ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ή ΕΠΙΛΟΓΟΣ...
Ζαγοροχώρια - Τσεπέλοβο, 29 Μαρτίου 2015, ώρα 21:16.
Μόλις έχω προσπεράσει την ενημερωτική πινακίδα "Τσεπέλοβο", ανοιχτή αριστερή στροφή, σταματώ την μοτοσυκλέτα μου, σβήνω τον κινητήρα, βγάζω το κράνος και γυρίζω το κεφάλι μου πάνω από τον αριστερό μου ώμο.
Το βλέμμα μου λαίμαργα αρχίζει να καταπίνει τα πρώτα μέτρα, τις πρώτες στροφέςπίσω μου μέχρι που χάνεται κατά μήκος του δρόμου στη ράχη του βουνου.
Για αρκετά χιλιόμετρα η ματιά μου ταξιδεύει πάνω στην κίτρινη και λευκή δέσμη φωτός που σχηματίζουν οι δεκάδες μοτοσυκλέτες. Μέχρι την τελευταία στροφή μπορώ να διακρίνω τον χορό των δίτροχων καλλονών πάνω στην πίστα των βουνών της Ηπείρου.
Αργός, νωχελικός, σχεδόν ερωτικός...
Το ομορφότερο ταγκό μιας μαγικής βραδιάς που ανήκει αποκλειστικά στις δίτροχες καλλονές και στους αναβάτες τους...
Είναι η εικόνα που θα κρατήσω για πάντα μέσα μου...
Είναι το "κλικ" που καμία φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα εκτός από αυτή του μυαλού.
'Ενα μαύρο κάδρο, μια φωτεινή δέσμη και δύο έκπληκτα μάτια να ρουφάνε την εικόνα και ταχύτατα να την μεταφράζουν σε στιγμιαία συναισθήματα. Αγωνία, άγχος, προσμονή, ικανοποίηση, ενθουσιασμός, χαρά...
Το μικρό άνοιγμα της ζελατίνας του κράνους είναι αρκετό ώστε να αφήσει να μπουν με ορμή οι εικόνες, οι ήχοι και τα αρώματα και να αγκαλιάσουν ψυχή και μυαλό διώχνοντας μακριά όλα τα"πρέπει" και τα "δήθεν" της μίζερης πραγματικότητας - καθημερινότητας μου.
Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα να ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις μου "στο κόκκινο" το μεγαλείο αυτής της συγκέντρωσης φίλων από όλη την Ελλάδα.
Κατάφερα να νιώσω μια από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές μοτοσυκλετιστικής ευτυχίας...
Σας ευχαριστώ όλους
Το ομορφότερο ταγκό μιας μαγικής βραδιάς που ανήκει αποκλειστικά στις δίτροχες καλλονές και στους αναβάτες τους...
Είναι η εικόνα που θα κρατήσω για πάντα μέσα μου...
Είναι το "κλικ" που καμία φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να αποδώσει καλύτερα εκτός από αυτή του μυαλού.
'Ενα μαύρο κάδρο, μια φωτεινή δέσμη και δύο έκπληκτα μάτια να ρουφάνε την εικόνα και ταχύτατα να την μεταφράζουν σε στιγμιαία συναισθήματα. Αγωνία, άγχος, προσμονή, ικανοποίηση, ενθουσιασμός, χαρά...
Το μικρό άνοιγμα της ζελατίνας του κράνους είναι αρκετό ώστε να αφήσει να μπουν με ορμή οι εικόνες, οι ήχοι και τα αρώματα και να αγκαλιάσουν ψυχή και μυαλό διώχνοντας μακριά όλα τα"πρέπει" και τα "δήθεν" της μίζερης πραγματικότητας - καθημερινότητας μου.
Νιώθω ευλογημένος που κατάφερα να ζήσω με όλες μου τις αισθήσεις μου "στο κόκκινο" το μεγαλείο αυτής της συγκέντρωσης φίλων από όλη την Ελλάδα.
Κατάφερα να νιώσω μια από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές μοτοσυκλετιστικής ευτυχίας...
Σας ευχαριστώ όλους