Αναχώρηση το πρωί της επόμενης από Bialystok με τα σύνορα προς Λιθουανία πλέον κοντά και ήμασταν έτοιμοι για Kaunas. Ή μήπως όχι?
Ανύπαρκτος και ο συνοριακός σταθμός Πολωνίας – Λιθουανίας και κάνουμε στάση σε ανταλλακτήριο συναλλάγματος όπου του Γιάννη και του Δημήτρη τους αλλάζουν μεν τα Πολωνικά χρήματα (Zloty) σε νόμισμα Λιθουανίας (Litas) αλλά στην συναλλαγή και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ο Δημήτρης ανακαλύπτει πως είναι 20€ μείον.
Ανύπαρκτος και ο συνοριακός σταθμός Πολωνίας – Λιθουανίας και κάνουμε στάση σε ανταλλακτήριο συναλλάγματος όπου του Γιάννη και του Δημήτρη τους αλλάζουν μεν τα Πολωνικά χρήματα (Zloty) σε νόμισμα Λιθουανίας (Litas) αλλά στην συναλλαγή και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ο Δημήτρης ανακαλύπτει πως είναι 20€ μείον.
Εσκεμμένα ή μη η μικρή ζημιά είχε γίνει, αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι του Δημήτρη πρέπει να του άρεσε η κοπέλα με το ομολογουμένως βαθύ ντεκολτέ και θεώρησε υποχρέωσή του να αφήσει ένα μικρό φιλοδώρημα.
Το GPS συνέχιζε την εξερεύνηση νέων περιοχών και μετά από αρκετά χιλιόμετρα χανόμαστε ξανά σε επαρχιακούς δρόμους της Λιθουανίας αυτή τη φορά.
Κάποια στιγμή καταλήγουμε στο χωριό Sakie και κάνουμε στάση για καφέ και φαγητό. Όμορφο χωριουδάκι, ήσυχο με την πινακίδα να δείχνει Kaunas 62 χλμ.
Μετά από συζήτηση αλλαγή κατεύθυνσης και αποφασίζουμε να προσπεράσουμε την πρωτεύουσα της Λιθουανίας και να ανέβουμε βορειότερα. Μια στάση έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στον Λόφο των σταυρών (Hill of crosses) ο οποίος βρίσκεται κοντά στην πόλη Siauliai.
Μετά από αρκετές ερωτήσεις και ψάξιμο βρήκαμε τον Λόφο των σταυρών όπου από μακριά τίποτα δεν μας προϊδέαζε για αυτό που θα συναντούσαμε. Πλησιάζοντας κοντά είδαμε ένα απίστευτο θέαμα. Εκατοντάδες χιλιάδες σταυροί σε διάφορα μεγέθη, σχήματα, χρώματα, υλικό κατασκευής να είναι τοποθετημένοι διάσπαρτα σε έναν μικρό λόφο.
Μπαίνοντας στην είσοδο και προχωρώντας στους ξύλινους διαδρόμους διαπίστωσα πως σε όλη την περιοχή υπήρχαν σταυροί με ονόματα και ημερομηνίες πάνω τους. Ξεχωριστό θέαμα το οποίο δεν νομίζω να υπάρχει σε άλλο σημείο του κόσμου.
Στην είσοδο του λόφου δεσπόζει τεράστιος μεταλλικός σταυρός με την επιγραφή να λέει “Ευχαριστούμε λαέ της Λιθουανίας για αυτό το λόφο των σταυρών ο οποίος δείχνει στα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου την πίστη των Λιθουανών” με ημερομηνία κατασκευής 7.9.1993.(http://en.wikipedia.org/wiki/Hill_of_Crosses)
Μετά από αρκετές ερωτήσεις και ψάξιμο βρήκαμε τον Λόφο των σταυρών όπου από μακριά τίποτα δεν μας προϊδέαζε για αυτό που θα συναντούσαμε. Πλησιάζοντας κοντά είδαμε ένα απίστευτο θέαμα. Εκατοντάδες χιλιάδες σταυροί σε διάφορα μεγέθη, σχήματα, χρώματα, υλικό κατασκευής να είναι τοποθετημένοι διάσπαρτα σε έναν μικρό λόφο.
Μπαίνοντας στην είσοδο και προχωρώντας στους ξύλινους διαδρόμους διαπίστωσα πως σε όλη την περιοχή υπήρχαν σταυροί με ονόματα και ημερομηνίες πάνω τους. Ξεχωριστό θέαμα το οποίο δεν νομίζω να υπάρχει σε άλλο σημείο του κόσμου.
Στην είσοδο του λόφου δεσπόζει τεράστιος μεταλλικός σταυρός με την επιγραφή να λέει “Ευχαριστούμε λαέ της Λιθουανίας για αυτό το λόφο των σταυρών ο οποίος δείχνει στα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου την πίστη των Λιθουανών” με ημερομηνία κατασκευής 7.9.1993.(http://en.wikipedia.org/wiki/Hill_of_Crosses)
Φεύγοντας εντυπωσιασμένοι από το θέαμα (στο οποίο μας προέτρεψε να πάμε ο Παναγιώτης Βασσιλάκης από παλιότερη επίσκεψή του εκεί) βγαίνουμε ξανά στο δρόμο με την ώρα πλέον να έχει περάσει και να σκεφτόμαστε πως ότι βρεθεί στο δρόμο για διαμονή θα αποτελέσει πρώτη μας επιλογή. Δρόμος με τεράστιες ευθείες και αδιάφορη θέα.
Οι περισσότεροι παράδρομοι της Λιθουανίας χωματόδρομοι και εννοείται πως δεν αποχωριστήκαμε την άσφαλτο για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι που περάσαμε μπροστά από κάτι σαν Road Motel. Σταμάτημα λίγα μέτρα πιο κάτω και αποφασίζουμε πως είναι μια καλή επιλογή για να περάσουμε τη βραδιά μας.
