκλέτες φωτογραφίζουν από μπροστά. Μπλόκα επίσης της αστυνομίας πολλά.
Στο πέρασμά μας από την Βαρσοβία αυτό που θα θυμόμαστε είναι πως αναγκαστικά έπρεπε να οδηγήσουμε επιθετικά μιας και ναι μεν οι οδηγοί των αυτοκινήτων σέβονται τις μοτοσυκλέτες αφήνοντάς μας χώρο να περάσουμε ανάμεσα ή από τα πλάγια αλλά άλλαζαν κατεύθυνση απροειδοποίητα. Μέχρι να βγούμε από τον περιφερειακό που θα μας οδηγούσε στον τελικό για εκείνη την ημέρα προορισμό μας, η κούραση είχε κάνει ήδη εμφανή τα σημάδια της. Ο συνδιασμός ζέστη, μποτιλιάρισμα, άγνωστη πόλη, μοτοσυκλέτα με πλαϊνές βαλίτσες και έργα οδοποιϊας ήταν εφιαλτικός.
Στάση για κάποιες ανάσες με το που βγήκαμε στο δρόμο για Bialystok και αναχώρηση για τα τελευταία χιλιόμετρα.
Στάση για κάποιες ανάσες με το που βγήκαμε στο δρόμο για Bialystok και αναχώρηση για τα τελευταία χιλιόμετρα.
Φτάνοντας στην πόλη ανακαλύψαμε πως η επιλογή αλλαγής προορισμού δεν ήταν καθόλου κακή ιδέα.
Πόλη ήσυχη, μικρή, βρήκαμε αμέσως ξενοδοχείο κάπου στο κέντρο σε πολύ προσιτή τιμή και με πρωινό(70€). (Hotel Cristal)
Πόλη ήσυχη, μικρή, βρήκαμε αμέσως ξενοδοχείο κάπου στο κέντρο σε πολύ προσιτή τιμή και με πρωινό(70€). (Hotel Cristal)
Μπαίνοντας στο ξενοδοχείο αίσθηση μου προκάλεσε ο διάκοσμός του ταξιδεύοντας με κάποιες δεκαετίες πίσω. Έντονα χρώματα στους τοίχους, έπιπλα με βελούδινη επένδυση και επίχρυσα τελειώματα, χοντρές μοκέτες και κουρτίνες και τεράστια φωτιστικά.
Αφού τακτοποιήσαμε τις βαλίτσες μας στο δωμάτιο και τις μοτοσυκλέτες μας στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου κατηφορίσαμε προς το κέντρο της πόλης περπατόντας σε όμορφους πεζοδρόμους με κύριο χαρακτηριστικό τους τις πολλές εικαστικές παρεμβάσεις αλλά και τα λογής καταστήματα που φιλοξενούσαν τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης.
Αφού τακτοποιήσαμε τις βαλίτσες μας στο δωμάτιο και τις μοτοσυκλέτες μας στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου κατηφορίσαμε προς το κέντρο της πόλης περπατόντας σε όμορφους πεζοδρόμους με κύριο χαρακτηριστικό τους τις πολλές εικαστικές παρεμβάσεις αλλά και τα λογής καταστήματα που φιλοξενούσαν τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στο όμορφο Bialystok ο πεζόδρομος κατέληγε σε μια τεράστια πλατεία όπου ήταν συγκεντρωμένος αρκετός κόσμος. Πλησιάζοντας στα αυτιά μας έφτασαν ήχοι παραδοσιακής Πολωνικής μουσικής. Σε μια τεράστια οθόνη που είχε στηθεί στην μια άκρη της πλατείας προβάλονταν σκηνές από διάφορες ταινίες. Ρωτόντας μάθαμε πως επρόκειτο για ένα φεστιβάλ ταινιών τοπικού χαρακτήρα. Πήραμε τις θέσεις μας στα αμφιθεατρικού τύπου διαζώματα της πλατείας, όμως οι ασυνήθιστοι για τα αυτιά μας ήχοι μας ανάγκασαν σύντομα να κατευθυνθούμε προς το πάρκο της πόλης.
Κύριο χαρακτηριστικό και εδώ (όπως και σε όλη μας την διαδρομή στην Πολωνία) είναι η καθαριότητα και η οργάνωση.
Ελάχιστη η κίνηση των αυτοκινήτων μέσα στην πόλη, περιποιημένα δημόσια κτίρια, μεγάλα πεζοδρόμια, κολώνες φωτισμού διακοσμημένες με γλάστρες, διαβάσεις πεζών σωστά σηματοδοτημένες και γενικά εικόνα πόλης που κινείται με βασικό άξονα τον πολίτη και την ανθρώπινη διαβίωσή του σε αυτή.
Φτάνοντας στο πάρκο έμεινα άφωνος από την ομορφιά και την ποικιλία της χλωρίδας του. Τεράστια δέντρα, θάμνοι, παρτέρια με λογής λουλούδια, διάδρομοι με πάγκάκια παντού για στιγμές χαλάρωσης...
Μετά από κάποιες ώρες περιήγησης στο πάρκο και αφού απολαύσαμε το φανταστικό Lody (χειροποίητο παγωτό που μπορείτε να αγοράσετε από διάφορους πλανώδιους μέσα στο πάρκο),
επιστροφή στο κέντρο της πόλης σε αναζήτηση κάποιου εστιατορίου.
Ίσως ακούγονται υπερβολικά αυτά που γράφω για την συγκεκριμένη πόλη αλλά πιστέψτε με πρόκειται για έναν μικρό επίγειο παράδεισο.....
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