Οι περισσότεροι παράδρομοι της Λιθουανίας χωματόδρομοι και εννοείται πως δεν αποχωριστήκαμε την άσφαλτο για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι που περάσαμε μπροστά από κάτι σαν Road Motel. Σταμάτημα λίγα μέτρα πιο κάτω και αποφασίζουμε πως είναι μια καλή επιλογή για να περάσουμε τη βραδιά μας.
Φτάνουμε στο προαύλιο χώρο ο οποίος ήταν μέρος ενός τεράστιου θεματικού πάρκου το οποίο φιλοξενούσε αγροτικά μηχανήματα περασμένων δεκαετιών αλλά και κάποια πολεμικά οχήματα του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Κατεβηκα πρώτος και στην είσοδο κοπέλα με σπαστά Αγγλικά μου λέει πως υπάρχει δωμάτιο για να μείνουμε. Ανεβαίνοντας από εξωτερική ξύλινη σκάλα με οδηγεί στο εσωτερικό του πάνω ορόφου ενός κτιρίου χτισμένου μόνο από ξύλο. Μπαίνοντας μέσα ένιωσα την ατμόσφαιρα τόσο αποπνικτική που είχα αποφασίσει ότι και να μέναμε εδώ εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μέσα σε αυτό το δωμάτιο που ήταν κάτι σαν σάουνα σε πλήρη λειτουργία. Κατά τα άλλα συμπαθητικό το δωμάτιο με διάκοσμο που έδενε με το όλο περιβάλλον.
Κατεβηκα πρώτος και στην είσοδο κοπέλα με σπαστά Αγγλικά μου λέει πως υπάρχει δωμάτιο για να μείνουμε. Ανεβαίνοντας από εξωτερική ξύλινη σκάλα με οδηγεί στο εσωτερικό του πάνω ορόφου ενός κτιρίου χτισμένου μόνο από ξύλο. Μπαίνοντας μέσα ένιωσα την ατμόσφαιρα τόσο αποπνικτική που είχα αποφασίσει ότι και να μέναμε εδώ εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μέσα σε αυτό το δωμάτιο που ήταν κάτι σαν σάουνα σε πλήρη λειτουργία. Κατά τα άλλα συμπαθητικό το δωμάτιο με διάκοσμο που έδενε με το όλο περιβάλλον.
Ρωτάω για την τιμή και για το αν υπάρχει δυνατότητα να φάμε κάτι στο εστιατόριο που βρισκόταν ακριβώς από κάτω. 50€ μου λέει και ναι προλαβαίνουμε να παραγγείλουμε κάτι μέχρι τις 21:30 που θα έκλεινε.
Κατεβαίνω στα παιδιά τους λέω την τιμή και συμφωνούμε να μείνουμε. Εγώ όπως είπα και πιο πριν δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω μέσα σε εκείνο το δωμάτιο και έτσι σε συνεννόηση με την receptionist αλλά και τον φύλακα του πάρκου αποφάσισα να στήσω τη σκηνή μου μέσα στο πάρκο το οποίο ήταν περιφραγμένο. Ο κίνδυνος όμως ήταν από την έξω ή από την μέσα πλευρά?
Παραγγέλνουμε τα φαγητά μας και μέχρι να ετοιμαστούν ο φύλακας με τα λίγα Αγγλικά του προσπαθεί να μας πείσει για την σπουδαιότητα της δουλειάς του εκεί και να μας καθησυχάζει συνέχεια για το μέρος όπου θα διανυκτέρευαν οι μοτοσυκλέτες μας.
Στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου σε περιφραγμένο χώρο με σκύλο στα πέριξ και με το άγρυπνο μάτι του φύλακα ε δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.
Τακτοποίηση των πραγμάτων για τα παιδιά στο δωμάτιο, στήσιμο σκηνής για μένα κάπου κοντά στο Motel και έτοιμοι για φαγητό.
Κατά τις 22:30 το εστιατόριο είχε κλείσει ο φύλακας είχε αποσυρθεί στο δωματιάκι του στον πάνω όροφο δίπλα στα δωμάτια και εγώ είχα αρχίσει τη μάχη με τα κουνούπια. Φιδάκι έξω από τη σκηνή, αντικουνουπικό παντού και ώρα για ύπνο.
Ώρα 01:00 και ακόμα μπορούσα να δω τις τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες του ήλιου να υπερισχύσει της νύχτας. Κάπου εκεί έκλεισαν τα μάτια μου και ένιωθα την υγρασία, ακουμπώντας στα τοιχώματα της σκηνής. Δε με ενδιέφερε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή απλά να μπορέσω να κοιμηθώ για να ξεκουραστώ.
Τακτοποίηση των πραγμάτων για τα παιδιά στο δωμάτιο, στήσιμο σκηνής για μένα κάπου κοντά στο Motel και έτοιμοι για φαγητό.
Κατά τις 22:30 το εστιατόριο είχε κλείσει ο φύλακας είχε αποσυρθεί στο δωματιάκι του στον πάνω όροφο δίπλα στα δωμάτια και εγώ είχα αρχίσει τη μάχη με τα κουνούπια. Φιδάκι έξω από τη σκηνή, αντικουνουπικό παντού και ώρα για ύπνο.
Ώρα 01:00 και ακόμα μπορούσα να δω τις τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες του ήλιου να υπερισχύσει της νύχτας. Κάπου εκεί έκλεισαν τα μάτια μου και ένιωθα την υγρασία, ακουμπώντας στα τοιχώματα της σκηνής. Δε με ενδιέφερε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή απλά να μπορέσω να κοιμηθώ για να ξεκουραστώ.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
